Όταν το 1959 πρωτοπήγα, αδελφοί μου, για πρώτη φορά στο Άγιο Όρος, μία από τις πρώτες επισκέψεις μου ήταν η Μόνη του Αγίου Διονυσίου. Εκεί συνάντησα κατ ιδίαν τον ηγούμενο της Μονής , τον Γέροντα Γαβριήλ. Ήδη έχει κοιμηθεί αυτός, οσιακώς. Όταν άκουσε ότι το όνομα μου είναι Στέφανος, μου διηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός, το οποίο είχε συμβεί ένα χρόνο πριν. Τον Ιούλιο του 1958. Στις Καρυές, την διοικητική πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, διαμένουν μεταξύ των άλλων και οι 20 αντιπρόσωποι των Ιέρων Μονών του Αγίου Όρους. Έχουν κονάκια, δηλαδή μικρές κατοικίες με ένα, δυο κελάκια και ένα μικρό ναό. Ο ναΐσκος της Μόνης Διονυσίου τιμάται προς τιμήν του αρχιδιακόνου Στεφάνου. Από τις σημειώσεις μου βλέπω, ότι αντιπρόσωπος εκείνο το καλοκαίρι του 1958 ήταν ο πατήρ Δομέτιος, ο οποίος κάλεσε ένα ρώσο ιερέα, ονόματι πατήρ Νικόστρατος, να κάμει Θεία Λειτουργία στο κονάκι. Σύμφωνα με τη μαρτυρία όχι μόνο του αντιπροσώπου, αλλά και των άλλων μοναχών, ο πατήρ Νικόστρατος ήρθε στο τέλος του Όρθρου. Στάθηκε στην πόρτα του μικρού ναού και δεν μπήκε μέσα. Μάλιστα η στάση του έδειχνε ευλάβεια και πολύ σεβασμό, τρόπον τινά ήταν εκστατικός, σαν να έβλεπε κάτι το εξαίρετο. Τον είδε ο πατήρ Δομέτιος, τον πλησίασε και τον παρεκάλεσε να περάσει μέσα και να πάρει καιρόν. Καιρός είπαμε και άλλη φορά, είναι μία μικρή ακολουθία που γίνεται εδώ μπροστά στην Ωραία Πύλη και όταν τελειώνει ο ιερεύς μπαίνει στο Άγιο Βήμα και κατόπιν προετοιμάζεται για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. - Πέρασε παπα μου να πάρεις καιρόν, του λέει ο π. Δομέτιος (ο αντιπρόσωπος). - Τι λες πάτερ μου, του λέει, αφού έχετε μέσα άλλον παπα και λειτουργεί, τι να κάμω εγώ; Και ο αντιπρόσωπος έκπληκτος του λέγει: - Λειτουργία μʼ άλλον παπα μέσα; - Πως; Δε γίνεται Λειτουργία, αφού πριν από λίγο ένας λαμπροφόρος διάκος σας θύμιασε όλους, και τις άγιες εικόνες και τώρα μόλις μπήκε μέσα στο Άγιο Βήμα; Πως το εξηγείς αυτό; Αφού ο δικός σας φορούσε απαστράπτουσα στολή και μʼ ολόχρυσο θυμιατό σας θύμιασε όλους; Και μόλις τώρα δα, τώρα δε σου είπα ότι μπήκε στο ιερό Βημα; Μόνος του λειτουργεί αυτός ο διάκος; Χωρίς παπα; Μόλις τα άκουσαν όλα αυτά, ο αντιπρόσωπος και οι άλλοι μοναχοί, κατάλαβαν αμέσως ότι ο ευλαβής πατήρ Νικόστρατος κάτι έβλεπε. Τι είχε δει; Οπτασία; Όραμα; Και μάλιστα αφού ανέφερε τη λέξη διάκονος έπρεπε να είχε σχέση με τον πρωτομάρτυρα και αρχιδιάκονο Στέφανο. Κατόπιν όλοι μαζί άρχισαν να τον παρακαλάνε να μπει στο Ναό να λειτουργήσει μαζί με τον ολόλαμπρο διάκονο, που εκείνοι δεν έβλεπαν. Ύστερα από πολλές πιέσεις και παρακλήσεις, δέχτηκε, πήρε καιρό και μπήκε μέσα στο Άγιο Βήμα. Μη βλέποντας όμως κανέναν, τότε συνήλθε απ την έκσταση, οπότε με πολύ φόβο και δάκρυα, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία. Για πολλούς έμεινε αλησμόνητη εκείνη η Θεία Προσφορά. Στο τέλος ομολόγησε: " Έχετε πολλή Χάρη σε αυτό σας το εκκλησάκι. Ο πρωτομάρτυρας πολύ σας αγαπά, γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να σας θυμιάζει ο Άγιος Στέφανος ". Αλήθεια, πόσες φορές άγγελοι και αρχάγγελοι δεν θυμιάζουν τους ναούς και τους πιστούς στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και διόλου απίθανον από διακόνους και αγίους της θριαμβεύουσας εκκλησίας! Άλλωστε το είδαμε και με το παράδειγμα που σας ανέφερα παλαιότερα από τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο των Πατρών.