Λοιπόν όπως είπα από χθες θα πω την ιστορία μου (οποιος θέλει το πιστεύει). Εγώ γεννήθηκα στη Δραμα και μεγάλωνα με Παππου-Γιαγιά στο πατρικό μου που είναι στην οδό "αριστοτελους" και είναι η παλαιότερη συνοικία μέσα στην Drama(για την ιστορία εδώ ήταν χτισμένο και το αρχηγείο του πασα Δράμαλη) ακριβώς πίσω και διπλα από το σπίτι μου ήταν ένα τεράστιο σπίτι σαν εξοχικό με μια μεγάλη αυλή ψιλά δέντρα και είχε στη σειρά αγάλματα(λιοντάρια(6)) και δυο λύκους στο τέλος μια τεραστια σιδερένια αυλόπορτα με χειρολαβές σιδερένιες κάτι παράξενα προσωπεία.Στην εποχή τις τουρκοκρατίας ήταν το αρχηγείο του πασα Δράμαλη (ιστορικά αποδεδειγμένο) εννοείται ότι στο πέρασμα των καιρών υπέστη κάποιες αλλαγές.Εδώ λοιπόν σε αυτό το σπίτι το 1990 κατά την κατεδάφιση του βρέθηκαν θαμμένες στην αυλή και μέσα στα ντουβάρια του σπιτιού οι περισσότερες λίρες που έχουν βρεθεί ποτε σε σπίτι στην Ελλάδα (γύρω στους 35 τενεκέδες πεντόλιρα συν τι υπήρχε μέσα στα ντουβάρια,οι φήμες λενε για περισσότερα) διανοείστε τον αριθμό λεφτά για εκατό ζωές.Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου είχε φάει τον τόπο κάποιο καιρό, βλέπετε ήμασταν το μοναδικό σπίτι που είχε πρόσβαση( από όλα μας τα παράθυρα έμπαινες μέσα γιατί ήταν χτισμένο σε στυλ γάμα) και ενώ λοιπόν όλοι ξέρανε η είχαν ακούσει για τις λιρες δεν τις έψαχνε κανένας άλλος, ξέρετε αργότερα κατάλαβα ότι δεν ήταν το πρόβλημα η πρόσβαση αλλα ότι όλοι φοβόντουσαν, ακόμα και ο πατέρας μου που κατά κάποιο τρόπο μεγάλωσε εκεί μέσα και όταν τον ειδοποίησε ο παππούς ότι το σπίτι θα γκρεμιστεί και να ανεβεί στη Δραμα (έμενε στη Σαλονίκη από το 75) μήπως και βρει επιτέλους τις lures που τόσο επιθυμούσε δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα,όταν ρώτησα τον παππου μου γιατί δεν έρχεται μου είπε ότι πριν πολλά χρονια ένα απόγευμα γύρισε ο πατέρας μου μέσα από το σπίτι άσπρος σαν πανί τρομαγμενος, χωρίς να του πει όμως τι συμβαινεί έκτοτε καμια άλλη φορα δεν συζήτησε καν για το σπίτι αυτό. Συγγνώμη αν σας κούρασα με τον πρόλογο μου αλλα όπως καταλαβαίνετε ήταν απαραίτητο να σας βάλω στην πρίζα για να ακούσετε τι δικιά μου ιστορία που μου άλλαξε την ζωή για πάντα. Μιλάμε για το στοιχειωμένο σπίτι στην Δραμα φίλοι που ενώ γκρεμίστηκε το 1990 για να γίνει οικοδομή ακόμα και σήμερα βρίσκετε στους σουβάδες γιατί και οι 3 διαφορετικοί εργολάβοι που αναλαβαν το εργο είναι νεκροί κάτω από παράξενες συνθήκες και όλοι νέοι. Λοιπόν όσα θα σας γράφω τα θυμάμαι σαν να συνέβησαν εχτές.