"ΒΙΒΛΟΣ και ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ" Συνέντευξη Μ. Καλόπουλου σε: beetlejuice 1) Κύριε Καλόπουλε: Οι Έλληνες σήμερα διδάσκονται στα σχολεία την βιβλική Μυθολογία των Εβραίων. Ερχόμενος όμως κανείς σε επαφή με την ελληνική μυθολογία βρίσκει εκπληκτικές ομοιότητες που τον βάζουν εύλογα σε σκέψεις (π.χ πόσοι Έλληνες γνωρίζουν για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα;) Απλές συμπτώσεις; Αν όχι, ποιος αντέγραψε ποιον κύριε. Καλόπουλε; Αντί άλλων γενικόλογων τοποθετήσεων θα σας δώσω απανωτά δείγματα της ομοιότητας των ελληνικών αρχαιότερων και πληρέστερων μύθων που κατά καιρούς έχω χρησιμοποιήσει στα βιβλία μου και που διαπραγματεύονται τα γνωστά σε όλους θέματα της βιβλικής μυθολογίας. Οι ομοιότητες είναι τέτοιες που καταλαβαίνει κανείς ότι η ελληνική μυθολογία που είναι αρχαιότερη, πληρέστερη και αυθεντικότερη καταλεηλατήθηκε από τους συγγραφείς της Βίβλου. Διαβάζουμε π.χ. στα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου ή αλλιώς Ερμητικά κείμενα: Ερμής Τρισμέγιστος 3.1-2 Βίβλος Γένεσις 1.1-3 Αρχή των όντων ο θεός Εν αρχή εποίησεν ο θεός και νους και φύση και ύλη... τον ουρανόν και την γην. αδιορίστων δε όντων απάντων η δε γη ην αόρατος. και ακατασκευάστων... και ακατασκεύαστος, ην γαρ σκότος άπειρον και σκότος επάνω της αβύσσου, και ύδωρ και πνεύμα νοερόν και πνεύμα θεού δυνάμει θεία, όντα εν χάει επεφέρετο επάνω του ύδατος. ανείφθη δε φως άγιον. και ειπεν ο θεός γενηθήτω φως. Και συνεχίζουν τα ερμητικά κείμενα: Η δε γη και το νερό[1] ήταν μπερδεμένα. Είπε (ο θεός) και μονομιάς η σκοτεινή μάζα του χάους άρχισε να διαμορφώνεται, και εφάνη ο ουρανός και ο Ήλιος έλαμψε. Τότε ο Ήλιος είπε θα λάμψω εντονότερα και η Σελήνη ας φωτίσει πιο έντονα, και εφάνη ο ουρανός άνω και η γη στέριωσε και πύκτωσε, ο δε Θεός χάρηκε βλέποντας τα έργα του. Και είπε, ας πληρωθεί ο ουρανός με όντα και ο αέρας και ο αιθέρας, είπε ο Θεός και έγιναν. Κι ο αέρας δημιούργησε πετεινά και τα νερά υδρόβια πλάσματα, κι όταν χώρισε η γη απʼ τα νερά της δημιουργήθηκαν όπως τα θέλησε ο Νους, ζώα τετράποδα και ερπετά και ένυδρα και πετεινά και κάθε ένσπορος σπόρος και χόρτος και άνθη και κάθε είδους χλόη... Και έσπερναν το σπέρμα της παλιγγενεσίας και της γένεσης των ανθρώπων και το πλήθος των ανθρώπων νά ʽχουν τη δεσποτεία όλων των κάτω του ουρανού αγαθών, Και να αυξηθούν σε αύξηση και να πληθύνουν σε πλήθη... και ο Θεός μόλις έγινε αυτό είπε: Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε σε πλήθος και έκαμε... τις γενέσεις και πληθύνθηκαν κατά γένη τα πάντα. Αυτά είπε ο θεός και έγιναν. Τελειώνοντας δε αυτά ο θεός απεσύρθη... Αυτά είπε ο Κύριος και Θεός και ανέμιξε το νερό με την γη και ενεφύσησε σʼ aυτό το πνεύμα, κι απʼ το μίγμα αυτό έπλασε ζώδια με μορφή Ανθρώπου... κατʼ εικόνα αυτού Πατέρας όλων ο Νους, ζωή και φως υπάρχων, γέννησε άνθρωπον (ζώσα ύπαρξη) όμοιο μʼ αυτόν. Περικαλλής δε καθώς ήταν, επειδή είχε τη δική του μορφή (θεϊκή) τον αγάπησε, σαν παιδί του και του έδωσε εξουσία όλων των δημιουργημάτων του... Ερμής ο Τρισμέγιστος.[2] Aλλος αρχαιότατος συγγραφέας ο Ησίοδος γράφει: «Πρώτ' απʼ όλα ήταν το χάος, κι έπειτα η πλατύστηθη Γαία, όλων στέρεη βάση πάντων στον αιώνα, κι ο Έρως ο ωραιότερος απʼ τους αθανάτους θεούς. Κι απʼ το χάος και το έρεβος η μαύρη Νύχτα έγιναν, απʼ την Νύχτα ο αιθέρας και ημέρα. Η Γαία πρώτα γέννησε ίσον μʼ αυτήν τον κατάστερο ουρανό και γέννησε τα όρη τα ψηλά». Hσίοδος θεογονία 116. Γενικότερες τοποθετήσεις από αρχαιοελληνικά κείμενα: «Ο θεός των πάντων, όποιος κι αν είναι αυτός, μερικοί τον ονομάζουν φύση, παρουσιάστηκε ξαφνικά μέσα στο χάος και διαχώρισε τη γη από τον ουρανό, το νερό από τη γη και τον επάνω αέρα απʼ τον κάτω. Αφού ξεμπέρδεψε (διαχώρισε) τα στοιχεία, τα έβαλε στην πρέπουσα τάξη όπου βρίσκονται σήμερα. Χώρισε τη γη σε ζώνες, μερικές πολύ θερμές, μερικές πολύ ψυχρές, άλλες εύκρατες. Την έπλασε σε πεδιάδες και βουνά και την έντ­υ­σε με χορτάρι και δένδρα. Από πάνω της έβαλε το περιστρεφόμενο στερέωμα, δια­στίζοντάς το με άστρα και όρισε σταθμούς τους τέσσερις ανέμους. Γέμισε τα νερά με ψάρια, τη γη με ζώα και τον ουρανό με τον Ήλιο, τη Σελήνη και τους πέντε πλανήτες. Τέλος έφτιαξε τον άνθρωπο, που μόνος απʼ όλα τα ζώα υψώνει το πρόσωπό του προς τον ουρανό και παρατηρεί τον ήλιο, τη σελήνη και τʼ άστρα.» Περί του πρώτου ανθρώπου διαβάζουμε: «Ο πρώτος άνθρωπος ήταν ο Πελασγός. Προπάτορας των Πελασγών που ξεπήδησε απʼ το έδαφος της Αρκαδίας (γηγενής) τον ακολούθησαν και μερικοί άλλοι που ο Πελασγός τους έμαθε να φτιάχνουν καλύβες, να τρώνε καρπούς και να ράβουν χιτώνες από δέρμα, σαν κι αυτούς που φορούν ακόμα οι φτωχοί στην Εύβοια και τη Φωκίδα». Το σώμα του ανθρώπου το έφτιαξε ο γιος του Ιαπετού, ο Προμηθέας, από νερό και πηλό και την ψυχή του έδωσαν περιπλανώμενα θεϊκά στοιχεία, που είχαν επιζήσει απʼ την πρώτη Δημιουργία»(!) «Έτσι μίλησε γελώντας ο πατέρας των θεών και τον Ήφαιστο προστάζει τον ξακουστό χώμα με νερό να σμίξει να του βάλει και λαλιά, αντοχή να ʽχει και όψη σα θεά αθάνατη αξιαγάπητης παρ­θένας ομορφιά... και ονόμασε ο κήρυκας των θεών τη γυναίκα αυτή Πανδώρα, γιατί όσοι έχουν στον Όλυμπο δώματα, δώρο της έδωσαν κακό για τους ψωμοφάγους ανθρώπους».