Χτες το βράδυ είχε πανσέληνο. Ήταν κοντά μεσάνυχτα, ο ουρανός εντελώς ξάστερος, χωρίς κανένα συννεφάκι… Αν δεν υπήρχαν εκείνα τα αναθεματισμένα φώτα της πόλης, άνετα θα μπορούσε κανείς να δει τις Πλειάδες. Αν και μέσα Οκτώβρη ήταν μια ζεστή νύχτα της Αθήνας, καιρός για παγωτό και κοντομάνικο. Είμαστε τρεις άνθρωποι και ένας σκύλος. Ο τόπος; Σε μία πλατιά διασταύρωση της λεωφόρου Υμηττού, λίγες δεκάδες μέτρα από το γραφείο μου. Και ξαφνικά άρχισε ο ουρανός να βρέχει κομμάτια πάγου! Όχι χαλάζι, αλλά μεγάλα ακανόνιστα κομμάτια πάγου, αρκετά εκατοστά σε διαστάσεις. Έσκαζαν με κρότο στα διερχόμενα αυτοκίνητα και διαλύονταν σε μικρότερα θραύσματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να προέρχονται από τις γύρω πολυκατοικίες ή από αεροπλάνο. Το φαινόμενο κράτησε για αρκετά λεπτά, ειδικά σε ένα τετράγωνο περίπου 300Χ30 μέτρων . Ήταν σαν να είχε ανοίξει μία πόρτα σχετικά χαμηλά στον ουρανό. Από πού προέρχονταν ο πάγος; Δεν γνωρίζω, αλλά ήταν πανσέληνος. Ποιος ξέρει, μπορεί και να είχε ανοίξει μία πόρτα στον ουρανό. Άλλωστε, είχαν πέσει και άλλοτε πολύ πιο περίεργα πράγματα σʼ εκείνο το σημείο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.