Το 1979 και ενώ ήμουνα 4χρ με ξυπνάει η γιαγιά μου από το κρεβάτι λέγοντας μου ότι φώναζα στον ύπνο μου να μην κάνουνε φασαρία από πάνω γιατί δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Εγώ δεν ένιωθα τίποτα παράξενο όμως δεν θα ξεχάσω τους δικούς μου που με κοιτούσαν με απορία βλέπετε το σπίτι μας ήταν μονοκατοικία, τρεις μέρες αργότερα και ενώ ο παππούς μου με ρώτησε τι είχα δει στον ύπνο μου και του είχα πει ότι κάποιος περπατάει από πάνω κάνοντας ένα περίεργο ήχο (τον άκουγα και τα τρία βραδυα) καθόμασταν στην κουζίνα εγώ, ο παππούς μου η γιαγιά μου και μια γειτόνισσα. Από το πουθενά στην "κυριοελεξια" πέφτει στο τραπέζι πάνω μια γάτα ακίνητη και να με κοιτάει μέσα στα ματια τελείως ήρεμη (υπήρχε βεβαια μια τρυπα στο ταβάνι από τότε που είχαν την σόμπα στην κουζίνα αλλα είχε σφραγιστεί 4χρ πριν). Όπως καταλαβαίνετε κανεις δεν θα μπορούσε να ζήσει κλεισμένος σε ένα τετραγωνικό και μάλιστα για τέσσερα χρονια,αυτό σας το γράφω γιατί αυτό το βραδάκι άρχισαν όλα, με την εμφάνιση αυτής τις παράξενης γάτας, γιατί διαπίστωσα ότι έβλεπα στο ύπνο μου εμένα και πραγματικά να ακούγονται θορυβοι τρομαχτικοι, μόνο που εγώ δεν έμενα στο σπίτι στο τώρα, για να ακριβολογώ έμενα αλλά 30 περίπου χρονια πριν ο παππούς μου χτίσει το σπίτι δηλαδή σαν να πήγαινα πίσω στο χρόνο,τρομακτικό εε? Θα προσπαθησω να σας εξηγήσω λοιπόν τι συνεβαινε,οπως το καταλαβαινα εγω τουλαχιστον και τα συμπεράσματα δικά σας.Θέλω να ξαναπώ ότι οποιος θέλει τα πιστεύει αλλα μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα σας προειδοποιώ εγώ είμαι 34χρ τώρα και μερικές φορες αυτα τα γεγονοτα με τρομαζουν ακόμα. Γράφω τα πιο σημαντικά συμβάντα που εγιναν και στο τέλος θα σας πω τι έμαθα και εγώ όταν έγινα 19χρ. Και συνεχίζω εκείνον λοιπόν τον ίδιο χρόνο και ενώ κάποιες μικροκαταστάσεις συνέβαιναν συνεχεια ένα βραδυ ενώ κοιμόμουνα στο καθιστικό απέναντι από την κεντρική είσοδο του σπιτιού (μια πόρτα η μιση σιδερένια και η μιση γυάλινη οι παλαιότεροι θα τις θυμούνται) ήθελα να παω στην τουαλέτα που ήταν έξω από το σπίτι βεβαια, βγαίνοντας, μέσα στην νύχτα είδα μια παράξενη μορφή κάτω από την μεγάλη αμυγδαλιά που είχαμε στην αυλή, φοβήθηκα και έβαλα τις φωνές αλλα η μορφή δεν κουνήθηκε καθόλου, ο παππούς ξύπνησε και έτρεξε,άμεσως του είπα να κοιτάξει και άρχισε να φωνάζει ποιος είναι εκεί αλλα η μορφή τίποτα,και μετά μου λέει πάνε εσύ κάτσε μέσα και εγώ θα φέρω το όπλο, βγαίνει λοιπόν κατεβαίνει κάτω αλλα εγώ δεν ακούω τίποτα να γινεται και μετά από δυο λεπτά γυρνάει και μου λέει μη φοβάσαι δεν ήταν τίποτα ένα σκυλί ήταν και το έδιωξα (χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός θόρυβος,παράξενο) και εσύ πέσε κοιμήσου.Την άλλη μέρα ξυπνάω και πως κοιτάω στην αυλή διαπιστώνω ότι το δέντρο είναι κομμένο μέχρι τέρμα κάτω,τρομοκρατήθηκα.Τισυνεβαινε; τα έβλεπα στον ύπνο μου η απλός τα ζούσα κάποιες άλλες στιγμες μέσα στο χρόνο? ʽΗμουνα όμως μικρός δεν μπορούσα να καταλάβω.