[3] Για την πρώτη γυναίκα διαβάζουμε: «Έτσι για τους θνητούς άνδρες, κακό τις γυναίκες όρισε ο Δίας ο ψηλο­βρόντης, συντρόφους των έργων των πικρών».[4] Για τον άνδρα Αδάμα: «Γνωρίζουμε, πραγματικά (γράφει ο Descharme στην παγκόσμια μυθολογία του, έργο βραβευμένο απʼ την Γαλλική ακαδημία) πως ένα απʼ τα πρόσωπα των μυστηρίων της Σαμοθράκης με το όνομα Αδάμας, παρουσιαζόταν εκεί σαν ο άνθρωπος-αρχέτυπο σαν ο πρώτος αρσενικός».[5] Για την ονοματοδοσία των ζώων απʼ τους πρώτους ανθρώπους, λέει η Βίβλος: «έπλασε δε Κύριος ο θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ δια να ίδη πως να ονομάσει αυτά και ότι όνομα ήθελε δώσει εις παν έμψυχον, τούτον να είναι το όνομα αυτού. και έδωκεν ο ΄Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα ζώα του αγρού».Γεν.2.19-20 Να πως διέσωσε τον αντίστοιχο μύθο[6] ο Πλάτωνας δια στόματος Σωκράτους: «πιο ευχάριστο λοιπόν μου φαίνεται, να σας διηγηθώ μύθον είπε (ο Σωκράτης). Ηταν κάποτε εποχή, οπότε υπήρχαν θεοί αλλά δεν υπήρχαν θνητά γένη. Όταν έφτασε και για τούτα ο πεπρωμένος χρόνος της δημιουργίας, τα σχηματίζουν (τα γένη) οι θεοί... και πρόσταξαν τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα κοσμήσουν και να κατανείμουν τις δυνάμεις όπως αρμόζει στο καθένα. Ο Επιμηθέας τότε παρακαλεί τον Προμηθέα να κάνει ο ίδιος τη μοιρασιά. Μόλις τα μοιράσω είπε, να τα εξετάσεις. Έτσι λοιπόν τον έπεισε και μοίρασε δυνάμεις. Κατά δε την διανομή σε άλλα προσέδιδε δύναμη χωρίς ταχύτητα, ενώ τα πιο αδύναμα εφοδίαζε με ταχύτητα. Σε άλλα έδινε όπλα, ενώ σε άλλα πρόσφερε φύση άοπλη και σχεδίαζε γιʼ αυτά άλλη δύναμη για την σωτηρία τους..».[7] Για την επιδεινώσει των καταστάσεων ή την λεγόμενη πτώση του ανθρώπου διαβάζουμε: «Πριν (οι άνθρωποι) ζούσαν... ολότελα χωρίς τον βαρύ μόχθο και τις μαρτυρικές αρρώστιες που έδωσαν τις φρο­ντί­δες στους ανθρώπους... Σαν θεοί ζούσαν έχοντας ανέγνοιαστη ψυχή χωρίς κόπους ολότελα και πόνο, κι ούτε τα φοβερά γερά­ματα ήταν πάνω τους και πάντα οι ίδιοι στα πόδια και στα χέρια χαίρονταν... και καρπόν έφερνε η ζωοδότρα γη μόνη της πολύν και άφθονον. Αλλά η γυναίκα, (η Πανδώρα) με τα χέρια της, το μεγάλο κούπωμα του πιθαριού βγάζοντας, τα (δεινά) σκόρ­πισε κι έφερε στους ανθρώπους πικρά βάσανα. Μόνο ή ελπίδα στον άσπαστο οίκο της έμεινε... (έτσι) αμέτρητα πια βάσανα ανάμεσα στους ανθρώπους πλα­νώνται και είναι η γη κακά γεμάτη, κι η θάλασσα και στους ανθρώπους οι αρρώστιες, άλλες την ημέρα κι άλλες τη νύχτα, μόνες τους έρχονται φέρνοντας κακά τους θνητούς σιωπηλές.»! Ησίοδος «Εργα και ημερες» 90. Διαφέρει νοηματικά η παραπάνω περιγραφή απʼ το πνεύμα της βιβλικής θεϊκής κατάρας; «Κατηραμένη να είναι η γη εξ αιτίας σου, με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής... και εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποία ελήφθης»! Γεν.3.17-19. 2)Ποια η άποψή σας σχετικά με τις πληροφορίες που παίρνουμε από την Ελληνική Μυθολογία; Πρόκειται για αφυπνιστικούς μύθους ή για κωδικοποιημένες πραγματικές πληροφορίες από το απώτατο παρελθόν; Ήδη όσα αναφέραμε δείχνουν το αρχέγονο ιστορικό βάθος των ελληνικών μύθων! Πρέπει δε να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν είναι κατʼ ανάγκην παραμύθι αλλά οι αναφορές του έχουν έναν ενδεχόμενο ιστορικό πυρήνα! Ο μύθος συνήθως έχει δυο στόχους να διδάξει και να πληροφόρηση με κωδικοποιημένες εικόνες ή με υπερβολές και αλληγορίες όπως θα λέγαμε σήμερα. Το πόσες πληροφορίες έχουν χαθεί για το απώτατο παρελθόν των Ελλήνων και της μεσόγειου γενικότερα το δείχνει ο μύθος του Δευκαλίωνα τον οποίον αναφέρατε προηγουμένως. