Αναρωτιέμαι αν και πόσοι από εμάς έχον πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην ελληνική γλώσσα και γραφή. Θα μου πείτε με όλα τα υπόλοιπα, που να καταλάβουμε πως εκδόθηκε από το National Geographic η Οδύσσεια του Όμηρου, εκείνου του καλού παραμυθά από το παρελθόν, στα Ελληνικά! Θα έλεγε κανείς περήφανος:”πόσο μας εκτιμούν οι Ευρωπαίοι και πόσο σημαντικά πράγματα έκαναν οι πρόγονοί μας, κλπ, κλπ….”. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.
Η Οδύσσεια αυτή τη φορά εκδόθηκε σε ένα έκτρωμα, που μόνο ελληνική γλώσσα δεν είναι. Αποτελείται από μόλις 21 γράμματα, όπως είχε ζητήσει ο Υφυπουργός Παιδείας της Κύπρου τον περασμένο χρόνο, αλλά εμείς ασχολούμασταν με τις φωτιές στα μπατζάκια μας που είχαμε ήδη, και δεν το προσέξαμε μάλλον! Από αυτήν λοιπόν τη διήγηση του Όμηρου, λείπουν τα η,υ,ει,οι,ω,αι,αυ,ευ. Υπάρχουν μόνο τα ι,ο,ε και ου, ως μόν δίφθογγος.
Πως θα σας φαινόταν να διαβάζατε την τελευταία πρόταση που μόλις διαβάσατε, ως εξής:
Από αφτίν λιπον τι διιγισι του Ομιρου λιπουν….. ή για παράδειγμα:
Αφτί ι γινέκα φορούσε στο δεξί αφτί τις ένα αρκετά εντιποσιακό σκουλαρίκι φτιαγμένο από φύλλα εφκαλίπτου και αβγά χελιδονιόν, κλπ.
Όπως θα μπορούσε κανείς να
καταλάβει, η επίθεση είναι σε όλα τα επίπεδα. Αν αφήσουμε να δολοφονηθεί έτσι γλώσσα μας, τότε έχουμε χάσει όλα τα παιχνίδια του μέλλοντός μας.
Εκτός των άλλων, το αγαπητό και έγκρητο περιοδικό, εκδίδει το έργο σε αρκετούς τόμους, νομίζω 8, όπερ μεθερημνεύεται σε εβδομαδιαία συνδρομή των 9,95 ευρώ. Δηλαδή και μας δολοφονούν και τους πληρώνουμε.
Δεν με ενδιαφέρει να το αναρτήσετε το κείμενό μου! Με ενδιαφέρει όμως να το ερευνήσετε και να ευαισθτοποιηθεί ο κόσμος. Ιδιαίτερα δε όλοι όσοι έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση. Ξέρω πως δολοφονία της γλώσσας μας έχει αρχίσει εδώ και αρκετές δεκαετίες και ξεκινάει από πολύ νωρίς (Δημοτικό). Αλλά πιστεύω πως όλες οι παραχωρήσεις έχουν και κάποιο όριο. Καλά είναι να μην πληγώνουμε τους μικρούς μαθητές με τα κόκκινα σημάδια στην ορθογραφία, αλλά γιατί να πληγώνουμε τη συνείδηση και την ψυχή ενος λαού, καταστρέφοντας και φτωχαίνοντας τη γλώσσα του;
National Geographic και Όμηρος
Ημερομηνία: 25/11/2011
Καταχωριτής: Aragorn
Πηγή: http://visaltis.blogspot.com/2011/11/national-geographic.html

6 Σχόλια:
Μεγάλες αλλαγές στη γλώσσα, όταν συμβαίνουν, επιτάσσονται από κοινωνικές ανάγκες. Το πέρασμα απ' την καθαρεύουσα στη δημοτικη, για παράδειγμα, έγινε ακριβώς γιατί μόνο ελάχιστοι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την καθαρεύουσα σωστά, σε αντίθεση με τη δημοτική. Κάτι ανάλογο πάει να γίνει τώρα αφού όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που δεν μπορούν να "χρησιμοποιήσουν" τη δική μας σωστή ορθογραφία. Σαφώς και είναι θεμα παιδείας αν και δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα αναστροφής. Σαφώς και δε βρίσκω τίποτα κακό στο να λέμε "Σούνιον παραπλεύσας", απεναντίας το θεωρώ ευχάριστο στην ακοή και όμορφο στην έκφραση, ούτε και ξενικό το βρίσκω.
Το πρώτο μου σχόλιο (χθες τη νύχτα) ήταν η ρεαλιστική αντιμετώπιση μιας κατάστασης. Δε σημαίνει ότι μου αρέσει κιόλας. Είτε μας αρέσει όμως είτε όχι, οι γλώσσες εξυπηρετούν την επικοινωνία των μαζών. Η απλούστευση είναι αναπόφευκτη. Για τις έννοιες θα πρέπει να ανατρέχουμε στην "παλιά" (στη δική μας προ Μπαμπινιώτη) ορθογραφία, όπως και εμείς ανατρέχουμε στη καθαρεύουσα ή ακόμη και στην αρχαία.