Μετά κάποιο καιρό και ενώ είχε καλοκαιριάσει ο παππούς μου κοιμότανε έξω, ακριβώς διπλα στην πόρτα από το σπίτι,ακούω βήματα κάτω στην αυλή και σιγά σιγά να πλησιάζουν να αρχίζουν να ανεβαίνουν τα σκαλιά,φοβήθηκα και γύρισα προς την μεριά του τοίχου,ώσπου κατάλαβα ότι είχε φτάσει στην πόρτα άκουγα την αναπνοή τόσο βαριά σαν να ήταν κάποιος-α γερος/γριά,άρχισα να ουρλιάζω και ξαφνικά άκου μια φωνή Χρηστο Χρηστο.. ανοίγω τα ματια μου και βλέπω την γιαγιά μου από πάνω και να είναι μέρα. Είχα πειστεί πλέον τα έβλεπα στον ύπνο μου όλα έτσι σιγά σιγά ο καιρός περνούσε και άρχιζα να το ξεπερνάω σιγα σιγα [μικροκαταστασεις γινοταν καπου καπου] και ένα απόγευμα ενώ είχαν περάσει 3xρ παίζαμε κρυφτό έξω στην γειτονιά ένα κοριτσάκι η Αντιγόνη εξαφανίστηκε,ήρθαν και αστυνομικοί από την σαλονίκη την ψάχνανε για μέρες τίποτα όμως,τα παιδιά όλα είχαμε τρομοκρατηθεί,και μεις αναρωτιομασταν τι ειχε συμβει,και τότε μου ήρθε η ιδέα να μπούμε στο στοιχειωμένο σπίτι ήμασταν εννια παιδιά τα δυο όμως φοβήθηκαν δεν θέλαν να ερθουν έτσι οι υπόλοιποι εφτα το πήραμε απόφαση. Μπήκαμε λοιπόν μέσα τίποτα το παράξενο μονο κάτι παλιές φωτογραφίες, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι τα πράγματα δεν είχαν πάθει τίποτα απο το περασμα του χρονου κάποια στιγμή άκουσα με κάτι σαν κλάμα παιδιου μαλλον,όλοι άρχισαν να τρέχουν, εγώ είχα μείνει ακίνητος μετά άκουσα την γιαγιά μου να με φωνάζει από το παράθυρο να βγω γρήγορα από το σπίτι,και έτσι έκανα. Με έβαλε τιμωρία στο υπόγειο και την άλλη μέρα πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου και ήρθε με φασαρίες και με πήρε κάτω στη θεσσαλονίκη εκεί έμεινα δυο χρονια αλλα ερχόντουσαν και με βλέπανε και πες πες κατάφερα να ξαναπάω πίσω Μετα απο λιγο καιρο ένα βραδυ άκουσα ένα άλογο να χλιμιντράει στην αυλη του διπλανου σπιτιου σηκώθηκα κοίταξα από το παράθυρο και το είδα. Το παράξενο όμως ήταν από αυτό το παράθυρο έπρεπε να φαίνονται και τα απέναντι σπίτια και εγώ έβλεπα μέχρι το δρόμο,γιατί? Είχα μεγαλώσει τώρα έλεγα με το μυαλό μου την άλλη μέρα,δεν μπορεί να το είδα στον ύπνο μου.Έτσι μετά κάποιο διάστημα και ενώ είχαν συμβεί και διαφορα αλλα ένα απόγευμα γυρνούσα από το σχολειό από τον κάτω δρόμο που περνούσε υποχρεωτικά μπροστά από το παλιό σπίτι είδα για πρώτη φορα την μεγάλη σιδερένια αυλόπορτα ανοιχτή μου έκανε εντύπωση και κοίταξα μέσα στην αυλή και είδα μια μορφή να κάθεται έξω από το σπίτι σε μια κουνιστή καρεκλα πήγα να τρέξω να φύγω αλλα με φώναξε με το όνομα μου.. Χρηστό έλα να δεις μη φοβάσαι και κάτι με τράβηξε εκεί,όταν πλησίασα είδε μια γιαγιά αλλα το πρόσωπο της δεν φαινόταν φορούσε μια μαύρη μαντίλα και είχε το κεφαλι της σκυμμένο προς τα κάτω,στα χερια τις κρατούσε μια φωτογραφία μου την έδωσε και μου λέει "Πρέπει να δεις σε παρακαλώ" ψάξε να δεις τι έγινε εγώ την πήρα,παω να φύγω και βλέπω την αυλόπορτα κλειστή γυρνάω πίσω και η γριά είχε εξαφανιστεί,σκαρφάλωσα το τοίχο και μπήκα στην δίκια μας αυλή...Στην φωτογραφία ήταν ένα ζευγάρι και ένα κοριτσάκι φαινόντουσαν πολύ ευτυχισμένοι και από πίσω έγραφε "Ο καλός μου ο Τούρκος φοβάται το νερό" τι φύλαξα μέσα σε ένα βιβλίο ιστορίας που είχα.