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε! «Έτσι έχει ο μύθος του Δευκαλίωνος. Αυτή η γενιά των ανθρώπων δεν είναι η πρώτη, αλλά της πρώτης εκείνης γενιάς οι άνθρωποι όλοι χάθηκαν, αυτοί δε γένος δεύτερο είναι του Δευκαλίωνος που το πλήθος της παντού αποίκησε. Περί δε εκείνων των (πρώτων) ανθρώπων αυτά μυθολογούνται, ότι μεγάλοι υβρισταί έγιναν και αθέμιτα έργα έπρατταν, ούτε όρκους τηρούσαν, ούτε ξένους φιλοξενούσαν, ούτε και ικέτες ανέχοντο, έτσι επήλθε σ' αυτούς η μεγάλη συμφορά. Αυτή η ιδια η γη, πολύ ύδωρ ανέδυε, και βροχές μεγάλες έγιναν και οι ποταμοί τεραστίως διογκώθηκαν και η θάλασσα τόσο πολύ ανέβη, ώστε τα πάντα σκέπασε το νερό και έτσι χάθηκαν όλοι! Ο Δευκαλίων δε, ευσεβής και συνετός, μόνος των ανθρώπων απέμεινε για (να γεννήσει) την γενιά την δεύτερη. Η δε σωτηρία έτσι έγινε. Μεγάλη λάρνακα (κιβωτό) αυτός είχε και σ' αυτήν επιβίβασε παιδιά[8] και γυναίκες. Κατέφθασαν δε και επιβιβάσθηκαν (στην κιβωτό επίσης) και χοίροι και ίπποι και λέοντες κατά γένη και όφεις και ακόμα όλα όσα την γη μοιράζονται, πάντα κατά ζεύγη. Ο δε (Δευκαλίων) τα δέχθηκε όλα, γιατί μεταξύ τους δεν εβλάπτοντο, διότι εκ Διός φιλία έγινε μεταξύ τους και σε μια λάρνακα πάντες έπλευσαν όσο το ύδωρ επικρατούσε. Αυτά ιστορούν οι Έλληνες περί Δευκαλίωνος» Λουκιανος περι της συρίης θεου 12.3. «Ο Δευκαλίων ρίχτηκε στη δουλειά. Εκατοντάδες βελανιδιές και πολλά πανύψηλα και ολόισια κυπαρίσσια έπεσαν στην γη, απʼ το κοφτερό τσεκούρι του Δευκαλίωνα κι ακολουθώντας τις οδηγίες του θεϊκού πατέρα του, έβαλε μπρος να φτιάξει μια τεράστια λάρνακα, μια μεγάλη κιβωτό, που να χωράει όχι μόνο την οικογένειά του αλλά και πάρα πολλά ζώα. Η γυναίκα του Πύρρα και τα παιδιά του όλοι μαζί δούλεψαν ακούραστα. Το γιγάντιο έργο προχωρούσε. Ετοιμάστηκε ο σκελετός από χοντρούς κορμούς δέντρων, μπήκαν τα πλαϊνά και τα πατώματα. Με πολλή προσοχή άλειψαν τις ενώσεις των ξύλων με πίσσα. Στο τέλος βάλανε και τη σκεπή και την άλειψαν κι αυτή καλά με πίσσα. Τρόφιμα και προμήθειες πολλές πήραν τη θέση τους γιʼ αυτούς και τα ζώα... που υπάκουα ανέβαιναν στην κιβωτό δύο από κάθε είδος, άγρια και ήμερα, ερπετά και πετεινά κάθε είδους... Καθόλου δεν πείραζε όμως το ένα το άλλο γιατί έτσι σοφά τα είχε κανονίσει όλα ο μεγάλος Προμηθέας. Σαν τελείωσε κι αυτό, ο υγρός Νοτιάς έφερε βαριά τα μαύρα του σύννεφα. Αστραπές ξέσκιζαν τον ουρανό, προμήνυμα της μεγάλης οργής του Νεφεληγερέτη Δία! Ο Δευκαλίων μαζί με το μεγάλο του γιο Έλληνα τράβηξαν τη βαριά πόρτα και η οργή του Δία ξέσπασε. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες[9] ο κατακλυσμός σάρωνε τα έργα των ανθρώπων και βαριά η οργή του Δία έπνιξε το ασεβές εκείνο γένος. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες οι καταρράκτες του ουρανού γέμισαν κάμπους και ξέπλεναν βουνά. Ο τρομερός κατακλυσμός έριχνε ασταμάτητα τα νερά του απέραντου ωκεανού, χωρίς το κακό να λέει να σταματήσει. Μόνο τη δεκάτη μέρα (μια πλήρη δηλαδή περίοδο) το κακό σταμάτησε. Ένα τράνταγμα τους έδειξε πως η λάρνακα ακούμπησε σε στεριά. Ο Δευκαλίων άνοιξε το παράθυρο. Δεν έβρεχε πια. Όλα όμως γύρω ήταν μια απέραντη θάλασσα. Ο Δευκαλίων αναγνώρισε το μέρος, ήταν το δίκορφο του Παρνασσού[10] που τώρα ήταν νησάκι. Πριν βγουν όμως έπρεπε να βεβαιωθούν πως ο καιρός δε θα ξαναχαλάσει. Ο Δευκαλίων άφησε τότε ένα περιστέρι.[11] Όλοι γνώριζαν εκείνα τα χρόνια, πως τα περιστέρια προβλέπουν με σιγουριά τον καιρό (!) Αν λοιπόν το περιστέρι γυρνούσε φοβισμένο πίσω, αυτό θα σήμαινε πως ο κατακλυσμός θα συνεχιζόταν και δε θα ʽπρεπε να βγουν απʼ την κιβωτό. Το περιστέρι όμως κάθισε μια στιγμή στο παράθυρο κοίταξε λίγο τον καιρό κι ύστερα πέταξε χαρούμενο ψηλά στον Παρνασσό».[12] Κανένα ελληνόπουλο με τη σημερινή παιδεία δεν γνωρίζει: «Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρρας Έλλην, εκ του οποίου Ελλάς και Έλληνες». Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7. Οι περιγραφές του κατακλυσμού στην Σαμοθράκη έχουν πράγματι εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών του Αιγαίου αρχίζοντας απʼ την Σαμοθράκη... Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες... λένε ότι στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Σαόννησος... Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες» (οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος. Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε σε τέτοιο σημείο που απʼ την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος απʼ τα Ασιατικά παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα. Και γιʼ αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις κατακλύστηκαν απʼ τα νερά. Κιʼ όσοι γλύτωσαν απʼ τον κατακλυσμό κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν στους θεούς του τόπου κιʼ όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απʼ το νησί κιʼ έκτισαν βωμούς. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη πριν απʼ τον κατακλυσμό» Διόδωρος Σικελιώτης ιστορικη βιβλιοθηκη 5.47 Αυτός όμως ο κατακλυσμός, που παρασύρει πόλεις που διαθέτουν κιονόκρανα (!) δεν είναι γνωστός, γιατί έχει ένα ανεπίτρεπτο "ελάττωμα"... είναι Ελληνικός..! Ένα είναι σίγουρο, με τον κατακλυσμό του Νώε να προβάλλεται ασταμάτητα, κάποιοι καπηλεύονται επιτυχώς ολόκληρη την τελευταία μεταπαγετώνια κατακλυσμική περίοδο, προβάλλοντας την δική τους θεολογία, τους δικούς τους προπάτορες και επιβάλλοντας την δική τους οπτική στην ιστορία! Βέβαια υπάρχουν και οι προπαγανδιστές του ψευδούς μέχρι σήμερα: Δυστυχώς κάποιοι παίζοντας σκόπιμα με το θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων Χριστιανών και Μουσουλμάνων, "ανακάλυψαν" την κιβωτό στα 1100 μέτρα στις πλαγίες του Αραράτ. Δείχνοντας σε "ντοκιμαντέρ", έναν τεράστιο χωμάτινο όγκο, πάνω στον οποίο ζωγράφισαν το υποτιθέμενο σχήμα της ξύλινης κιβωτού, δημιούργησαν στο παγκόσμιο κοινό την ψευδαίσθηση της απόλυτης βιβλικής αλήθειας. Εκτός όμως απ' τα υποτιθέμενα ανεπιβεβαίωτα ευρήματα, δεν μας εξήγησαν καθόλου, το πως βρέθηκε η θαλάσσια στάθμη στα 1100 μέτρα, υπεράνω της σημερινής! Ακόμα και το σύνολο των πάγων να έλιωναν (πράγμα που ουδέποτε συνέβη) η θαλάσσια στάθμη δεν θα ξεπερνούσε τις λίγες δεκάδες μέτρα ανύψωσης. Η εναλλακτική εξήγηση, πως η υποτιθέμενη κιβωτός βρέθηκε στα 1100 μέτρα ανυψωμένη σταδιακά από την συνεχιζόμενη ορογένεση, είναι απολύτως αντεπιστημονική, αφού και η ταχύτερη ανύψωση ορέων (ορογένεση) είναι εξαιρετικά αργή γεωλογική διαδικασία, που χρειάζεται εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια! Βέβαια, η κατασκευασμένη αυτή είδηση, κατάφερε να δώσει μια ακόμα θρησκευτική ώθηση στους λαούς και να επανεδραιώσει την πίστη τους στην Βιβλική αλήθεια. -ΤΟ ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΚΟ- Κάποιοι νομίζουν ότι δεν υπάρχει μύθος σχετικός με την εμφάνιση της πολυγλωσσία στην μεσόγειο. Λάθος περίτρανο. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η διάθεση να περάσουν στην ελληνική παιδεία οι σχετικές πληροφορίες για το παρελθών μας, γιατί αν συμβεί αυτό τότε θα υποχρεωθούν να υποβαθμίσουν τα ιουδαιοχριστιανικά φληναφήματα! Το έπος «Φορωνείς» έχει ΧΑΘΕΙ. Τα λιγοστά στοιχεία που έχουν απο­μείνει, μας οδηγούν στην παρακάτω δική μας, φιλόδοξη περιλη­πτική ανασύνταξή του: Στην Αργολίδα ο μύθος και η παράδοση θέλει τον Φορωνέα να γεννιέται απʼ την ένωση του θεο-ποταμού Ίναχου με την νύμφη Μελία ή Αργεία. Ο υπερμα­κρόβιος Φορωνέας έγινε βασιλέας ενός εκτε­τα­μένου βασιλείου με πολυπληθείς υπηκόους, που ζούσαν ειρη­νικά σκορπισμένοι στα παραδει­σένια δάση της πατρίδας τους. Ο βασιλιάς και γενάρχης Φορωνέας, συμβασίλευε ειρηνικά με τον θεοβασιλέα Δία και με τη σύμφωνη γνώμη του κεραυνοκράτορα θεού, φέρνει στην εκτεταμένη αυτή χώρα το θεϊκό δώρο της φωτιάς (έχουμε επανάληψη του προμηθεϊκού μύθου) στους ευτυ­χισμένους υπηκόους του, μαζί με πλήθος άλλα ευεργετήματα, ώστε να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο άνετη. Σʼ όλη δε τη Φορωνίδα, μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα. Ώσπου δυο θεοί η Ήρα και ο Ποσειδώνας μάλωσαν για την κηδεμονία της χώρας, με φοβερές όμως συνέπειες για την ειρηνική αυτή χώρα. Η κατακύρωση περιοχής (του ʽργους) στην Ήρα, προκαλεί την οργή του Ποσειδώνα, που θυμωμένος έφερε στην χώρα φοβερή ξηρασία. Στερεύουν ποτάμια και πηγές όλης της χώρας και το ʽργος γίνεται "πολύδιψον". Στα παλιά εκείνα χρόνια, δεν είχαν κτιστεί πολιτείες αλλά κάτω απʼ την απειλή του αφανισμού από λειψυδρία, ο βασιλιάς Φορωνέας συγκεντρώνει το εκτεταμένο και αραιοκατοικημένο του βασίλειο σʼ έναν και μοναδικό τόπο, στον οποίο υπήρχαν και τα τελευταία σωτήρια αποθέματα νερού. Εκεί σʼ αυτήν την ξαφνική και αναγκαστική συγκατοίκηση, γίνονται μια σειρά από πρωτοφανείς διαπιστώσεις και πρώτʼ απʼ όλα ότι η πολυθρύλητη ομογλωσσία των απογόνων του Φορωνέα, δεν υπάρχει πια. Οι διαφοροποιήσεις στα μέλη του ίδιου γλωσσικού ιδιώματος είναι έντονα αισθητές, σε βαθμό που απομακρυσμένοι απόγονοι του Φορωνέα, δεν είναι πια σε θέση να πετύχουν μια σαφή επικοινωνία. Η μακρόχρονη απομόνωση και η έλλειψη επικοινωνίας έφερε γλωσσικές αλλοιώσεις πρωτοφανείς, που μόνο αυτή η υποχρεωτική συγκατοίκηση έφερε έντονα στο φως. Οι γλωσσικές τους διαφοροποιήσεις, η ένταση της λειψυδρίας και τα στενά όρια της πόλης, φέρνουν σα φυσικό επακόλουθο φοβερές ταραχές ανάμεσα στις ομάδες των γλωσσικών αποχρώσεων. Οι προστριβές είναι συχνές και κάτω απ' την ένταση της λειψυδρίας αναπάντεχες. Η πρώτη αυτή πόλη της σωτηρίας και του καταφυγίου, αποδεικνύεται ασφυκτικά ανεπαρκής για ανθρώπους συνηθισμένους στη δασική άνεση. Σύντομα το κακό γίνεται δυσβάστακτο, η ασυνεννοησία μόνιμη κατάσταση. Η πολυγλωσσία και η διχόνοια, τα μαλώματα και οι ακαταλαβίστικες διεκδικήσεις, σε κάτι τόσο πολύτιμο