Είναι θέμα παιδείας. Προτίστως πρέπει να υπηρετούνται οι έννοιες. Τι κακό έχει να λέμε "Σούνιον παραπλεύσας"; Μας φαίνεται ξενικό γιατί μας έχουν μάθει να μιλάμε στη δημοτική. Φαντάσου όμως να μην υπήρχε η καθαρεύουσα και η δημοτική.
Δυστυχώς όμως έχουμε πάρει το λάθος δρόμο. Φυσικά και δεν προτείνω να ξαναγυρίσουμε στα αρχαία αν και με θέληση θα μπορούσαμε μετά από κάποιες γενιές. Τουλάχιστον όμως να μην χάσουμε αυτά που έχουμε.
Έχω διαβάσει βιβλία και στην καθαρεύουσα και στην αρχαία. Φυσικά, ισχύει αυτό που λες. Θυμάμαι χαραστηριστικά μια φράση απ' τα "Αττικά" του Παυσανία στο αρχαίο κείμενο: "Σούνιον παραπλεύσας". Αυτό για να το πεις επακριβώς στη δημοτική θέλεις πολλές λέξεις γιατί δεν περνάς απλώς απ' το Σούνιο, αλλά δια θαλάσσης και μάλιστα κοντά. Το ζήτημα όμως είναι ότι κανείς πλέον δε μιλάει έτσι. Θα συμφωνήσω και στη νοηματική περιεκτικότητα της ορθογραφίας. Μπορείς να καταλάβεις λέξεις που βλέπεις για πρώτη φορά αλλά και αντιλήψεις γύρω απ' τις έννοιες, λόγω της αυτοπαραγωγικής και αυτοπροσδιοριζόμενης ιδιότητας της Ελληνικής γλώσσας.
Το ερώτημα είναι αν η γλώσσα οφείλει να υπηρετεί τους ομιλούντες αυτήν ή τις έννοιες.
Διαφωνώ γιατί εκτός από τον προφορικό λόγο υπάρχει και ο γραπτός. Ένα μικρό παράδειγμα : η λέξη έξυπνος. Τι σημαίνει έξυπνος; Αυτός που δεν κοιμάται, αυτός που δεν είναι κοιμισμένος. Και πως βγαίνει; Από το εξ-ύπνος. Αν γράψουμε τώρα την λέξη έξυπνος με "ι", έξιπνος δηλαδή, χάνεται όλο το νόημα της λέξης. Ξεκινήσαμε σαν λαός με μία πλούσια γλώσσα, τα αρχαία ελληνικά, περάσαμε σε ένα πολύ μικρότερο κομμάτι, την καθαρεύουσα, σε ένα ακόμα πιο μικρό, την δημοτική και κανείς δεν ξέρει που θα πάμε μετά.
Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει βιβλία στην καθαρεύουσα. Κάνε ένα πείραμα. Προσπάθησε να μεταφράσεις και να γράψεις σε χαρτί μία παράγραφο από την καθαρεύουσα στη δημοτική. Τις περισσότερες φορές θα χρειαστείς περισσότερες σειρές για να αποδώσεις το νόημα της παραγράφου από το οποίο θα λείπει μέρος του πλήρους νοήματους που υπάρχει στην καθαρεύουσα.
Για τη συνείδηση του λαού, αν την είχαμε, δεν θα μας έκοβαν το χέρι. Αντιθέτως αυτό το χέρι θα έπαιρνε το σπαθί και θα τους έκοβε το κεφάλι.
Όσο για τη συνείδηση του λάου, ασ' το. Όταν σου κόβουν το χέρι δε σε νοιάζει το σπασμένο νύχι.
Η γλώσσα διαρκώς "φτωχαίνει" υπέρ απλουστεύσεως. Μήπως σ' αυτό το πλαίσιο δεν περάσαμε απ' την καθαρεύουσα στη δημοτική; Τα 26 γράμματα δεν έγιναν 24; Στο ίδιο πλαίσιο δεν καθιερώθηκε το μονοτονικό σύστημα; Δεν καταργήθηκαν τα πνεύματα; Η λέξη "αυγό" δε γράφεται πλέον με βήτα; Οι ζωντανές γλώσσες εξελίσσονται και αλλάζουν. Στην αρχαία ελληνική τα πνεύματα σηματοδοτούσαν διαφορετική προφορά του αρχικού φωνήεντος. Το ίδιο και η περισπωμένη. Απ' τη στιγμή που η περισπωμένη και τα πνεύματα δεν έκαναν διαφορά καταργήθηκαν. Απ' τη στιγμή που και το "η" δε διαφέρει απ' το "ι" στην προφορά είναι λογικό να καταργηθεί. Γράφουμε ό,τι λέμε. Δεν έχει νόημα άλλα να λέμε και άλλα να γράφουμε.