Όμως η γριά ερχόταν συχνά πυκνά μάλλον μέσα στον ύπνο μου και με παρακαλούσα είχα σταματήσει να φοβάμαι πια έπρεπε να δω αλλα δεν ήξερα τι. Και ενώ περνούσε ο καιρός άρχισα να σκέφτομαι και να ψάχνω μια μέρα δείχνω την φωτογραφία στην γιαγιά μου αλλα δεν ήξερε τίποτα με ρώτησε που την βρήκα και ήθελε να μου την πάρει αλλα ο παππούς μου μου είπε ότι μπορώ να την κρατήσω. Μου είχε γίνει εμμονη σχεδόν κάθε μέρα έμπαινα στο στοιχειωμένο σπίτι και έψαχνα,ήμουνα σίγουρος ότι δεν ήμουνα μόνος αλλα δεν φοβόμουνα είχα την γριά που με προστάτευε η τουλάχιστον έτσι ένιωθα.Ένα μεσημέρι ήμουνα πάλι μέσα και βλέπω μια γάτα να ψάχνει μέσα σε μια παλιά ντουλάπα (θα ορκιζόμουνα ρε παιδιά ότι ήταν η ίδια γάτα που τα άρχισε όλα-και όπως θα δείτε στην συνεχεια είχα δίκιο). Άνοιξα την ντουλάπα και βρήκα ένα μικρό σεντούκι και μεσα ένα ασημένιο μενταγιόν με ένα κρεμαστό μονόγραμμα το A και ένα απόκομμα παλαιάς εφημερίδας σχισμένο με το χέρι λίγα πράματα φαινόταν αλλα ξεχώριζε το πρέπει να δεις φοβήθηκα είχα τρελαθεί δεν ήξερα τι ψάχνω,αα είχε και δυο-τρεις φωτογραφίες με κάτι που έμοιαζε σαν αχυρώνας.Πήρα το μενταγιόν και έφυγα. Μια μέρα ήταν μαζεμένες οι γειτόνισσες στην αυλή μας για καφεδάκι(koτσομπολιο) εγώ καθόμουνα στα σκαλοπάτια και πως την ήρθε την γιαγιά μου λέει τι έγινε ρε Χρηστο πάλι εκείνη την ηλίθια φωτογραφία σκέφτεσαι? Και γυρνάει και λέει στις φιλενάδες τις ολόκληρος άντρας έγινε και πιστεύει στα στοιχειά ακόμα.Μια όμως γειτόνισσα η κυρα Ευτυχία ερχεται προς το μέρος μου και μου λέει αστήν εγώ είμαι 57χρ και πιστεύω ακόμα στα στοιχειά.Αμέσως έτρεξα και τις έφερα την φωτογραφία αλλα δεν ήξερε τίποτα μου είπε όμως να παω να βρω την κυρα Αννά που έμενε ένα δρόμο παραπάνω και ήταν η πιο παλιά στην γειτονιά 88xρ βλέπεται.Η κυρα Αννά η σμυρνιά αυτή θα μου έλυνε όλες τις απορίες... Πήγα λοιπόν να τι βρω και να τις εξηγήσω τι μου συναινεί,δεν ταράχτηκε καθόλου από την αρχή μέχρι το τέλος με ακούσει χωρίς να με διακόψει ούτε μια φορα.Στο τέλος τις έδειξα το μενταγιόν και την φωτογραφία αλλα δεν ήξερε τίποτα,τις είπα να κοιτάξει από πίσω και τότε πάγωσε (Ο καλός μου ο Τούρκος φοβαται το νερό) και μου λέει πως όταν είχαν έρθει στη γειτονιά με τους γονείς τις να χτίσουν το σπίτι τους αυτή ήτανε μικρό κορίτσι,υπήρχανε μονο τρία σπίτια το ένα το μεγάλο σπίτι τις ιστορία μας το είχε κάποια γυναικα γόνος βασιλικής οικογενειας πολύ πλούσια και θυμόταν ότι την έλεγαν Αντιγόνη.Αυτή λοιπόν είχε ένα άσπρο άλογο,το θυμόταν χαρακτηριστικά μου είπε γιατί όλη την ημερα το χάζευε. Όταν τι ρώτησα τι απέγινε μου είπε ότι ένα βραδυ μάζεψε τα πράγματα της και εξαφανίστηκε αφήνοντας το σπίτι τous 4 υπηρέτες που είχε. Λίγες μέρες αργότερα το άλογο πέθανε από την στεναχώρια του, αλλά για ένα πράγμα ήτανε σίγουρη το άλογο δεν λεγόταν Τούρκος. Έφυγα με μια σκέψη να βασανίζει το μυαλό μου.Τι έπρεπε να δω? Το ίδιο βραδυ βλέπω στον ύπνο μου μάλλον, ότι είμαι κάπου και διαβάζω για μια τρομακτική ιστορία που δεν έχει σχέση με μένα και ξαφνικά άκου την ίδια φωνή να μου λέει: Πρέπει να δεις σε παρακαλώ και μου έδειχνε το ΣΠΊΤΙ και εγω τις φωνάζω με έχεις τρελάνει πες επιτέλους τι θέλεις να δω και άρχισα να ουρλιάζω.