όσο τα τελευταία αποθέματα νερού, πληθαίνουν τις αδικοπραγίες. Έτσι επεμβαίνει η επιβλέπουσα αρχή του βασιλείου του Φορωνέα. Ο υπερ­βασιλέας Δίας στέλνει τον Ερμή να διευθετήσει το ζήτημα. Ο Ερμής, ο θεϊκός απεσταλμένος "σκύβει" πάνω απʼ το πρόβλημα. Η λύση του είναι φανερή και επείγουσα: διάλυση της αρχικής πολύγλωσσης πια πόλης και ανακατανομή του πληθυσμού σε δορυφορικές περιφερειακές πόλεις, γύρω απʼ τα ζωτικά αποθέματα νερού. Βασικό κριτήριο διαχωρισμού, τα καινούργια γλωσσικά πλέον δεδομένα της πολυγλωσσίας. Η ομογλωσσία των ομάδων, ήταν το βασικό κριτήριο του διαχωρισμού του πολυγλωσσικού πλέον λαού του Φορωνέως![13] Αυτή είναι η ελληνική κατανοητή και προσγειωμένη εκδοχή του "πολυ­γλωσσικού", όπως αυτή φαίνεται τουλάχιστον, ανάμεσα απʼ τα σκόρπια κομμάτια του ΧΑΜΕΝΟΥ έπους Φορωνείς.[14] Μʼ αυτήν μου την απόπειρα ανασύνταξης του μύθου, το μόνο που διεκδικώ, είναι η στοιχειώδης συμμετοχή της ελληνικής γραμματείας, σʼ ένα τόσο βασικό θέμα του παρελθόντος, όπως η ερμηνεία του πολυγλωσσικού προβλή­μα­τος. Όπως βλέπουμε, η εκδοχή αυτή της Φορωνίδος, συμβαδίζει αξιο­θαύμαστα με τις μοναδικές πιθανές συνθήκες, κάτω απʼ τις οποίες γλωσσικά ανόμοιες ομάδες, θα εσύροντο σε υποχρεωτική επαφή και συγκατοίκηση κάτω απʼ τις αξεπέραστες επιταγές της δίψας. 3)Πρέπει κατά τη γνώμη σας να διδάσκεται η ελληνική μυθολογία στα σχολεία μας; Ποιοι ευθύνονται για τον παραγκωνισμό της και τι στερούνται τα ελληνόπουλα; Κατά την γνώμη μου δυο είναι οι πυλώνες της ελληνικής σοφίας, η εκτεταμένη ελληνική μυθολογία με τα διδακτικά και πληροφοριακά της στοιχεία και ο κλασσικός μας πολιτισμός που γιγαντώθηκε πατώντας πάνω στα χρυσά αποθέματα των μυθολογικών μας επών! Η ιστορία μας λοιπόν βρίσκεται στα δυο αυτά σκέλη της προχριστιανικής μας παιδείας και η άξια της είναι αναντικατάστατη. Έπʼ αυτού γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που ήταν κατʼ επάγγελμα ιστορικός: «είναι ωραίο πράγμα να γίνεσαι ικανός να χρησιμοποιείς τα λάθη των άλλων και να διορθώνεις τις δικές σου πλάνες, ώστε να μην είσαι αναγκασμένος απʼ την αρχή να αναζητάς τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων, αλλά να ακολουθείς τον δρόμο της επιτυχίας που είναι δοκιμασμένος από το παρελθόν. Ο καθένας λοιπόν μπορεί να εκτιμήσει ότι η μελέτη και η αφομοίωση της ιστορίας είναι υπόθεση χρησιμότατη... και ενώ μερικοί άνθρωποι έφτασαν να γίνουν ιδρυτές πόλεων, άλλοι εισηγητές νόμων, άλλοι να προάγουν φιλότιμα τις επιστήμες και τις τέχνες και ενώ η ευημερία είναι πράγματι συνδυασμένη λειτουργία όλων αυτών... τον πρώτο όμως έπαινο πάντων, πρέπει να απονέμουμε στην ιστορία. Γιατί πρέπει να θεωρούμε την ιστορία φρουρό της αρετής, μαρτυρά της μοχθηρίας των φαύλων ανθρώπων και ευεργέτη ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Πρέπει λοιπόν να πιστεύουμε ότι προφήτισσα της αλήθειας (!) είναι η ιστορία και τρόπον τινά μητρόπολη της φιλοσοφίας, που μπορεί να επηρεάζει τους ανθρώπους αποφασιστικά προς την καλοκαγαθία... γιατί η ιστορία εγκωμιάζει τους καλούς και απαγγέλλει αμείλικτο «κατηγορώ» στους φαύλους προσφέροντας στους γνώστες της ένα τεράστιο απόθεμα σοφίας.» Διόδωρος Σικελιώτης. (1ος π.Χ.αι.) βιβλιοθηκη των ελληνων Α΄1-2 Η ιστορία λοιπόν είναι η ίδια η συναίσθηση της ελληνικότητάς μας! Δεν θα έπρεπε να είναι απλώς "κάποιο μάθημα" στα μαθητικά μας χρόνια, γιατί είναι η σημαντικότερη και ιερότερη μορφή παιδείας. Οι δε μελετητές και οι διδάσκαλοι της ιστορίας, οι βασικότεροι παράγοντες της παιδείας! Η ιστορία είναι το ιδανικότερο απόθεμα δοκιμασμένων λύσεων! Η πολυτιμότερη παρακαταθήκη δεδομένων. Η διαχρονική φανέρωση της σχέσης λόγων και έργων. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών, προικισμένων ανθρώπων του πνεύματος και μάχιμων ηρώων του πολιτισμού, που αποτελούν την δυναμικότερη σχολή αφύπνισης και τον αναντικατάστατο εξοπλισμό απέναντι στα αιώνια προβλήματά μας. 4) Ο όρος θαύμα έχει σίγουρα χάσει στις μέρες μας την αγνή του σημασία.. Και σε αυτό μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν τα θρησκευτικά ιερατεία. Ποια η άποψή σας πάνω σε αυτό το θέμα; Σύμφωνα με τα λεξικά, η βασική έννοια (στα ελληνικά) της λέξης «θαύμα», είναι: «θάμβος - θαυμασμός - έκπληξη - κατάπληξη».