[Ι.Μ.] Ο Ασκληπιός ήταν ο θεός της ιατρικής και είχε ως σύμβολα το φίδι και την ράβδο των οδοιπόρων. Οι θησαυροκυνηγοί θεωρούν ότι ήταν ο πρώτος ραβδοσκόπος και με το ραβδί του έβρισκε φλέβες μετάλλων, υπόγεια ύδατα, αλλά και θαμμένους θησαυρούς. Μάλιστα ακούγεται ότι υπάρχει ένας χάρτης αποκρύψεως από την περίοδο του εμφυλίου που αναφέρει ότι σε κάποια κρύπτη του όρους Κόζιακας των Τρικάλων οι αντάρτες μαζί με τις χρυσές λίρες ανακάλυψαν κάπου και τοποθέτησαν και το χρυσό ραβδί του Ασκληπιού. Υπάρχει κάποια αλήθεια στους ισχυρισμούς που τον θέλουν ραβδοσκόπο αλλά και θνητό, υπαρκτό δηλαδή πρόσωπο; Οι αρχαίοι με ποιο τρόπο εντόπιζαν τις φλέβες των μετάλλων και τα υπόγεια ύδατα; [Α.Σ.] Το ότι ο Ασκληπιός ήταν ο πρώτος … ραβδοσκόπος, το άκουσα κι εγώ μικρός από έναν πολυτεχνίτη και θυμόσοφο γέροντα του χωριού μου, που οι ντόπιοι του έδωσαν το παρατσούκλι «Καρυδόγιαννης». Όταν τον ρώτησα γιατί ο Ασκληπιός κρατάει στα χέρια του ένα ραβδί, που είναι τυλιγμένο με ένα ή δύο αντικριστά φίδια, μου είπε ότι αυτά φυλάνε πάντα τους θησαυρούς του Ασκληπιού. Μία ημέρα ο γέροντας αυτός ήρθε με το ραβδί του (μαζί του είχε κι άλλον έναν ραβδοσκόπο) και πράγματι βρήκαμε νερό στην άνυδρη περιοχή που είχαμε τότες μία αγροικία, στο Συράκοβο της περιοχής Πάου Καλαβρύτων. Τι περίεργο!.. Η τρύπα, που ανοίξαμε για να βάλουμε μέσα ένα μηχάνημα αντλήσεως νερού είχε γεμίσει … φίδια, που υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά και έκτοτε δεν αντλήσαμε νερό (συνέτρεξαν και άλλοι λόγοι)! Σε ερώτησή μου προς τον γέροντα αν αυτά τα φίδια είναι οι … φύλακες του θησαυρού του Ασκληπιού, η απάντησή του ήταν ένα ξερό «ναι» και να μη χασκογελώ, διότι η παράδοση από στόμα σε στόμα δεν ξεπερνά όλους κι όλους 80-100 ανθρώπους μέχρι να φθάσουμε στον Ασκληπιό (!). Πράγματι, αν βάλουμε κάτω και μετρήσουμε τις γενεές (παιδί, πατέρας, παππούς κλπ) , θα δούμε ότι ο γέροντας είχε δίκιο και αυτοί οι 80 με 100 άνθρωποι, οι οποίοι χρονολογικά καλύπτουν την διαφορά από την εποχή των αρχαίων μέχρι σήμερα, χωράνε όλοι μέσα σʼ ένα δωμάτιο! Άρα η παράδοση είναι πολύ ζωντανή! Βεβαίως, δεν αποκρύπτω και το δικό μου πάθος να ακούω από γέροντες πολύ γοητευτικές ιστορίες, που μοιάζουν «σαν παραμύθι», αλλά η ιστορία μας διδάσκει πιο πρακτικά και πιο ορθολογιστικά πράγματα, αφού είναι γνωστό, ότι το «κηρύκειο», για παράδειγμα, ήταν το κύριο έμβλημα του Ερμή, το οποίο σχηματιζόταν από μία λεπτή ράβδο δάφνης ή ελιάς και γύρω του περιτυλίσσονταν δύο φίδια, όπου τα κεφάλια τους ήσαν αντικριστά. Στην κορυφή δε της ράβδου, υπήρχαν δύο φτερούγες. Η ομοιότητά του «κηρύκειου» με το έμβλημα του Ασκληπιού είχε ως αποτέλεσμα την υιοθέτησή του ως συμβόλου των γιατρών και της Ιατρικής Επιστήμης γενικότερα. Αν και ο Ερμής, δεν ήταν αυτό που λέμε καθʼ αυτό θεός, εν τούτοις θεωρείτο θεός της Ιατρικής, επιστατούσε στην υγεία των ανθρώπων και, φυσικά, προσέφερε την όποια αρωγή του κατά των ασθενειών. Λένε, μάλιστα, πως κάποτε είχε σώσει την Τανάγρα από μία θανατηφόρα επιδημία κλπ. Όσον αφορά, τώρα, στο ερώτημα αν ο Ασκληπιός ήταν ένας κοινός θνητός (με αφορμή το θέμα, που μνημονεύεις, στον Κόζιακα Τρικάλων), έχω κατʼ επανάληψιν τονίσει ότι είμαι οπαδός της θεωρίας του Ευήμερου (311 -298 π.Χ.), που έλεγε ότι οι αρχαίοι θεοί ήσαν κάποτε κοινοί θνητοί και οι οποίοι στη συνέχεια θεοποιήθηκαν. Αυτός και ο λόγος όπου η «ζωντανή παράδοση», που λέω εγώ (και ας μου επιτραπεί ο ενικός) σε πολλά σημεία αγγίζει την αλήθεια ή, τουλάχιστον, περιέχει πολλά και ισχυρά ψήγματα αληθείας, που θέλουν επισταμένη ιστορική και αρχαιολογική έρευνα.