Έτσι ξύπνησαν οι δικοί μου η γιαγιά μου θυμάμαι με είχε χαστουκίσει κιόλας.Την άλλη μέρα με άρπαξε και με πηγε στον γιατρό (ψυχίατρο) μου έκανε κάποιες ερωτήσεις και στη συνεχεια είπε στην γιαγιά μου ότι θα κάνουμε κάποια test για να δει τι συμβαίνει.Έτσι μετά από κάνα δυο εβδομάδες και αφού είχα πάει 5-6 φορες αλλα δεν του είπα τίποτα για τα σκηνικά κατέληξε ότι έχω κατάθλιψη και πρέπει να με πάρει ο πατέρας μου στη θεσσαλονίκη,έτσι και έγινε. Ο καιρός περνούσε η γιαγιά μου αρρώστησε (είχε νεανικό διαβήτη) και έτσι ανά τρεις μέρες την κατέβασε ο παππούς μου στην σαλονίκη για να κάνει αιμοκάθαρση και πήγαινα και την έβλεπα, για μένα αυτοί ήτανε ο Πατέρας μου και η Μάνα μου.(οι γονείς μου ήταν xωρισμενοι,ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε και έκανε αλλα 3 παιδιά,με τα αδέρφια μου ήμασταν και ακόμα και σήμερα είμαστε πολύ αγαπημένοι,η μάνα μου δε έφυγε και πήγε στην Γερμανία και μέχρι σήμερα είναι εδώ,[παιδιά αλλα δεν έχει] Κάποια στιγμή λοιπόν μου είπε να έρθω να τι δω στην Γερμανία έτσι το πήρα απόφαση και πήγα για να τι γνωρίσω λίγο καλύτερα. Έπιασα δουλειά σε ένα ελληνικό cafe και ο καιρός περνούσε. Με τον παππου μιλούσαμε συχνά στο τηλεφωνα και μου είχε πει ότι η γιαγιά μου είναι χαλια και πλέον δεν θυμάται κανέναν.Μετά περίπου 5 μήνες ένα χειμωνιάτικο βραδυ (σχεδόν 1m χιόνι είχε έξω)βλέπω στον ύπνο μου την γιαγιά μου ντυμένη στα άσπρα (έλαμπε ολόκληρη) να αιωρείται και να με χαιρετάει.Πετάχτηκα πάνω ήταν 5 τα ξημερώματα,το κατάλαβα είχε πεθάνει (ήταν 54χρ) μετά δυο ώρες χτύπησε το τηλέφωνο,ήταν ο παππούς μου είπε τι έγινε και με ρώτησα αν θα κατεβω για την κηδεία.Βγήκα έξω στο χιόνι και περπατούσα για ώρες,μετά πήγα σε ένα γραφείο και ρώτησα αλλα τα αεροπλάνα δεν πετούσαν για δυο μέρες λόγο κακοκαιρίας.Μίλησα με τον παππου μου και μου είπε ότι δεν πειράζει αφού δεν θα "ερθεις" για την κηδεία και έχεις και την δουλειά σου έλα όταν καλοκαιριάσει. Έτσι ήρθε ο Ιούνιος και μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου να κατέβω λέει γιατί είχε αρρωστήσει και έπρεπε να δούμε τι θα γίνει με την δουλειά (ο πατέρας μου ήταν υπεργολάβος) Πήρα την επομενη εβδομάδα το αεροπλάνο και γύρισα. Το πρώτο πράγμα φυσικά που έκανα ήταν να ανεβώ στην Δραμα. Όταν μπήκα στην αυλή του σπιτιού "ενοιασα" μια ανατριχίλα να με διαπερνά,ο παππούς μου σε μια γωνια καθισμένος με περίμενε η γιαγιά σου μου λέει την ώρα που πέθαινε σε ζητούσε είχε να μιλήσει 14 μέρες και η κουβέντα που είπε ήταν που είναι ο Χρηστος; και ξεψύχησε. Πάμε στα μνήματα του λέω να ανάψω ένα κερί,και έτσι έγινε. Εκεί κάποια στιγμή του λέω πάνε εσύ στο καφενείο να μείνω λίγο μονος του λέω και έφυγε.