Είμαι μια μητέρα 40 ετών από τη Θεσσαλονίκη.
ΣΑΣ ΑΠΟΣΤΕΛΛΩ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ) ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΜΟΥ
ΠΑΝΩ ΣΕ ΝΕΟΤΑΞΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ . ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ.

Κύριε Τ….
Θα ήθελα να σας εκφράσω ορισμένες απόψεις μου με αφορμή ένα κείμενο που πρόσφατα διδάχτηκαν τα παιδιά μας και υπάρχει στο βιβλίο εργασιών της Γλώσσας της Β΄Γυμνασίου. Φέρει τον τίτλο «Πώς θέλουμε ένα σύγχρονο σχολείο…» Το κείμενο αναφέρεται λοιπόν στην ανάγκη ενός εκπαιδευτικού προγράμματος το οποίο θα έχει σκοπό την καλλιέργεια της αγάπης στην πατρίδα και το σεβασμό για τις άλλες πατρίδες. Παρακάτω όμως λέει: «Η νοσηρή αγάπη προς την πατρίδα, η προγονολατρεία, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και η εθνική αλαζονεία δεν έχουν θέση στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, γιατί συγκρούονται με την βαθύτερη ουσία του ελληνισμού και υπονομεύουν την πρόοδο της πατρίδας μας».
Και εδώ γεννιούνται ποικίλα ερωτήματα όπως :
1)Τί θα πει «νοσηρή αγάπη για την πατρίδα»; Μήπως το να την αγαπάς τόσο ώστε να δίνεις τη ζωή σου γι αυτήν; Αυτό δεν έκαναν οι Έλληνες στην αρχαία αλλά και την νεότερη ιστορία; Αυτή η αγάπη δεν τους ξεσήκωνε να πολεμήσουν αδιαφορώντας για τη ζωή τους; Έτσι δεν άλλαξαν τη ροή της ιστορίας; Αν δεν είχαν δώσει το αίμα τους με κίνητρο αυτήν την αγάπη, θα ήμασταν ακόμη κάτω από τον ζυγό των κατακτητών (Περσών, Τούρκων, Γερμανών).
2)Επίσης με τον όρο «προγονολατρεία» τι εννοεί; Γιατί αναφέρεται σ’ αυτό ως κάτι αρνητικό και οπισθοδρομικό; Από πότε είναι κακό να αποδίδεις τιμές στους προγόνους, στους προπάτορές σου, σ’ αυτούς δηλαδή από τους οποίους κατάγεσαι;
3)Γιατί για την λέξη «εθνικισμός» έχει επικρατήσει η αρνητική έννοια του όρου αφού σημαίνει και : « Η άποψη που ενθαρρύνει την έκφραση και την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης, η αφοσίωση των ατόμων στο έθνος στο οποίο ανήκουν, χωρίς καμιά διάθεση υποτίμησης ή περιφρόνησης άλλου έθνους, εθνισμός, πατριωτισμός».(ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ- ΑΠΘ ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη)
4)Όσον αφορά την «ξενοφοβία» κανένας δεν θέλει ούτε του αρέσει να φοβάται. Γιατί όμως ο φόβος προς το άγνωστο και το ξένο, το οποίο είναι κάτι φυσιολογικό στον άνθρωπο, ακούγεται σαν ψυχική ασθένεια ή ποινικό αδίκημα; Άποψή μου είναι ότι κάθε λαός είναι υπέροχα μοναδικός και ωραίος. Αυτό που συντελείται όμως στη πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, είναι μια εισβολή, ένας εποικισμόςξένων ανθρώπων, η μετακίνηση των οποίων είναι υποκινούμενη και εξυπηρετεί τα συμφέροντα λίγων, οι οποίοι με σημαία τον ανθρωπισμό και τα πανανθρώπινα δικαιώματα, προωθούν μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία χωρίς σύνορα, χωρίς εθνική ταυτότητα, όπου θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τον πλούτο και τους ανθρώπους κάθε χώρας. Δεν δίνουν δεκάρα για τα τεράστια προβλήματα ανεργίας, βίας και εγκληματικότητας που δημιουργούνται σε ντόπιους και αλλοδαπούς από αυτήν την μετακίνηση πληθυσμών. Σκοπός τους είναι η όσο γίνεται πιο φθηνή εργασία χωρίς δικαιώματα Παράλληλα εμείς και τα παιδιά μας υποβαλλόμαστε σε μια κατήχηση-προπαγάνδα μέσα από τα ΜΜΕ αλλά και τα σχολικά βιβλία, η οποία κάθε μορφή αντίδρασης σε όλο αυτό, την βαπτίζει «ρατσισμό», «ξενοφοβία» «εθνικισμό »!
5) Με τη φράση «εθνική αλαζονεία» τι εννοεί; Μήπως την υπερηφάνεια που είναι φυσικό αλλά και ωραίο να έχει κάθε άνθρωπος για την πατρίδα και το έθνος στο οποίο ανήκει;
Όλοι οι παραπάνω όροι θεωρώ ότι είναι κατασκευασμένοι, φορτισμένοι με αρνητική σημασία με σκοπό την προπαγάνδα και δεν έχουν καμία σχέση με το ποιόν του λαού μας.
Κύριε Τ….
Ποιός είναι λοιπόν ο σκοπός των σύγχρονων εκπαιδευτικών προγραμμάτων; Εγώ διαβλέπω μια τάση στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, να χαλαρώσει η εθνική συνείδηση, να αποδεχτούμε ότι θ’ αλλάξει η εθνική ομοιογένεια, να υποβαθμιστούν και να αλλοιωθούν η ελληνική γλώσσα και η Ιστορία (έχω πολλά παραδείγματα επ’ αυτού, και από σχολικά βιβλία του Δημοτικού τα οποία διδάχθηκε η κόρη μου). Με άλλα λόγια να απομακρυνθούν οι νέες γενεές σιγά σιγά από τις ρίζες μας.
Κύριε Τ….
Σας γράφω όλα τα παραπάνω, όχι με διάθεση να επέμβω στο έργο σας, αλλά για να εκφράσω ως γονιός τις ανησυχίες μου στο δάσκαλο του παιδιού μου. Θεωρώ ότι παρόλο που τα νέα σχολικά βιβλία έχουν γραφεί σύμφωνα με τις επιταγές ενός πολιτικού συστήματος που προωθεί αρχές και θέσεις της παγκοσμιοποίησης , κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να προβληματίσει τα παιδιά πάνω σε ζητήματα και έννοιες που εκείνος θέλει.
Αν θέλετε λάβετε υπόψη τις σκέψεις, τις απόψεις και τις ανησυχίες μου.
Σας ευχαριστώ
Θ.Σ