Πολλές φορές , υπάρχουν τόποι γύρω μας, που η ιστορία τους δένεται παράξενα με μυστηριώδη αινίγματα. Ο άνθρωπος του σήμερα, σχεδόν αγνοεί και προσπερνά βιαστικά από μπρος του, όλους αυτούς τους αινιγματικούς τόπους και αυτό γιατί στην σύγχρονη εποχή, έχει θέσει τον εαυτό του ως επικυρίαρχο της δημιουργίας. Υπάρχει όμως και μια εποχή χαμένη κάπου στο μακρινό χθες, όπου ο άνθρωπος σεβόταν τους ιερούς ψίθυρους της φύσης και τους αφουγκραζόταν. Σήμερα δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος από εμάς, έχει ορίσει ένα δικό του προσωπικό σύμπαν, που αγνοεί το ευρύτερο σύμπαν γύρω του και τους κανόνες που το διέπουν. Ωστόσο, την εποχή του μακρινού χθες και την εποχή του βιαστικού σήμερα, ενώνουν οι κρίκοι της αλυσίδας του χρόνου, αλλά και τα απομεινάρια που υπάρχουν σε ορισμένους τόπους, από εκείνες τις στιγμές του χρόνου που ανήκουν πλέον στην λήθη. Θα αναρωτιέστε γιατί τα λέω όλα αυτά! Ίσως γιατί και εγώ βαθιά μέσα μου, αναρωτιέμαι πόσα μυστικά μπορεί να ξέρουν οι άχρονοι βράχοι, αλλά και τα αιωνόβια δέντρα που υπάρχουν γύρω από έναν τέτοιο τόπο. Άραγε, πόσα θα μπορούσαν να μας πουν ότι είδαν σε αυτούς τους μαγικούς χώρους, αν είχαν λαλιά? Αλλά ίσως, αυτό που με κάνει να νιώθω την μικρότητα μου απέναντι στα θαύματα και τα αινίγματα του κόσμου, είναι ότι ακόμα και όταν εγώ και οι γραφές μου χαθούν, οι τόποι αυτοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν, κρατώντας τα μυστικά τους για τον επόμενο τολμηρό ταξιδευτή. Μάλλον, αυτό θα έπρεπε να το κρατήσουν καλά στο νου τους, όλοι εκείνοι που αναιρούν επιπόλαια καταστάσεις και που προσπαθούν να δώσουν λογικές εξηγήσεις απέναντι σε έναν κόσμο που η λέξη λογική του είναι άγνωστη.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους δύναμης που όμως έχει συνδεθεί με την ίδια την ιστορία, είναι και το αρχαίο λιμάνι των Κεχριών στην Κόρινθο, που απέχει από αυτήν 14 χιλιόμετρα και κατασκευάστηκε τον 6ο αιώνα π. Χ. Η έκταση του λιμανιού είναι 280x210, ενώ την εποχή που άκμαζε, διέθετε τελωνεία και διοικητήρια. Στην είσοδο του λιμανιού, υπήρχε το χάλκινο άγαλμα του Θεού Ποσειδώνα και το όνομα της ευρύτερης περιοχής, προήλθε από τον γιό του Θεού και της Πειρήνης , Κεγχρία. Ο Παυσανίας μας πληροφορεί, ότι στο λιμάνι υπήρχε η λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, ενώ πιο ευρύτερα υπήρχε και το Ιερό του Ασκληπιού. Ο πλατωνικός φιλόσοφος και σοφιστής Απουλήιος , μας δίνει κάποιες αναφορές σχετικά με τις πομπές που έρχονταν στο λιμάνι, αλλά και την λατρεία που πράττονταν στο Ιερό της Ίσιδας, στο έργο του ‘Μεταμορφώσεις’(11, 8). Αναφορές για το λιμάνι, έχουμε και από τον Στράβων όπου στο έργο του ‘Γεωγραφικά’, μας αναφέρει τον πλούτο του λιμανιού. Ωστόσο ο χώρος, θα συνδεθεί και με την Χριστιανική ιστορία, αφού για αυτόν έχουμε αναφορές και στην Καινή Διαθήκη δύο φορές, με πρώτη τις πράξεις των Αποστόλων(18,18), όπου αναφέρεται η αποχώρηση του Απόστολου Παύλου για την Έφεσο της Μικρά Ασίας, ενώ η δεύτερη σε κείμενο του ίδιου, που μας αναφέρει την ύπαρξη της διακόνισσας του λιμανιού, Φοίβης. Η ύπαρξη εκκλησίας άλλωστε στον χώρο, επιβεβαιώνεται και από λείψανα που σώζονται ως σήμερα. Στην πιο σύγχρονη εποχή και πιο συγκεκριμένα το 1963 με 1968, θα πραγματοποιηθούν ανασκαφές στο λιμάνι, από τα Πανεπιστήμια του Σικάγο και της Ιντιάνα, όπου θα φέρουν στο φως 87 γυάλινους πίνακες βιτρό, με ιερές αναπαραστάσεις. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του αρχαίου λιμανιού, βρίσκεται κάτω από την στάθμη της θάλασσας, ενώ οι Κεχριές αποτελούν ένα μικρό χωριουδάκι, με λίγους γεωκτηνοτρόφους.

ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Πέρα από εκείνη την πλευρά που ο άνθρωπος θεωρεί συμβατή με τα πιστεύω και τις ιδεολογίες του, υπάρχει και μια πλευρά του νομίσματος που λέγεται πραγματικότητα και που λίγοι τολμούν να δεχτούν. Ίσως γιατί αν την δεχτούν, θα πρέπει να βάλουν τον εαυτό τους σε μια εργασία αναζήτησης απαντήσεων, που όταν στο τέλος πετύχουν να τις βρουν, θα τους γκρεμίσει όλο αυτό το ιδεολογικό θεώρημα που έχτισαν, ώστε να αισθάνονται ασφαλείς στο προσωπικό τους σύμπαν. Το ξέρω ότι θέλει κότσια ώστε να αναζητάς μυστήρια και όχι γιατί σε περιμένει κάποια τρομακτική κατάσταση, αλλά γιατί συνεχώς πρέπει να αναθεωρείς το νοητικό σου σύμπαν, με νέες ιδέες που καταρρίπτουν αυτές που είχες μέχρι χθες. Φυσικά και έχεις την επιλογή να μείνεις στο κλουβάκι σου αρνούμενος τα πάντα, πέρα από αυτά που πιστεύεις εσύ και ίσως η παρέα σου και αυτό γιατί συνήθως για να αισθανόμαστε ασφαλείς, επιλέγουμε να ανήκουμε σε κύκλους ανθρώπων που μας μοιάζουν στις ιδέες. Από την άλλη, μπορείς να βάλεις κέρατα ή τρίαινες, ώστε να δαιμονοποιήσεις κάθε τι που δεν σου πάει . Ίσως είναι και το πιο εύκολο, αλλά ωστόσο δεν είναι και αυτό που διέπει και τον κόσμο. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος, ότι οι τόποι δύναμης και οι ιστορίες τους, έχουν χαλάσει τον ύπνο σε πολλούς που σκέφτονται τα παραπάνω. Αλλά αλήθεια πόσα πράγματα έχει ακούσει ο άνεμος, περνώντας από αυτούς τους τόπους που ο άνθρωπος ούτε καν θα ήθελε να ξέρει! Όμως εμένα πάντα μου άρεσε να πιάνω κουβέντα μαζί του και έτσι άκουσα ορισμένα από εκείνα τα μυστικά που μου ψιθύρισε, περνώντας από το αρχαίο λιμάνι. Βλέπετε η περιοχή, εκτός από ιστορικές αναφορές, διακατέχεται και από ορισμένα μη συμβατά γεγονότα, που άλλοι τα εντάσσουν στον τομέα των θρύλων και άλλοι, σε μία πραγματικότητα που κινείται αόρατα σε παράλληλη πορεία με την πραγματικότητα του συνόλου. Σε παλαιότερο μου κείμενο, είχα αναφέρει την περίπτωση δύο ψαράδων, όπου στα ανοιχτά του λιμανιού και ενώ είχαν ανοιχτεί ώστε να σηκώσουν τα παραγάδια κάπου κοντά στις πέντε η ώρα το πρωί, αντιλήφθησαν τρία ογκώδη κήτη να τους πλησιάζουν με μεγάλη ταχύτητα, σε ευθεία διάταξη. Η αναφορά για μένα έχει αρκετή βαρύτητα, γιατί ο ένας τουλάχιστον από τους δύο, είχε εικοσαετή εμπειρία στην θάλασσα και γνώριζε αρκετά καλά τα μυστικά της, ώστε να θεωρεί ότι δεν ήταν κάτι φυσικό. Ωστόσο μην γελιέστε, οι δύο μάρτυρες έβαλαν εμπρός την μηχανή 65 ίππων και αποχώρησαν ταχέως. Φυσικά και μην μου πείτε, ότι θα κάνατε κάτι καλύτερο, αν ήσασταν στην θέση τους. Όμως, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως οι δύο ψαράδες υπέθεσαν λάθος και αυτό γιατί όσοι ασχολούνται με τον κόσμο του βυθού, θα γνωρίζουν πως ο Κορινθιακός έχει πληθώρα θεάσεων από θαλάσσια κήτη, αφού αποτελεί και τόπο που γεννούν οι καρχαρίες. Όμως, αυτό που εμένα με βάζει σε σκέψεις σχετικά με το