Ξαφνικά και ενώ ήταν μέρα μεσημέρι ενιωσα ένα παράξενο κρύο και είτε το πίστευε είτε όχι κατά κάποιο τρόπο παραβρέθηκα στην κηδεία τις αλλά δεν ήταν μονο αυτό ο χρόνος γυρνούσε πίσω σαν τρελός έβλεπα πράγματα από τα παιδικά μου χρονια μονο που κάποια μέρη ήταν τελείως διαφορετικά από ότι είναι στην πραγματικότητα για να είμαι ειλικρινής δεν τα θυμάμαι αλλα αυτό που θυμάμαι με σιγουριά είναι ότι βρέθηκα μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι την ώρα που βρίσκω το μενταγιόν τα είχα χαμένα βλέπω ένα σπασμένο καθρέφτη και κοιτιέμαι και ήμουνα εγώ στην ηλικία που βρισκόμουνα τώρα αλλα περίπου 7χρ πίσω δεν ήξερα τι να κάνω και τότε εμφανίστηκε η μορφή σήκωσε το κεφάλι της [αλλα πρόσωπο δεν είχε έβλεπα μονο σκοτάδι]και μου λέει πρέπει να δεις δείχνοντας την ντουλάπα. Άρχισα να ψάχνω και βρίσκω το μενταγιόν και τις φωτογραφίες αρχίζω τις κοιτάω και βλέπω στη φωτογραφία που ήταν ο αχυρώνας πάνω στην άκρη μια ξύλινη επιγραφή να γραφει"1924" πως είναι δυνατόν? αναρωτήθηκα,κοιτάω και πιο προσεκτικά την "έγχρωμη" φωτογραφία με το ζευγάρι και το κοριτσάκι στην άκρη τις "φωτογραφιας" και πίσω υπάρχει και ένα άλλο άτομο που δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου κοιτάω πιο προσεχτικά και βλέπω ότι κρατάει στα χερια του το μενταγιόν,γυρνάω τι φωτογραφία από πίσω και γραφει "Δραμα 1974" γυρνάω τι φωτογραφία με τον αχυρώνα από πίσω και γραφει "Ο καλός μου ο Τούρκος φοβαται το νερό". Τρελάθηκα μου έφυγαν όλα από το χέρι και άρχισα να τρέχω τότε αισθάνομαι ένα χέρι να με ακουμπά και να λέει: Χρηστο Χρηστο τι έπαθες,ανοίγω τα ματια μου και βλέπω τον παππου μου,άντε ρε μου λέει δυο ώρες περιμένω και από πίσω του πάνω στο μνήμα βλέπω την γιαγιά μου ακριβώς όπως την είχα δει στο όνειρο μου,πάμε γρήγορα στο σπίτι του λέω θέλω να δω κάτι,στο δρόμο το ρώτησα αν είχαν πειράξει καθόλου το δωμάτιο μου και μου είπε πως όχι όλα ήταν όπως τα άφησα. Παππού του λέω πάνε να πάρεις κάτι να φάμε γιατί πείνασα.ήθελα να μείνω μονος.Μπήκα στο δωμάτιο όλα ήταν όπως τα αφίσα και αυτό το παλιό βιβλίο ιστορίας που είχα ήταν εκεί.. Το ανοίγω μα δεν υπήρχε τίποτα μέσα ούτε το μενταγιόν ούτε η φωτογραφία,εγώ όμως την τελευταία φορα πριν χρονια που τα είχα κοιτάξει είχα βάλει μια μικρή καρφίτσα ανάμεσα σε περίπτωση που κάποιος τα βρει να το καταλάβω και όμως η καρφίτσα ήταν εκεί τα πράγματα έλειπαν μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα τι μου συνέβαινε? Είχα τρελαθεί?Και εκείνη την ώρα βλέπω μια σχολική φωτογραφία με τους παλιούς μου φίλους και την Αντιγόνη,απέναντι σχεδόν ήταν το σπίτι τις δεν παω λέω να πω ένα για στην μάνα τις την Φωτο,να και ο παππούς μου ήρθε, που πας ρε μου λέει, στην Φωτο να πω ένα γεια,πρόσεξε μου λέει από τότε που πέθανε η Αντιγόνη τα χει χαμένα,φεύγοντας του λέω: δηλαδή τι βρήκαν, τι μου λέει ποια να βρούν;τελοσπάντων πάνε και έλα γιατί θα κρυώσουν αυτά. Παω και αφου ειπαμε τα σχετικα [παντως οντως τα χε λιγο χαμενα] λεει ελα Αντιγονη ηρθε ο αγαπημενος φιλος [φυσικα κανεις δεν απαντησε] ασε μου λεει Χρηστο απο τοτε που πεθανε το κοριτσακι μου εμεινα μονη, της λεω καλα πως εγινε την βρηκαν και μου λεει ποιοι να την βρουν;τι χαζαμαρες ειναι αυτα που λες;η Αντιγονη μου πεθανε απο λευκαιμια, παιδια μου εφυγε η γη κατω απο τα ποδια μου,χαιρετησα και γυρισα σπιτι.