"Προ πολλών ετών στον Πύργο της Ηλείας, αρκετοί της ανωτέρας λεγομένης τάξεως είχαν παρασυρθή στον πνευματισμό. Είχαν δε κάμει και μια αίθουσα, μέσα στην οποίαν είχαν Ιερό με Αγίαν Τράπεζαν και επάνω της ένα Ευαγγέλιον. Όταν ήθελαν καμμίαν θρησκευτικήν απάντησιν, αυτομάτως ήνοιγεν το Ευαγγέλιον σε ωρισμένον σημείον και εκείνο το εξελάμβανον ως απάντησιν. Είχαν και άλλους τρόπους επικοινωνίας με τα πνεύματα. Ερωτούσαν τον Χριστόν, ή το πνεύμα του Μ. Βασιλείου και ελάμβανον απαντήσεις. Όλοι τους δε επίστευαν ακραδάντως, ότι επικοινωνούσαν με τον Χριστόν, τον Μέγαν Βασίλειον, ή τους νεκρούς των, και ότι η πράξις των αυτή ήταν θεάρεστος. Στην αρχή μιάς Μεγάλης Τεσσαρακοστής ερώτησαν τον Χριστόν, πώς θέλει να νηστέψουν. Έλαβαν την απάντησιν: "Θέλω αυστηρή νηστεία... Σεις θα τρώτε μόνον άπαξ της ημέρας και ξηροφαγία. Δηλαδή ψωμί και εληές ή σταφίδα ή χαλβά". Επειδή, όπως είπαμε, είχαν απόλυτον πεποίθησιν, ότι η απάντησις προήρχετο από τον Χριστόν, την ετήρησαν την νηστείαν αυτήν ακριβώς και ασυζητητί. Την Μεγάλη Εβδομάδα όμως είχαν πάλιν επικοινωνίαν και τους είπεν ο Χριστός -όπως ενόμιζαν-: "Μένω απολύτως ευχαριστημένος από σας. Είσθε οι εκλεκτοί μου. Την Εκκλησίαν με τους παπάδες και τους Δεσποτάδες την εμίσησεν η καρδία μου. Δεν πορεύονται όπως θέλω. Θα την ξανακαινουργώσω. Θα χρησιμοποιήσω δε εσάς ως Αποστόλους μου. Θα εξακολουθήσετε όμως την νηστείαν μέχρι της Πεντηκοστής. Τότε θα σας καταπέμψω το Άγιον Πνεύμα και θα σας αποστείλω εις όλον τον κόσμον". Μερικοί υποψιάσθησαν. Άρχισαν να αμφιβάλλουν, αν ήταν πράγματι ο Χριστός, που τους έδιδε τις απαντήσεις. Διότι είχαν και γραφεία, καταστήματα, εργασίες και φυσικά, εξαντλήθηκαν οι άνθρωποι από την μεγάλην νηστείαν. Γι' αυτό κατέφυγαν να συμβουλευθούν ένα ενάρετο και μορφωμένο κληρικό.... "Δεν βλέπετε είπε εκείνος, μορφωμένοι άνθρωποι σείς, ότι ο σατανάς σας έβαλε σε παγίδα; Διότι δύο πράγματα θα συμβούν: Ή θα πεθάνετε από την εξάντλησιν, οπότε σας εκέρδισε, ή, αν επιζήσετε, θα σας βάλη μέσα σας τέτοιον εωσφορικόν εγωισμόν, ώστε να νομίζετε, ότι σεις είσθε άγιοι και απόστολοι, και τέτοιο μίσος για την Εκκλησίαν, ώστε να σας αποκόψη από Αυτήν, οπότε και πάλιν θα σας κερδίση. Διότι, ως γνωστόν, εκτός της Εκκλησίας, δεν υπάρχει σωτηρία". Τότε κατάλαβαν οι δυστυχείς την πλάνην τους, εγκατέλειψαν τον πνευματισμόν και επανήλθαν στην Εκκλησία" («Πνευματισμός - Υπνωτισμός - Ναρκωτικά», αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, εκδ. ΠΟΕ, Αθ. 1989, σελ. 11,13).