[15] Κάτι δηλαδή που φανερώνει, ότι οι λέξεις, «θαύμα», και «θάμβωμα», είχαν βασικά την ίδια καταγωγή και λειτουργία! Ο σκοπός και ο λόγος ύπαρξης του θαύματος λοιπόν, φαίνεται πως ανέκαθεν ήταν, να θαμπώσει με μια ξαφνική λάμψη την "όραση" κι όχι να φωτίσει ευδιάκριτα τις δυνάμεις που δικαιωματικά ορίζουν τον κόσμο και τη ζωή μας. Στην αρχή της ανθρώπινης "ιστορίας" και για τεράστια χρονική περίοδο, φαίνεται πως δεν υπήρξε λαοφιλέστερη πρόταση ζωής. Οι μαγικές κοινωνίες, βγαλμένες μέσα απ' την πρωτόγονη φαντασία και τις δεισιδαιμονίες των λαών, υπήρξαν το λίκνο της πνευματικότητας μας: «Ακόμα και στην παλαιολιθική εποχή, βρίσκουμε μάγους - θεραπευτές σαμάνους προφήτες και θαυματοποιούς... οι προικισμένοι αυτοί άνθρωποι, ήταν ίσως τα πρώτα προνομιούχα άτομα στις ανθρώπινες κοινωνίες και αναμφίβολα είναι οι πρόδρομοι των ιερέων, και των ελέω θεού βασιλέων, που ήρθαν στην εξουσία. Οι άνθρωποι αυτοί που διερμήνευαν την θέληση των "θεών" στους ανθρώπους, με τις μαγικές τους δυνάμεις και την συνειδητή πανουργία, ήταν δημιουργήματα του λαού» [16] Από αρχαιότατων λοιπόν εποχών, οι μέχρι εξοργιστικής γελοιότητας θρησκευτικές παραδοχές των λαών, υπήρξαν τα φιλόξενα εκκολαπτήρια της συνειδητής πανουργίας των μάγων - ιερέων! Οι σημερινές θρησκείες και τα ιερατεία τους, φαίνεται ότι απλώς διαδέχθηκαν εκείνες τις καθαρά μαγικές κοινωνίες, συμμάζεψαν τις υπερβολές τους, ευπρεπίστηκαν επαρκώς και ανέλαβαν τον παλιό καλό και κερδοφόρο (για τα ιερατεία) κοσμοσωτήριο ρόλο τους. Ένα ολόκληρο φυσικό οπλοστάσιο, από φλούδες, φύλλα, βότανα, ρίζες, παράξενους καρπούς και άνθη,[17] σκόνες που αναφλέγονται, καπνοί που προκαλούν οράματα, ποτά που ζαλίζουν. Μανιτάρια, κάκτοι, φίδια, σαλαμάνδρες και βατράχια, όλα αυτά και πολλά ακόμα, ήταν αντικειμενικά μέσα στο πιθανό οπλοστάσιο αυτών των εραστών της παραδοξότητας! Ευρύτατα διαδεδομένα υλικά της φύσης, με τα οποία η επιστήμη αργότερα δημιούργησε το φαρμακευτικό της οπλοστάσιο, ήταν τότε τα ατρύγητα κτήματα των ανήσυχων αυτών θαυματοποιών. Τερατοποιά, για το "κακό", κοιλόπονοι, εξανθήματα, φαγούρες, πυρετός, θάνατος. "Αγαθοποιά" ή θαυμάσια, για την ευχάριστη μέθη, ζάλη, νάρκωση ή την πολυπόθητη παυσίπονη νάρκη και τελικά τα "θεόσταλτα" οράματα! Είναι λοιπόν απόλυτα κατανοητό, πως για τον τερατοποιό μάγο, τα θαυματοποιά υλικά που εξασφάλιζαν αυτή τη νέα κοινωνική του θέση, ήταν ένα εξαιρετικά σοβαρό μυστικό... Ήταν το "πράγμα" που παράγει τα "τέρατα", και τα "σημεία" της θεϊκής παρουσίας... Ήταν τα "θαυμάσια", που μπορούσαν να παρά­γουν το απαραίτητο θάμβος του θαύματος και ασφαλώς αποτελούσαν την πολυτιμότερη διαθήκη προς τους αγαπημένους του απογόνους -"σπέρμα". Η πολύτιμη αυτή παρακαταθήκη γνώσης, των σπάνιων αυτών μεθόδων και υλικών, που παράγουν θεϊκούς εντυπωσιασμούς, ήταν λοιπόν ανεπίτρεπτο να χαθεί μαζί με τον ολιγόβιο ταλαντούχο κάτοχό της. Έτσι, μεταδιδόμενη γενιά τη γενιά σαν πολύτιμο ιερό μυστικό, δημιούργησε την συσσωρευμένη μυστική δύναμη των ιερα­τείων. Η ιερή αυτή διαθήκη, γραπτή ή προφορική, χάριζε στους απόγονους των μάγων ασύγκριτα πλεονεκτήματα. Οι κάτοχοι αυτών των μυστικών, είχαν τις καλύτερες προϋποθέσεις διατήρησης ή αναρρίχησης στην εξουσία. Οι νέοι θεουργοί, δεν είχαν παρά να συντηρήσουν την θρησκευτική αποχαύνωση που παρέλαβαν απ' τους προκατόχους τους, για να μπορούν να ανταλλάσσουν τις ιερατικές τους υπηρεσίες, με εξουσία, τιμές, ανέσεις, χρυσάφι... αλλά προπάντων υποταγή και απόλυτη πίστη. Οι άνθρωποι αυτοί, (όταν έπαψαν να αυτοανακηρύσσονται θεοί) παρέ­με­ναν κρυμμένοι πίσω απʼ τους θεούς, που οι ίδιοι πρότειναν και των οποίων την λατρεία διαμόρφωναν στα δικά τους τελετουργικό-θρησκευτικά μέτρα. Γιατί τελικά, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι ο ουσιαστικός αποδέκτης μιας τέτοιας λατρείας, ήταν και εξακολουθεί να είναι, ο ίδιος ο τελετάρχης. Έτσι εξηγείται άλλωστε και η σταδιακή μετατόπιση της λατρείας, που παρατηρείται ιστορικά, από τόπους φυσικής ομορφιάς και δύναμης, όπου έπρεπε να μεταβαίνουν κάθε τόσο οι πιστοί, σε βολικούς από κάθε άποψη "οίκους" λατρείας. Ο θεός ή οι θεοί, σταδιακά απεκόπησαν από την φυσική τους λατρευτική κοιτίδα, την φύση, και μετετράπησαν σε "οικόσιτες" οντότητες, εξασφαλίζοντας άνετη πρόσβαση και συνεπώς συχνότερη και πολυπληθέστερη προσέλευση, σε ιερούς τόπους και οίκους... όπου συμπτωματικά διέμενε ο τελετάρχης μάγος - ιερέας. Ο σπιτωμένος θεός, ήταν και παραμένει μια εντελώς γελοία και αισχρή ιδέα, ανάξια οποιασδήποτε τίμιας θεολογίας, εντούτοις, αν και απολύτως αντιφατική προς το υποτιθέμενο μεγαλείο του κάθε θεού, οι ιερείς όλου του κόσμου, δεν δίστασαν στιγμή να εφαρμόσουν την επαναστατική αυτή τροποποίηση, μόνο επειδή ο "οικόσιτος" θεός, τους βόλευε να έχουν πια μια μόνιμη έδρα παροχής υπηρεσιών. Με στημένο το υποβλητικό σκηνικό της αρεσκείας τους, ο θεατρικός ρόλος του ιερέα αναβαθμίσθηκε δραστικά και με το πρόσχημα του αναντικατάστατου μεσάζοντα, κατάφερε να καταλήγουν σ' αυτόν, όλες οι πρόσφορες, οι τιμές και τα τάματα που δήθεν είχαν προορισμό την τιμώμενη θεότητα. Η εξαιρετικά βολική αυτή θεολογική εξέλιξη, (της ανάγκης θεϊκού οίκου), πέρα από ιδεώδες ιερατικό κατοικητήριο και ασφαλές θησαυροφυλάκιο, με το πρόσχημα πάντα της θεολατρείας, μπορούσε πια να εξυπηρετήσει ένα σορό "άλλες" πρακτικές ανάγκες του πρωθιερέα. Ο Ηρόδοτος π.