Σήμερα είπα να σας γράψω για μια μικρή πηγή (την πλατάνα) και την δική μου εμπειρία. Μια από τις αμέτρητες στο βουνό της Πάρνηθας.... Η θέση της πηγής, είναι στα δεξιά του ασφαλτοστρωμένου δρόμου και λίγο πιο πάνω από την διασταύρωση με τον χωματόδρομο που πάει για την βίλα του Παπαδόπουλου. Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο απόγευμα, γύρω στις 3.30,ερχόμενη από του Μόλα, μέσα από το μονοπάτι και όπου φτάνοντας στη Πλατάνα. Είδα και ξεκουραζόταν στη πηγή ένα ζευγάρι ορειβατών. Λίγο παράξενο μου φάνηκε, όπως τους έβλεπα από μακριά. Για τα ρούχα που φορούσαν αλλά και τον εξοπλισμό που είχαν. Υπέθεσα ότι μάλλον θα ήταν αλλοδαποί... Φτάνοντας κοντά τους και χαιρετώντας τους, διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να διακρίνω τα πρόσωπά τους. Δεν μου απάντησαν στο χαιρετισμό....Αλλά μου είπαν: <<Πρόσεξε τα παιδιά του γυμνασίου στο ρέμα της Γιαννούλας...>> Εκείνη την στιγμή με έπιασαν ρίγη φόβου, διότι κατάλαβα πως ήταν ένα μήνυμα...Η προδιεγραμένη ήδη διαδρομή μου, ήταν, να κατέβω με το τελεφερίκ. Η ώρα δεν με έπαιρνε να πάρω το μονοπάτι για την Χασιά και που περνά από το ρέμα της Γιαννούλας...Άλλωστε ήμουν μόνη....Καθώς σκεφτόμουν ετούτα ,γύρισα και τους είπα : <<Τι ακριβώς συμβαίνει;>> Μα τους είδα να απομακρύνονται γοργά προς το μονοπάτι όπου είχα έρθει... Σκέφτηκα να πάω στα κυκλάμινα (το πιο κοντινό μέρος με ανθρώπινη παρουσία)και να ειδοποιήσω. Αλλά πάλι, τι να τους έλεγα; Ακολούθησα την διαδρομή μου και φτάνοντας στο τελεφερίκ, ρώτησα τους εργαζόμενους εκεί, εάν είχε ανέβει σήμερα κάποιο γυμνάσιο. Μου απάντησαν αρνητικά. Όταν πια έφτασα στο σπίτι μου, άρχισα να τηλεφωνώ στους διάφορους ορειβατικούς συλλόγους, εάν γνώριζαν κάτι για ένα γυμνάσιο που ανέβηκε σήμερα στην Πάρνηθα. Όλες οι απαντήσεις ήταν αρνητικές...Δεν γνώριζα τι άλλο μπορούσα να κάνω; Το πρωί πια, είδα στις ειδήσεις ,πως κάποια παιδιά γυμνασίου είχαν χαθεί από βραδύς στο ρέμα της Γιαννούλας... Ευτυχώς όμως όλα πήγαν καλά...Ίσως να υπάρχουν ακόμα Άγγελοι. Με τούτα σας χαιρετώ και σας ζητώ να γνωρίσετε την Πάρνηθα με τα πόδια. Οι Κυριακές σας θα ανταμειφθούν....