Δεκατέσσερα  χιλιόμετρα βόρεια της Τρίπολης βρίσκεται η αρχαία πολύ της  Μαντινείας.  Σε μικρή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής και το πηγάδι του Ιακώβου. Εκεί λέγεται ότι η Αγία Φωτεινή συναντήθηκε με τον Χριστό!! Η εκκλησία της Άγιας Φωτεινής είναι από τους πιο παράξενους ναούς στο Ελλαδικό χώρο, έχει χτιστεί εξ’ολοκλήρου από τα ερείπια του ναού της θεάς Άρτεμης!!! Ο ναός προϋπήρχε τον ναό της θεάς Ήρας άλλα και από τα Αιγυπτιακά Σεράπεια της περιοχής. Στην είσοδο του ναού υπάρχει μια επιγραφή που γράφει ( Ανεγέρθει εκ’ Βαθέων ) (!!!) ενώ δεξιά και αριστερά υπάρχει ένα αρχαίο άνθος λωτού, υπάρχει και ο Χριστιανικός σταυρός. Λέγεται ότι κάτω από το ναό υπάρχει ένα σπήλαιο όπου ήταν αφιερωμένο στην θεά Άρτεμης με αξιοπερίεργα σκαλοπάτια (!) τα οποία έκανες μια μέρα και μια νύχτα να κατεβείς στην κύρια σπηλιά!!!  Παρ’ όλο ότι έψαξα πολύ δεν κατάφερα να δω ή να βρω κάτι να μου δείξει πως να βρω το σπήλαιο…… ίσως τα σύμβολα… η περιοχή τριγύρω θρύβει από δαίμονες, χαμοδράκια, Νύμφες , φωτεινούς και από λαστρίδια (!?!) ρωτώντας τους γύρω το τι είναι τα λαστρίδια οι ποιο πολλοί δεν τα ήξεραν. Έμαθα όμως από κάποιους γέροντες ότι είχαν καιρό να την ακούσουν την ονομασία αυτήν και ότι την άκουγαν από τους γεροντότερους εκείνης της εποχής. Τα λαστρίδια μου έπιανε είναι κάποια όντα όπου είναι του θανατά αδύνατα και με μεγάλη καμπούρα όπου πετάγονται τα παΐδια τους άσχημα έξω από τα πλευρά τους, περπατάνε σκυφτοί, έχουν μεγάλο κεφάλι καραφλό, λαμπερά μάτια πλακουτσωτή μύτη, κανονικό στόμα, μακριά χέρια, άλλα πολύ μικρά πόδια, και δεν φορούν ρούχα. Έχουν ένα χρώμα μπεζ στο δέρμα τους και βρωμάνε σαν θειάφι. Εμάς τους ανθρώπους δεν μας πείραξαν ποτές μα τις ελιές τις ξέραιναν. Κρεμόντουσαν ανάποδα από τα μεγάλα κλαριά μιας ελιάς και ρουφάγανε τον χυμό της μέχρι το πρωί η ελιά είχε ξεραθεί τελείως!! Τα λαστρίδια μου έπιανε ότι ήταν τα άρρωστα παιδιά των Νυμφών!!!