χ. μας βεβαιώνει ότι στην Βαβυλώνα είδε μέσα στον Ναό των Χαλδαίων μια καλοστρωμένη κλίνη, όπου ο "θεός" περνούσε αξέχαστες βραδιές με την πιο θελκτική γυναίκα που ο ίδιος διάλεγε κάθε φορά! Το ίδιο λέει έκαναν και άλλοι ορεξάτοι "θεοί", στην Θήβα της Αιγύπτου![18] Τελικά αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν φαίνεται πια και τόσο απίθανη η σκέψη, ότι στους οίκους των θεών, οι λαοί λατρεύουν ουσιαστικά τους οι ιερείς τους; Το "θαύμα" λοιπόν είχε αποδειχθεί το χρυσό κλειδί της αναγνώρισης. Η δύναμη που άνοιξε και κρατούσε διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες των κοινωνικών προνομίων! Η βολικότατη εκείνη ομοιόμορφη υποταγμένη κοινωνική συμπεριφορά, που αργότερα ονομάστηκε λαϊκή πίστη, είχε γεννηθεί κάτω απʼ τις επιδέξιες υποδείξεις των "μακρό­βιων", αιώνιων πια εξουσιαστών της λαϊκής αφέλειας. Η συσσώρευση αγαθών και αξιωμάτων στα χέρια του ιερατείου ήταν σαρωτική. Η δημιουργία των πρώτων γιγάντιων λατρευτικών θεσμών (θρησκειών) ήταν θέμα χρόνου. Οι θρησκείες λοιπόν μεταμορφωθήκανε σε κοινωνικό όχημα, που με μοναδικό καύσιμο το θαύμα, είχαν προδιαγραφές για μια ανενόχλητη πορεία χιλιετιών. Οι γλυκόλαλοι μάγοι, από μικροκαταφερτζήδες, έγιναν πολυ­τά­λα­ντα μέλη της φατρίας[19]. Από ασήμαντοι ονειροπαρμένοι τσαρλατάνοι, έγιναν αξιοπρόσεκτοι εισηγητές των κοινωνικών στόχων, ευυπόληπτα μέλη και διαχειριστές εξουσίας, που αμείβονταν για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Πως να μη ξεχειλίζουν οι απόγονοι τους από ευγνωμοσύνη για τους "θεούς" που υπήρξαν τόσο καλοί μαζί τους; Τιμήστε λοιπόν τους "θεούς" που προσέφεραν σε όλους, αυτό ακριβώς που ζητούσαν. Στους λαϊκούς θαύματα και ελπίδες και στους ιερείς τα πάντα. Η φιλοθεΐα γεννιέται απ' την ολοφάνερη σε όλους ιερότητα της ζωής. Προορισμός της αυθόρμητης αυτής εκτίμησης, ήταν να εξασφαλίζει την αρμονική συνύπαρξή μας, με τις ιερές αξίες της γης. Η πλανητική αρμονία και η διασφάλιση των δικαιωμάτων των υπολοίπων υπάρξεων, με τις οποίες ισότιμα μοιραζόμαστε τα υπέροχα δώρο της ύπαρξης, έπρεπε να είναι το πρώτο ζητούμενο της κάθε ευγενούς θρησκείας. Εντούτοις, σήμερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, με αντάλλαγμα τα υποθετικά μεταθανάτια δώρα των θρησκειών, καταθέτουμε μαζικά την υποστήριξή μας, στα χέρια των πλέον αδίστακτων κερδοσκοπικών ιερατείων, και είναι ακριβώς αυτή η δική μας απερίσκεπτη θεοσέβεια που γιγαντώνει την πανανθρώπινη ασυδοσία και τελικά προάγει την πιο σκληρή αθεΐα στο όνομα κάποιων δήθεν θεών. Είναι όμως πράγματι, μόνο θλιβερό το σκηνικό της θρησκευτικής μας προϊστορίας; Όχι, αν εξαιρέσουμε τους αμέτρητους αγωνιστές σε ανατολή και δύση, αλλά κυρίως τους διανοητές της ανατολικής μεσογείου, που με την ελεγκτήρια σοφία τους, μας άφησαν διαμαντένιες σκέψεις και φωτισμένους κανόνες έλεγχου, στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν οι ίδιοι την λαίλαπα της θρησκοληψίας που απʼ την πρώτη αυγή της ανθρώπινης σκέψης, απειλεί να αφανίσει κάθε ελπίδα αληθινής προόδου, καθηλώνοντας την ανθρωπότητα στη νοημοσύνη του οπαδού. Ας γίνουμε λοιπόν και εμείς συνεχιστές του αγώνα εκείνων των μεγάλων μαχητών κατά του σκοταδισμού! 5)Στο βιβλίο σας με τίτλο «Θαύμα ή Απάτη: Το «Αγιον» Φως της Ιερουσαλήμ κάνετε λόγο για ψευδοκαταίβατα φώτα. Μπορείτε να μας αναλύσετε σύντομα την θέση σας γύρω από το γνωστότερο ίσως «θαύμα» των ημερών μας; Ψευδοκαταίβατα ονομάζει τα Φώτα της Ιερουσαλήμ ο μεγάλος ελευθερωτής της Ελλάδος Αδαμάντιος Κοραής στο βιβλίο του «Περί του εν Ιεροσολύμοις Αγίου φωτός» που αισχρά και συστηματικά έχει αποκρύβει επί δυο αιώνες τώρα από όλους τους Έλληνες! Επιπλέον δηλώσει του Κοραή για το άγιον φως είναι: «Μηχανουργήματα λαοπλάνων ιερέων τα εξ ουρανού ψευδοκαταίβατα φώτα». «Μοναχοί (θρασύτατοι γόητες) επινόησαν το θαύμα του αγίου φωτός, για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών». «Όνειδος και αίσχος, στρατηγούμενον απο θρασύτατους θαυματοπλάστες... Αξιοθρήνητοι οι κατʼ έτος τρέχοντες μωροί και πλανημένοι προσκυνητές του θαύματος». «Τετοιων θαυμάτων έχουν αναγκη οι ψευδοθρησκείες» «Ασυγχώρητον, με παντοειδείς δόλους να υπερασπίζεται η θρησκεία πλαστά θαύματα και πάσης λογής ανομήματα». «Στρατεύματα μεθυσμένων προσκυνητών που δεν αισχύνονται να ονομάζονται χατζήδες». «Το άγιον φως είναι πλάσμα ασεβές και