Ο καθηγητής τεχνικών (ζωγράφος-γλύπτης) στο γυμνάσιο της περιοχής Κάτω Σταλού, κ. Αντώνης Ε. Παυλάκης, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια το πολύ ενδιαφέρον περιστατικό που ακολουθεί : «Την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου του 1980, προς το σούρουπο, στο συνοικισμό που μένω στον Κάτω Σταλό, 7 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων, μερικές γυναίκες από τα πρώτα σπίτια του συνοικισμού που βρισκόταν στο πλευρό της θάλασσας, είδαν να περνά ένα ιπτάμενο αντικείμενο κατευθυνόμενο προς τα δυτικά. Το περιέγραψαν σαν πλακέ μπαλόνι ή σαν μία σακούλα φουσκωμένη, χρώματος λευκού. Σε λίγα δευτερόλεπτα, το βλέπει ένας κάτοικος του διπλανού χωριού που οδηγούσε το αγροτικό του αυτοκίνητο, ο οποίος μαζί με τους συνεπιβάτες του σταμάτησε το αυτοκίνητο για να το παρατηρήσει καλύτερα. Η ταχύτητα του αντικειμένου θα ήταν 60 με 70 χιλιόμετρα, χωρίς αυξομείωση, σε μία πορεία σταθερού ύψους υπολογισμένη με μεγάλη ακρίβεια. Στη συνέχεια ο Στέλιος Ματιγάκης το αντελήφθη να χάνει ύψος προς τη παραλία Ο Στ. Ματιγάκης, θεωρώντας ότι το ιπτάμενο αντικείμενο ήταν αλεξίπτωτο, φώναξε κάποιους φίλους του που ήταν μέσα στο καφενείο (τον Νικόλαο Κτιστάκη, τον Γιάννη Ζοφάκη, τον Μιχάλη Παπαδάκη, τον Βασίλη Τζανουδάκη, τον Μιχάλη Ματιγάκη κ.α), τρέχοντας ταυτόχρονα προς τη παραλία και το είδε να προσγειώνεται (αιώρηση μισού μέτρου πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας) με στάση όρθια. Ο κ. Ματιγάκης είχε φτάσει τώρα σε απόσταση μόλις 7 μέτρων από το αντικείμενο. Διαπίστωσε ότι υπήρχε παντελής απουσία θορύβου. Οι διαστάσεις του αντικειμένου ήταν 1,20 Χ 1,30 περίπου. Όταν επιχείρησε να το πλησιάσει πιο κοντά, εντελώς ξαφνικά και ήρεμα, το αντικείμενο ανυψώθηκε με σταθερή ταχύτητα, με κατεύθυνση προς τα δυτικά και στο ύψος των 10-15 μέτρων συνέχισε ήρεμα τη πορεία του. Τη στιγμή εκείνη παρατήρησε το βαθύ πορτοκαλί χρώμα που είχε το κάτω μέρος του «παράξενου επισκέπτη» και διαπίστωσε, αλλά όχι με βεβαιότητα, ότι κατά την απογείωσή του μερικά εξογκωμένα πολυγωνικά σημεία της ράχης του σαν να κινήθηκαν (φούσκωσαν λίγο). Την απογείωση την είδαν και οι υπόλοιποι θεατές που έκαναν τις ίδιες οπτικές διαπιστώσεις. Ένας εξ αυτών πήρε το αυτοκίνητό του και ακολούθησε το ΑΤΙΑ τρέχοντας παράλληλα προς αυτό… Το συνάντησε μετά από 300 μέτρα να προσπαθεί για δεύτερη φορά να προσγειωθεί πάνω από κεραμοποιία της περιοχής. Το σούρουπο είχε ήδη προχωρήσει και το ΑΤΙΑ ξαναπήρε ύψος με κατεύθυνση ΝΔ. Πραγματοποίησε ελιγμούς ανάλογα με τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους ώσπου χάθηκε στο ημίφως παίρνοντας ύψος. Κοινή διαπίστωση όλων των μαρτύρων ήταν ότι το ΑΤΙΑ δεν είχε κυβερνήτη.» Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η τοπική εφημερίδα των Χανίων, Εθνική Φωνή, στις 7/2/1980 αποδίδει το φαινόμενο στην τηλεκατευθυνόμενη πτητική μηχανή που τότε είχε κατασκευάσει ο κ. Στυλ. Κατσουλός. Μετά από παράκληση των μαρτύρων ο κ. Στυλ. Κατσουλός έκανε μία δοκιμαστική επίδειξη της πτητικής του μηχανής, όπου διαπιστώθηκε ότι ουδεμία σχέση έχουν οι δύο μηχανές μεταξύ τους.