γεγονός, είναι ο μη φυσιολογικός όγκος και η ταχύτητα που είχαν, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι η κίνηση τους, έμοιαζε πιο πολύ με μηχανική και όχι με βιολογική. Άλλωστε όσοι ασχολούνται ή έχουν μελετήσει τα πλάσματα του βυθού, τότε θα γνωρίζουν ότι σπάνια τα κήτη που εδρεύουν στον Ελλαδικό χώρο επιτίθενται σε τέλεια διάταξη. Μία ακόμα αναφορά που είναι όμοια μ’ αυτή των δύο ψαράδων και εξελίχτηκε στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή, είναι εκείνη που είχε ένας έμπειρος δύτης, όπου μας ανέφερε ότι και ο ίδιος είχε παρατηρήσει κατά την στιγμή κατάδυσης του, δύο τεράστιους ακαθόριστους όγκους, να κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα εντός του βυθού και που κατά την άποψη του, δεν έχουν καμία σχέση με γνωστά θαλάσσια είδη. Να σημειώσουμε ότι ο παραπάνω μάρτυρας, είναι έμπειρος δύτης του πολεμικού Ναυτικού, με θητεία στο Νάτο και μάλιστα διαθέτει πτυχίο Ωκεανολόγου. Πριν βιαστείτε να βγάλετε τα όποια συμπεράσματα, σκεφτείτε ότι εντός του βυθού υπάρχουν άπειρες μορφές ζωής, που η επιστήμη ακόμα και σήμερα δεν έχει καταγράψει. Επίσης, υπάρχουν σημεία της θάλασσας όπου ο πυθμένας από την επιφάνεια της, φτάνει τα τρία χιλιόμετρα βάθος και δεν υπάρχει ούτε το ηλιακό φως. Αλλά ας αφήσουμε τα υγρά βάθη της θάλασσας και ας επανέλθουμε στην στεριά. Στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει το μικρό χωριό Σοφικό, όπου την περίοδο του 2001, ξεκίνησε μία σειρά από γεγονότα που συνέδεαν το χωριό με τελετές μαύρης μαγείας και απέθαντους. Η κορύφωση των γεγονότων ήρθε το 2005, όταν και πήραν διαστάσεις στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, με κατοίκους να μιλούν για ανοιγμένους τάφους αλλά και για πληθώρα μαγικών συμβόλων γύρω τους. Φυσικά και ορισμένα από τα στοιχεία που παρέθεσαν οι δημοσιογράφοι στα τότε ρεπορτάζ, παραπέμπουν σε μορφές λατρείας που περιγράφουν συγγραφείς φανταστικού στα βιβλία τους. Καλό θα είναι όμως, να μην επεκταθούμε και μπούμε σε νερά που ξεφεύγουν από το παρόν κείμενο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα φύγουμε από τον χώρο λατρείας. Ένας από τους συνεργάτες μου που μένει σε κοντινή απόσταση από τον χώρο του λιμανιού, εντόπισε μια παράξενη παρέα να περιτριγυρίζει τον χώρο, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Βρίσκοντας κάποια δικαιολογία και χρησιμοποιώντας φιλική διάθεση προς το μέρος τους, κατάλαβε πως ήταν κάποιοι Ελληνοαμερικάνοι ελευθεροτέκτονες, που επισκέπτονταν τον χώρο ώστε να αποδώσουν τιμές προς την Θεά Ίσιδα. Δεν ξέρω πως σας ακούγονται εσάς όλα αυτά, όμως σίγουρα το λιμάνι και τα Ιερά του, αποτελούν ένα κομβικό σημείο δύναμης και ας μην ξεχνούμε, ότι οι αρχαίοι δεν επέλεγαν τυχαία τους χώρους λατρείας, αλλά ούτε και τυχαία τους ακολούθησαν σε αυτό οι μετέπειτα Χριστιανοί. Ή μήπως θεωρείτε ότι οι ελευθεροτέκτονες βρέθηκαν στον χώρο λόγο συμπτώσεων;………..