αναίσχυντον... πλάσμα Λατίνων μοναχών και φραγγοπατερικόν γέννημα». «Μην πιστεύετε λοιπόν όσα λέγουν περί του αγίου φωτός». Αδαμάντιος Κοραής Καταπιάστηκα με το θέμα συμπληρώνοντας την ένσταση το Κοραή με στοιχεία που προέκυψαν στην πορεία της έρευνάς μου, και παρουσίασα τα αυταναφλεγόμενα κεριά των οποίων την χρονο-καθυστέρηση της αυτανάφλεξης μπορείς να ρυθμίσεις κατά βούληση, σε πολλά διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια. Ενώ όλη η Ελλάδα μιλούσε γιʼ αυτό, ακόμα και τα μεγάλα κανάλια φιλοξένησαν την είδηση! Οι αυταναφλέξεις των κεριών εκτός κουβούκλιου στην Ιερουσαλήμ, συμβαίνουν κατά το σκεπτικό της έρευνας με χημικό τρόπο, και με υλικό που ήταν γνωστό από την αρχαιότητα! Θα ήταν περιπετειώδες και για μένα και για σας, να επιχειρήσω μέσα σε λίγες αράδες να αναλύσω το σκεπτικό του βιβλίου, και κάθε απλοποίηση φοβάμαι θα υποβάθμιζε το θέμα, γιʼ αυτό παραπέμπω όποιον ενδιαφέρεται να μάθει τον τρόπο στο βιβλίο μου! Αν πάλι θέλει να πάρει μόνο μια γεύση ας ρίξει μια ματιά στην ιστοσελίδα μου www.greatlie.com όπου υπάρχει μια περιληπτική περιγραφή του θέματος. 6)Πολλοί είναι αυτοί που μιλούν σήμερα για την διαχρονική αντιπαλότητα του πολιτισμού των Ελλήνων με τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και τους συνεχιστές τους μέσα στους αιώνες. Παρατηρούνται αποσπάσματα στη Βίβλο (ή και αλλού) που να επαληθεύουν τα παραπάνω; Τι λένε σε σας τα παρακάτω εδάφια; «Διότι σε τέντωσα Ιούδα για τον εαυτό μου ως τόξο και σαν σπαθί μαχητού και (θα) εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών, κατά των τεκνών των Ελλήνων και ο Κύριος θα πέσει πάνω τους σαν κεραυνού βολίδα. Ο Κύριος σαλπίζοντας θα πορευθεί απειλητικά εναντίον τους. Ο Κύριος θα βοηθήσει αυτούς (τα τεκνά της Σιών) και θα καταναλώσουν και θα θάψουν (τους Έλληνες) κάτω από λίθους σφενδόνης και σαν οίνο θα τους καταπιούν». Ζαχαρίας 9.13-15. Η παραπάνω φλογερή δήλωση του Ζαχαρία, συγκεκριμένα κατά των Ελλήνων, έγινε κατά την περίοδο της προφητικής του δράσης, δηλαδή κάπου ανάμεσα στο 520-518 π.Χ. Μόλις τριάντα οκτώ χρόνια μετά ξεκίνησε η μεγαλύτερη εκστρατεία όλων των εποχών κατά των Ελλήνων, που πραγματικά απείλησε να θάψει κάτω από το πλήθος των Περσικών οπλών, όλους τους Έλληνες! Ποια η σχέση της βιβλικής αυτής πρόθεσης και της καθόδου του Ξέρξη στην Ελλάδα, θα το δείτε σύντομα στο τελευταίο μου βιβλίο της σειράς Βιβλική θρησκεία με τίτλο "το θέατρο της σωτηρίας" που τελειώνει σύντομα. Στο ίδιο βιβλίο θα βρείτε και την άποψη μου για τον κεντρικό ήρωα την Καινής Διαθήκης! Άλλα παραδείγματα είναι: «Παιδιά της Σιών εξεγερθείτε κατά των Ελλήνων» Ζαχαρίας 9.13. «Εχθροί εκ δυσμών οι Έλληνες» Ησαΐας 9.10. «Ερημώστε την Κρήτη, κάντε την στάβλους για ζώα» Σοφονίας 3.13. «Εξαφανίστε τους Κρήτες απ΄ την παραλία της Παλαιστίνης» Ο΄ Ιεζεκιήλ 25.16. «Με μαχαίρι θα πέσουν οι Κρήτες» Ο΄ Ιεζεκιήλ 30.5. Δεν είναι όμως η Ελλάδα μόνο στο στόχαστρο του κατασχετικού δόλου που ελλοχεύει στην Βίβλο... αλλά όλα τα έθνη! Όπλο των απίθανων συνεχιστών του αβρααμισμού είναι οι παντοειδείς πανουργίες και η μαγεία! Τι είναι μαγεία; «η τέχνη να πετυχαίνεις το επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα με επικλήσεις, προσποιήσεις και τεχνικές που πείθουν τους άλλους ότι ελέγχεις υπερφυσικές δυνάμεις». Webster Dictionary. Αυτό δεν κάνει ένα πετυχημένο ιερατείο; Τι είναι Μάγος; «ο απατεώνας, ο φαρμακευτής, ο θεοσεβής, (!) τον θεολόγο και τον ιερέα οι Πέρσες ούτως λέγουσιν»!... «μαγεια, γοητεία, θεών θεραπεία». Ησύχιος Μ.25. Ο Μάγος λοιπόν, είναι ο επιδρομέας εκείνος που διεκδικεί και αποκτά, δόξα πλούτη και προνόμια, με άγνωστα στους απλοϊκούς όπλα! Επικαλείται δήθεν υπερφυσικές δυνάμεις (θεούς και δαίμονες) και αποδεικνύει τον διαμεσολαβητικό του ρόλο, με στημένα θαύματα! Ε, λοιπόν, όλα αυτά και πολύ περισσότερα, πέτυχαν οι αβρααμογενείς θρησκείες! Με "θαύματα" απειλές και τάματα, εκπλήρωσαν όλες τις προσδοκίες των αρχαίων Χαλδαίων μάγων-προφητών. Επέβαλαν την αγιοποίηση των προγόνων τους, την παγκόσμια εξουσία των απογόνων τους και κατέστησαν την χώρα και την ιδεολογία τους το λατρευτικό κέντρο της οικουμένης! Σε μας έδωσαν "θαύματα", "αγάπες" και "λουλούδια" και αυτοί κράτησαν τον δόλο, την απάτη την κρυφή επιθετικότητα, τον εισοδισμό και τους αιώνιους τώρα αναλλοίωτους βιβλικούς στόχους για παγκόσμια επικράτηση! Όλα εξελίσσονται δυστυχώς, ακριβώς όπως τα θέλησαν και τα (προ)φύτεψαν οι βιβλικοί οραματιστές! Διαβάστε αργά και στοχαστικά όσα μας συμβαίνουν, σχεδιασμένα πριν από αιώνες: «Τα έθνη και οι λαοί, τους γιους σου (Ισραήλ) θα κουβαλούν στην αγκαλιά τους και πάνω στους ώμους τους, θ