Ο Δημ. Λουκάτος μας περιγραφεί εγκοιμήσεις που γίνονται στο χώρο γύρω από το ναό της Αγίας Μαρίνας στο Θησείο κατά τη διάρκεια της γιορτής της Αγίας, 16 και 17 Ιουλίου:
¨Έχουμε μαρτυρίες, πως έρχονταν πάντα προσκυνητές, απ’ όλη την Αττική, εδώ στην Αγία Μαρίνα του Θησείου, και περνούσαν τη νύχτα τους στον γραφικό τούτο βράχο, που είναι γεωλογικά όμοιος με το βράχο της Ακρόπολης και της Πνύκας, ζεστός από τον ήλιο του καλοκαιριού, γεμάτος απαλές κοιλότητες, κατάλληλες για «εγκοιμήσεις» (κάποτε δάπεδα από αρχαίους χώρους λαξευτούς) ή γλιστερές επιφάνειες για μαγικές «κατολισθήσεις». Έφερναν τα παιδιά τους και τους άλλαζαν τα ρούχα μπροστά στην εικόνα της Αγίας (διώχνοντας έτσι την αρρώστια από πάνω τους) ή τα αφιέρωνα για ένα χρόνο στην εκκλησία και ρασοφορούσαν. Ύστερα ξάπλωναν όλοι, με τα ρούχα και τις κουβέρτες τους, πάνω στο βράχο και περνούσαν τη νύχτα, ακούγοντας την ολονύκτια ψαλτική ή ζητώντας με τη νέα αυτή «εγκοίμηση» τον ύπνο της θεραπείας.

Το κείμενο αυτό του Λουκάτου, γραμμένο αρχικά στα 1963 ελέγχθηκε και πάλι από τον ίδιο στα 1980 και βρέθηκε ότι τελείται κατά τον ίδιο περίπου τρόπο.