Νότια της πόλης της Βαθιάς, φτάνεις στις Μιανές. Υπάρχει μια πινακίδα νότια από τις Μιανές όπου ο δρόμος χωρίζει και οδηγεί μετά από δύο μίλια σ’ ένα αδιέξοδο όπου εκεί βρίσκεται το μικρό χωριό του Ταίναρου. Εκεί μπορείς να δεις τις «Πύλες του Άδη». Υπάρχει μικρή τουριστική προσέλκυση καθώς ο δρόμος δεν είναι καλός. Μόλις κάποιος φτάσει στο χωριό του Ταίναρου πρέπει να αφήσει το όχημά του σ’ ένα πάρκινγκ κοντά στο Ψυχομαντείο του Ποσειδώνα. Από το πάρκινγκ, υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί κάτω από τη πλαγιά στην ακτή, πιθανόν 30 μέτρα πιο χαμηλά, όπου υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι (κυρίως για βάρκες) και παραλία. Επισκεφτήκαμε την περιοχή με μια Γερμανίδα η οποία έκανε κάμπινγκ στην ακτή με την οικογένειά της. Η Πελοπόννησος είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τους Γερμανούς τουρίστες. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Γερμανός Φύρερ Άντολφ Χίτλερ άκουσε ότι τα περάματα αυτής της Ελληνικής σπηλιάς συνδέονται με άλλα υπόγεια περάσματα τα οποία έφταναν ως το Βερολίνο. Έστειλε μυστικούς πράκτορες στην Ελλάδα να εξερευνήσουν αυτή την πιθανότητα αλλά δεν μαθεύτηκε τίποτε άλλο, εκτός από το ότι η Πελοπόννησος έγινε ένας δημοφλής προορισμός για τους Γερμανούς για τις διακοπές τους, Οι πύλες του Άδη δεν πέρασαν απαρατήρητες από τον διάσημο Γάλλο υποθαλάσσιο ερευνητή Ζακ Κουστώ. Ο Κουστώ γνώριζε όλους τους θρύλους και ζήτησε άδεια από την Ελληνική κυβέρνηση να διεξάγει έρευνα στην περιοχή, όπως επίσης και στην περιοχή γύρω από τον φάρο. Η άδεια αρχικά δόθηκε αλλά λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η έρευνα η Ελληνική κυβέρνηση καταπάτησε τη συμφωνία και αρνήθηκε το αίτημα, η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι η περιοχή ήταν «στρατιωτικά ευαίσθητη» και δεν μπορούσε να γίνει μια τέτοια εξερεύνηση. Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν για τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν την Ελληνική κυβέρνηση σε αυτή την άρνηση.