Καλα ρε παππου του λεω η Αντιγονη δεν ειχε εξαφανιστει οταν ημουνα μικρος; Οχι μου λεει ρε,το αλλο το κοριτσακι ειχε εξαφανιστει που εμενε στο διπλα το σπιτι.Και η Αντιγονη ποτε πεθανε και εγω δεν το ξερω;οταν ησουν στην Σαλονικη και δεν σου ειπα τιποτα να μην στεναχωρεθεις . Ρε λεω τι παραξενα πραγματα ειναι αυτα; Τρελλαθηκα; Τα φανταστηκα; Τα ονειρευτηκα; Γινονται αυτα τα πραγματα;και ετσι αφου δεν ηξερα πολλα για φαντασματα,ταξιδια στο χρονο κ.τ.λ αποφασισα να ρωτησω. Αρχικα πηγα σε εναν παιδοψυχολογο οικογενειακο φιλο οποιος μου ειπε οτι καποτε ειχε ακουσει κατι παρομοιο οτι ειχε συμβει σε γυναικα σε ενα χωριο της Δραμας το Νευροκοπι και το ηξερε γιατι ηταν η γυναικα του απο κει. Επισης μου ειπε οτι υπηρχε και καποιος καθηγητης της θεολογιας που ασχολιοταν πολυ με θεμα ψυχολογιας/παραψυχολογιας και με εστειλε σε αυτον. Πηγα λοιπον και τον βρηκα και αφου το διηγηθηκα για πολλες ωρες τα διαφορα που μου ειχαν συμβει,με εξετασε με τον δικο του τροπο για να δει αν ειμουν δαιμονισμενος αρχικα μου ειπε και αφου δεν υπηρχε τετοια ενδειξη μου μιλησε και εκει ακουσα πρωτη φορα την λεξη Déjà vu και να με συχωρεσετε οι περισοτεροι δεν ξερετε τι ειναι,δεν θελω να κανω τον εξυπνο αλλα λογο εμπειριας πιστεψετε μαι γνωριζω κατι παραπανω [αλλωστε το τοπικ δεν το αρχησα μονο για να γραψω τη δικια μου ιστορια αλλα και για να μαθει οποιος θελει φυσικα για αυτο το παραξενο και τοσο πολυπλευρο θεμα οταν τελιωσω την ιστορια θα γραψω ενα κειμενο σχετικο με το θεμα] Λοιπον στην ιστορια μας παλι..Με ρωτησε αν πιστευω στο Θεο κ.τ.λ τελοσπαντων για να μη σας ζαλιζω πολυ με διαφωτισε αρκετα για πολλα πραγματα και μου ειπε επισης να παω να δω αυτη τη γυναικα απο το χωριο που λεγαμε πριν.Πηγα λοιπον την βρηκα της ειπα τα σχετικα,για το τι περασα και μπλα..μπλα..μετα η κυρα Λενη μου ειπε τι δικια της η οποια ηταν οντως καταπληκτικη μπορω να πω οτι εμοιαζε κιολας [εδω περα να σας πω οτι μετα απο την εμπειρια που ειχα επισκεφτηκα πολλους ανθρωπους με παρομοιες εμπειριες κατι μοναστηρια για εξσορκισμους το τι ειδα και ακουσα ρε παιδια δε λεγεται,ερε τι γινεται και δεν περνουμε χαμπαρι τιποτα] στο τελος μου ειπε παω να κοιταξω στη δημοτικη βιβλιοθηκη,επισης εγω πηγα και ειδα και τον θειο μου που ηταν διοικητης στην ασφαλεια και μου ειχε μεγαλη αδυναμια [δεν ειχε παιδια βλεπετε] να κοιταξει στα αρχεια για την εξαφανιση η κατι που να εχει σχεση με την ιστορια.Λοιπον 3 μερες αργοτερα τα ειχα ανακαλυψει σχεδον ολα σας τα γραφω και οτι ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΑΙ.. καταλαβα και εγω.Λοιπον<<<Το 1911 σε αυτο το σπιτι ζουσε ενα ζευγαρι ηλικιωμενων στις 29 Ιουνιου και κατω απο μυστηριες συνθηκες το ζευγαρι εξαφανίστηκε στο σπιτι ολα τα πραγματα βρεθηκαν απειραχτα δεν ελειπε τιποτα,η γυναικα ειχε πεσει σε μελαγχολια γιατι ενα χρονο πριν ειχε χασει την μονακριβη κορη της.