Μία άλλη όμως μοναχή, μοναχή Άννα, κατά κόσμο Αθηνά Μακκαβαίου, η μόνη που έλαβε το σχήμα από τα χέρια του Γέροντος, διηγείται με ιδιαίτερη ζέση την πολυετή συναναστροφή της με τον μακάριο Γέροντα : «Ήρθα στο τρισευλογημένο μοναστηράκι και μόλις αντίκρισα τον μακαρίτη Γέροντα ζήτησα με σεβασμό την ευλογία του. Μου είπε : «Καλώς τη Μάνα μου Αθηνά». Συγκινήθηκα και λέω με το νου μου : «Που ξέρει το όνομά μου;». Όταν τελείωσε η λειτουργία τον ευχήθηκαν οι ιερείς που είχαν έρθει δια την πανήγυρη. Όλος ο κόσμος κάθισε καταγής να φάει και ήρθε και ευλόγησε όλο τον κόσμο ως ένας απλός μοναχός με τη ποδιά του και το σκουφάκι του. Μας μίλησε πολλά με τρόπο ήρεμο και απλό. Ήρθε κοντά μου και μου λέει σιγανά : «Μάνα Αθηνά να έρθεις μια μέρα μόνη σου. Να έρχεσαι στο μοναστήρι όταν ευκαιρείς». Ερχόμουν τακτικά, μʼ εξομολογούσε, μεταλάμβανα και έφευγα ευχαριστημένη. Κάθε φορά που ερχόμουν, μου έλεγε ότι πράγματα είχα στο νου μου και μυστικά στη ψυχή μου. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι τον μοναχισμό. Μου λέει : «Μάνα Αθηνά, ο γεωργός όταν αρχίσει να οργώνει για να σπείρει βλέπει πάντα εμπρός και προχωρεί, δεν γυρίζει να δει πίσω του και ο Θεός τον προστατεύει…»