Σίγουρα θα βρούμε κάποιον να μας μυήσει στην παράδοση των Kαλσαγκάρ, των ανθρώπων που γίνονταν καλικάτζαροι όταν πλησίαζε η γιορτή του Aϊ-Bασίλη, γιατί ο παπάς που τους είχε βαφτίσει, είχε κάνει κάποιο λάθος κατά τη διάρκεια του μυστηρίου! Έτσι, όταν πλησίαζε η Πρωτοχρονιά, οι Kαλσάγκαρ μισοτρελαίνονταν και περιπλανιόταν στους δρόμους και τα χωράφια, τρομάζοντας όποιον τους συναντούσε. Να μας πει και για τα Τελώνια, που έρχονταν σαν ξαφνικός ανεμοστρόβιλος κι έμοιαζαν με άστρα του ουρανού ή με μικρές φωτιές, αναστατώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι άνθρωποι άναβαν φωτιές και θυμιάτιζαν για να τα διώξουν, όμως τα Tελώνια έφευγαν μόνο όταν άκουγαν το γαύγισμα κάποιου σκύλου, ή το σκούξιμο ενός γουρουνιού...