Το 1998 βρέθηκα στην Νάουσα γυρνώντας τα γύρω χωρία, σε ένα από αυτά την Αγία Μαρίνα μίλησα με κάποιους ανθρώπους κατά προτίμηση ηλικιωμένους γιατί είναι ανοιχτά θησαυροφυλάκια γνώσεων……  όταν έδειξα κάποιες φωτογραφίες των γκρίζων δεν ήταν λίγοι αυτοί που μου τους ανάφεραν με το όνομα τους!!!!  ( Αυτοί που μας δείχνεις παλικάρι μου είναι οι χαρχάλοι… )  Χαρχάλοι!!??!!  Δεν είχα ξανά ακούσει ποτέ μου την ονομασία αυτήν να αποκαλούν τους γκρίζους όχι μόνο αυτό αλλά δεν περίμενα καν να έχουν στον Ελληνικό χώρο ονομασία τα πλάσματα αυτά!!!! Αμέσως ρώτησα πως δόθηκε η ονομασία αυτή, η απάντηση που πηρά με ξάφνιασε πιο πολύ γιατί δεν την περίμενα….. (  Η ονομασία αυτή έχει δοθεί εδώ και πάρα πάρα πολλά χρονιά που κανένας μας πλέον δεν θυμάται, ούτε οι παππούδες μας αλλά ούτε οι παππούδες των παππούδων τους, το μόνο που θυμούνται είναι ότι η ονομασία αυτή είναι από τα αρχαία χρονιά!! Να από την εποχή του Ηρακλή και του Ιάσωνα. Πέρανε την ονομασία αυτή γιατί λέγετε ότι ηταν τα τσιράκια του χάρου οι ή λεβέντες του. Αν κάποιος έδινε ένα πλαστό νόμισμα κάλπικο δηλαδή για να τον περάσει ο χάροντας στην απέναντι όχθη και το ανακάλυπτε τότε φώναζε τους χαρχάλους  και τον περνάνε για να τον κατασπαράξουν!!!! Η ονομασία τους βγαίνει από τον Χάρο αλλά και από τα ίδια τα όντα του που όταν μιλάνε δεν τα καταλαβαίνει κανείς το τι λένε . Δεν μιλάνε ψιθυριστά αλλά να κάπως έτσι….. χαλχαλχαλχαλχαλ!!! Το επαναλαμβάνουν χαμηλόφωνα συνέχεια! Έτσι λοιπόν Χάρος –ος – χαλαχαλ, αν το ενώσεις βγαίνει Χαρχαλ!!!!  Οπότε χαρχαλ,  χαρχαλι, χαρχαλα, χαρχάλια!! Κατάλαβες τώρα? )  Στην αρχή δεν τους πίστεψα να πω την αλήθεια αλλά γιατί να μου πουν ψέματα. Γυρνώντας τα χωρία της Νάουσας γύρω γύρω χωρίς να τους δείξω τις φωτογραφίες των γκρίζων τους ρώταγα για τα χαρχάλια το τι είναι οι πιο πολλοί δεν τα ήξεραν κάποιοι λίγοι μου απάντησαν ότι είναι οι καλικάντζαροι με το γκρί χρώμα το μεγάλο κεφάλι και τα τεραστία μαύρα ματιά τους!!!