Πηγαινα πρωτη γυμνασιου μεναμε στην Αθηνα, και πηγα οπως ολα τα καλοκαιρια στη πολη μου στα Γιαννενα.Ημουν μαζι με τη γιαγια και τον παππου.Ειχαμε ενα δυοροφο σπιτι.Εγω κοιμομουν κατω, στο διπλα δωματιο που κοιμοταν και αυτοι. Ετσι οπως ολα τα βραδια, κλεινω την τηλεοραση και πηγα στο δωματιο μου.(Ειχα ζητησει της γιαγιας μου να μου δωσει μια εικονα, να την εχω κατω απο το μαξιλαρι μου, οχι οτι φοβαμαι αλλα απο την ωρα που πατησα το ποδι μου στο χωριο αρχιζαν να μου ερχονται στο μυαλο ιδεες με κακα πνευματα που μου τα ειχαν πει χρονια πριν. Αυτο με εκανε να φοβαμαι). Ξαφνικα ακουω διαφορους ηχους σαν καποιοι να συνομιλουν, αλλα δε φοβηθηκα. Πηγαινω στο δωματιο της γιαγιας και της ζηταω τα κλειδια του πανω σπιτιου, γιατι με ποναγε το κεφαλι μου ηθελα να παρω ενα ντεπον και να πιω ενα τσαι για να κοιμηθω γιατι υπνος δε με επιανε. Οταν ανεβηκα πανω, πηρα αυτα που χρειαζομουν και κλεινω τα φωτα για να κλεισω την πορτα και να παω κατω. Εκει! Πανω πανω στη γωνια της πορτας απο την μεσα πλευρα ειδα να κινητε ολοκαθαρα ενας ανθρωπος που φαινοταν αχνα. Κλεινω την πορτα και κατεβηκα κατω οσο ποιο γρηγορα μπορουσα.Στην γιαγια μου δεν ειπα τιποτα ολο το καλοκαιρι, αλλα σκεφτομουν να της το πω την ημερα που θα εφευγα.Αλλα τελικα δεν της ειπα τιποτα γιατι φοβομουν πως αν της το πω καποιος θα μου εκανε κακο το βραδυ. Οταν γυρισα στην Αθηνα το ειπα στην μητερα μου και μου ειπε πως και ο μπαμπας πιστευει οτι ειναι στοιχιομενο γιατι ενα καλοκαιρι αρρωστησε βαρια, αλλα μολις ηταν να τον πανε στο νοσκομειο και τον κατεβασαν απο πανω αυτος εγινε καλα. Εμενα αυτη την ιστορια δεν μου την ειχε ξαναπει ποτε. Εγω θελω να παω το καλοκαιρι αλλα φοβαμε. Φοβαμε τοσο.. μα τοσο...... πολυ που δεν ξερω τη να κανω. Αν δεν πιστευετε παντως ειναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!! ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΙΛΑΩ ΣΑΣ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΟΙΟ ΙΕΡΟ ΠΩΣ ΦΟΒΑΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πιστευω πως αυτη την φορα με βοηθησε η εικονα, αν την επομενη φορα δεν εχω την εικονα τι μπορει να γινει?