Η Αγία Παρασκευή βρίσκεται στο Δήμο Αράχθου. Είναι ένα χωριό με πληθυσμό 700 κατοίκους περίπου. Οι κάτοικοί της ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία καθώς και με την γεωργία και παράγουν βαμβάκι και ελαιόλαδο, αλλά και με το μάζεμα πορτοκαλιών, ελιών και ακτινιδίων και βγάζουν αρκετά χρήματα που τους προσφέρουν τα αναγκαία για να ζήσουν. Το ωραιότερο πράγμα σε αυτό το χωριό είναι η εκκλησία του, που από αυτή έχει πάρει το όνομά του. Η εκκλησία είναι μια από τις ωραιότερες εκκλησίες στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Αράχθου, καθώς έχει και ένα από τα ωραιότερα καμπαναριά στο δήμο Αράχθου.

Η Αγία Παρασκευή πήρε το όνομά της από τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις των κατοίκων της Αγίας Παρασκευής, κάποτε ήταν ένας βοσκός και βοσκούσε τα πρόβατά του και την ώρα της βοσκής εμφανίστηκε μπροστά του ένα φως και μια γυναίκα η οποία τον παρότρυνε να κτίσει μια εκκλησία στο χωριό, τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Ο βοσκός αρχικά δεν την πίστεψε. Την επόμενη μέρα ξαναεμφανίστηκε και του παρουσιάστηκε με το όνομα Αγία Παρασκευή και τον παρότρυνε πάλι να δημιουργήσει την εκκλησία, ο βοσκός για δεύτερη φορά δεν την πίστεψε. Την επόμενη μέρα ο βοσκός είδε ότι τα πρόβατα δεν βοσκούσαν και εάν δεν γινόταν κάτι τα πρόβατα θα ψοφούσαν. Τότε η ίδια γυναίκα παρουσιάστηκε για τρίτη φορά στον βοσκό κάνοντας έτσι τα πρόβατα να βοσκήσουν και τελικά έκανε τον βοσκό τα πιστέψει και να αρχίσει το κτίσιμο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής.
Αυτή η ιστοριούλα είναι μια παράδοση για το χτίσιμο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής και λένε ότι το χωριό Αγία Παρασκευή πήρε το όνομά του από την εκκλησία αυτή που χτίστηκε το 1782 και πυρπολήθηκε από απροσεξία το 1875.
Το κείμενο έγραψε ο μαθητής Κολιογιάννης Μιχαήλ.

Οι μαθήτριες Άντζελα Μπλόκου και Ανδριανή Μήτσιου κατέγραψαν μια άλλη παράδοση για το χτίσιμο της Αγίας Παρασκευής:
Πριν πολλά χρόνια στο χωριό ζούσε μια πονόψυχη γυναίκα που το όνομά της ήταν Παρασκευή. Οι κάτοικοι του χωριού όμως πίστευαν ότι ήταν μια κακιά και ύπουλη μάγισσα. Το χωριό από φόβο αποφάσισε να τη σκοτώσει. Έκαναν πολλές προσπάθειες που δεν είχαν όμως αποτέλεσμα, όπως την έβαλαν σε ένα καζάνι με καυτό νερό και την άφησαν εκεί να πεθάνει μόνη της. Όμως με ένα περίεργο τρόπο εκείνη δεν καιγόταν και έτσι κατάφερε να ξεφύγει. Το ίδιο βράδυ ήταν στο σπίτι της και κοιμόταν. Τότε είδε στον ύπνο της ένα παράξενο όραμα στο οποίο ο θεός της έλεγε να γκρεμίσει την εκκλησία που είχε στο χωριό και να χτίσει μια άλλη. Το επόμενο πρωί μίλησε στους συγχωριανούς της και εκείνοι συμφώνησαν. Το χτίσιμο της εκκλησιάς ήταν πολύ δύσκολο. Για να καταφέρουν να τη χτίσουν κουβαλούσαν πέτρες από το βουνό. Για την εκκλησία λένε ότι είναι θαυματουργή και ότι προστατεύει τα μάτια. Γι’ αυτό και στην εκκλησία υπάρχουν πολλά ασημένια μάτια από τάματα ανθρώπων. Η γυναίκα αυτή πέθανε από γερατειά. Όταν πέθανε οι κάτοικοι του χωριού συνειδητοποίησαν πως ήταν μια Αγία. Για να την τιμήσουν έδωσαν όχι μόνο στην εκκλησία το όνομα Αγία Παρασκευή, αλλά και στο χωριό.
Την ιστορία μας τη διηγήθηκαν ο Χριστόφορος Μάρκος και η σύζυγός του Βιργινία Μάρκου.