Το ζευγαρι δεν βρεθηκε ποτε..<<<Το 1917 το σπιτι το αγοραζει καποιος Ελληνας απο τη Πολη για να το κανει εξοχικό να μενει οταν κανει τα ταξιδια του αυτος τοποθετη και τα αγαλματα στην αυλη,στις 29 Ιουνιου του ιδιου χρονου βρισκονται δολοφονημενοι αυτος και ο Τουρκος υπηρετης του στα λουτρα του σπιτιου,τα πτωματα βρηκε μια γυναικα που καθαριζε το σπιτι,που ειχε εξολοκληρου πλυμμηρήσει απο τα νερα που τρεχαν 3 μερες..<<<Το 1920 καποια πλουσια κυρια αγοραζει το σπιτι στις 29 Ιουνιου του ιδιου χρονου το σπιτι απο την πισω πλευρα του τυληγεται στις φλογες η κυρια και οι 4 υπηρετες της βγαινουν εξω και η φωτια σβήνεται πριν παρει διαστασεις,αλλα 7 μερες αργοτερα οι δυο υπηρετες πεθαινουν απο αναπνευστικα προβληματα.Την επομενη χρονια την ιδια ημερομηνια η κυρια εξαφανιζεται εκτοτε αγνοειται.Το σπιτι μενει στους δυο υπηρετες αλλα σε διαστημα ενος μηνος σκοτωνονται και οι δυο απο ατυχηματα..<<<Το 1924 το σπιτι αγοραζει ενας εμπορος αλογων,πεντε μηνες αργοτερα στις 29 Ιουνιου τον κλωτσα και τον σκοτωνει ενα απο τα αλογα του..<<<Το 1933 το σπιτι αγοραζει καποιος φιλοτεχνος θελοντας να το κανει καποιου ειδους μουσειου,αλλα πανω στις εργασιες πεφτει μια σκαλοσια και σκωτονει 2 εργατες την ημερομηνια την ξερετε..<<<Στο ιδιο σπιτι οι Γερμανοι στην κατοχη εκτελουν και θαβουν στην αυλη 7 ατομα..<<<Απο τοτε και μεχρι το 1971 δεν υπαρχει τιποτα γραμμενο για το σπιτι..<<Το 1972 το αγοραζει μια οικογενεια,ενα ζευγαρι με την μικρη τους κορη και την μανα της γυναικας.3,5 χρονια αργοτερα ενα βραδυ ερχεται μια θεια τους για επισκεψη και ενω η σομπα του σπιτιου ηταν αναμμενη δεν βρισκει κανεναν,ειδοποιει την αστυνομια και μετα απο ερευνες μηνων βρισκουν το ζευγαρι σε ενα εργοστασιο ασβεστη 2χιλιομετρα παρακατω θαμενο,τους ειχαν αποκεφαλισει.Καποιο διαστημα αργοτερα στις 29 Ιουνιου του 1975 βρισκουν και το κοριτσακι σε ενα χωραφι εξω απο τη Δραμα.Θαμενο την ειχαν αποκεφαλιση,η γιαγια δεν βρεθηκε ποτε..<<<Το 1979 το σπιτι αγοραζεται απο καποιον Αθηναιο αλλα δεν ερχεται να μεινει σε αυτο,προσλαμβανει ενα ζευγαρι τον αντρα για κηπουρο και τη γυναικα για καθαρηστρια [αυτους τους θυμαμαι και γω] Ενα απογευμα γυρναει ο αντρας στο σπιτι του και βρισκει την γυναικα του κρεμασμενη.Τον κλεινουν σε ψυχιατρειο γιατι ελεγε πως οταν μπηκε στο σπιτι διπλα στην γυναικα του στεκοταν μια μαυροφορα,ενα χρονο αργοτερα αυτοκτονει και αυτος [η τελευταια περιπτωση ειναι η μοναδικη αποδεδειγμενη,ειδα το μνημα τους για ολα τα υπολοιπα ουτε εγω ουτε και ο θειος που εψαξε βρηκαμε τιποτα.Εγω θα σας πω μονο τι εγραφε το χειρογραφο που σας διαβασα [εγω φυσικα τα αντεγραψα σε ενα τετραδιο το οποιο το εχω καπου βαθια κρυμμενο σε μια μικρη γωνια του μυαλου μου] '' Το παρων χειρογραφο γραφτηκε το ετος Κυριου 1951 '' Υπογραφη---Αντιγονη Χ...<<<<<<<<<<Ααα ξεχασα να σας πω η ημερομηνια γεννησης μου ειναι... 29/06/1975...