Ένα γεγονός κατά το οποίο ο άνθρωπος ήρθε έστω και για λίγο πρόσωπο με πρόσωπο με την άβυσσο είναι αυτό του Κ.Β.: Μία νύχτα τόσο όμοια με τις άλλες, κάπου στα μέσα του 2003, απολάμβανε το τσιγάρο του ακουμπισμένος στα προστατευτικά κάγκελα, όταν ξαφνικά η εχθρική αίσθηση γεννήθηκε από πίσω του. Ένα ξαφνικό γύρισμα του κεφαλιού του προς τα πίσω ήταν αρκετό για να διαπιστώσει τι ακριβώς συνέβαινε. Αντίκρυ του υπήρχε μία σκοτεινή φιγούρα που έμοιαζε με άνθρωπο ωστόσο δεν ήταν. Για λίγα δευτερόλεπτα πάγωσε προσπαθώντας να βρει μία λογική εξήγηση, ίσως σαν αυτές που δίνουν οι άνθρωποι της τηλεόρασης χωρίς όμως να έχουν βρεθεί ποτέ στην ίδια θέση. Την ίδια ώρα που το μυαλό του Κ.Β. είχε μετατραπεί σε μηχανή αναζήτησης η ίδια η οντότητα έκανε μία κίνηση προς τα δεξιά και εξαϋλώθηκε. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να βρει ο Κ.Β. το κουράγιο να το βάλει στα πόδια μέχρι τα πιο κοντινά φώτα. Ο ίδιος αργότερα υποστήριξε ότι σώθηκε χάρη στο αναμμένο τσιγάρο. Θα έλεγα ότι αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε η οντότητα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε από τους κλασσικούς «αράπηδες»