Η ζωή του Σωκράτη και οι απόψεις του θυμίζουν τον Χριστό και γιʼ αυτό ο Σωκράτης και ο μαθητής του Πλάτων ονομάστηκαν προχριστιανικοί φιλόσοφοι. Ο Σωκράτης πριν από τον Χριστό είπε την περίφημη φράση – ``αν είναι να διαλέξω ανάμεσα στο να αδικήσω και να αδικηθώ, τότε θα προτιμήσω να αδικηθώ παρά να αδικήσω΄΄. Επίσης, ο Σωκράτης για να δείξει ότι ο άνθρωπος είναι ο καθʼ ύλιν υπεύθυνος για τις πράξεις του, είπε την φράση: -``αν πάρεις ένα όπλο και αυτοκτονήσεις, τότε δεν φταίει το όπλο για την πράξη σου΄΄! Σε πολλές πρωτοχριστιανικές – αλλά και νεότερες – εκκλησίες, απεικονίζονται σε τοιχογραφίες ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ως προχριστιανικοί φιλόσοφοι. Επί τη ευκαιρία τα περισσότερα πρωτοχριστιανικά σύμβολα, όπως το ψάρι, ήταν αρχαιοελληνικά σύμβολα. Επίσης, πολλές πρωτοχριστιανικές εκκλησίες χτίστηκαν στην θέση αρχαιοελληνικών ναών!!! Κάποτε το Μαντείο των Δελφών είχε βγάλει χρησμό ότι ο Σωκράτης ήταν ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ο Σωκράτης πίστευε στον Θεό. Έτσι, θώρησε πως είναι αδύνατος κάποιος θνητός να είναι πάνσοφος. Όμως, επειδή ο θεός ήταν αδύνατον, ως αλάνθαστος και πάνσοφος, να έκανε λάθος με τον χρησμό (οι Πυθίες (30) – οι ιέρειες του μαντείου – έλεγαν τον χρησμό ως ενόραση από τον Θεό) ο Σωκράτης προσπάθησε να αναζητήσει την αλήθεια του χρησμού συζητώντας με διαφόρους ανθρώπους όπως πολιτικούς, ρήτορες, καλλιτέχνες και άλλους που θεωρούνταν σοφοί στο αντικείμενό τους. Τελικά, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι αυτοί θεωρούσαν τον εαυτό τους πάνσοφο, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν! Ο ίδιος, όμως, γνώριζε την άγνοιά του!!! Έτσι, ο Σωκράτης οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι ο θεός τον χαρακτήριζε πάνσοφο γιατί (ο Σωκράτης) είχε γνώση της άγνοίας του!!! Ο Σωκράτης έλεγε χαρακτηριστικά: – ``εν οίδα ότι ουδέν οίδα΄΄, δηλαδή ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα!!! Αυτό δίδασκε και στους άλλους: να έχουν γνώση της αγνοίας τους. Αυτό θα μπορούσε να φανεί πολύ χρήσιμο σήμερα και ιδιαίτερα στους Έλληνες που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα (νεοελληνική νοοτροπία). ο Πλάτων επηρεάστηκε από την θεωρία των ορφικών. Οι ορφικοί ήταν σύλλογοι μυστηριακής λατρείας που λάτρευαν κυρίως τον Διόνυσο και τον Ορφέα. Στα ορφικά μυστήρια υπήρχε η σύνδεση ζωής και θανάτου που παρουσιάζεται και στα ελευσίνια μυστήρια. Οι ορφικοί αρχικά δραστηριοποιήθηκαν στην Θράκη και αργότερα διαδόθηκαν σε όλη την Ελλάδα και επηρέασαν την άποψη για την μεταθανάτιο ζωη μέχρι σήμερα, παγκοσμίως. Οι ορφικοί πίστευαν ότι ο άνθρωπος αποτελείται από το υλικό – θνητό σώμα και την ψυχή, το θεϊκό στοιχείο σε αυτόν που είναι αθάνατη. Κατά τους ορφικούς το σώμα είναι ``σήμα΄΄, δηλαδή τάφος της ψυχής. Ο άνθρωπος πρέπει με τους εξαγνισμούς κατά την διάρκεια της ζωής του να τιθασεύσει το ακάθαρτο σώμα του. Οι ορφικοί πρώτοι ανέπτυξαν και την θεωρία της μετενσάρκωσης κατά την οποία η ψυχή μετά τον θάνατο επανέρχεται σε νέο σώμα και αυτό εξακολουθεί να γίνεται διαρκώς, ώσπου να εξαγνιστεί η ψυχή. Στην μετενσάρκωση και στην αθανασία της ψυχής πίστευαν και οι πυθαγόρειοι φιλόσοφοι. Σημειώνεται ότι η μετενσάρκωση και η μετεμψύχωση είναι διαφορετικές έννοιες, και ας αναγράφονται στα περισσότερα λεξικά ως συνώνυμες. Η μετεμψύχωση είναι η διαδοχική είσοδος της ψυχής σε νέα ανθρώπινα σώματα, για πολλές ζωές μέχρι την ένωσή της με τον Θεό. Από την άλλη, η μετενσάρκωση είναι η διαδοχική είσοδος της ψυχής σε διαφορετικά σώματα εμβίων όντων (ανθρώπων, ζώων, πτηνών, ακόμα και ερπετών). Είναι προφανές ότι από τους ορφικούς μυστικιστές και τους πυθαγορείους φιλοσόφους μεταδόθηκε η θεωρία της μετενσαρκώσεως στους ινδουιστές και στους βουδιστές και σήμερα είναι δημοφιλής σε πολλές θρησκείες. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι την παραδέχονταν οι αρχαίοι Έλληνες. Στην αρχαία ελληνική παράδοση η ψυχή πήγαινε στον Κάτω Κόσμο, τον Άδη. Ο κόσμος αυτός ήταν σκοτεινός και οι ψυχές ζούσαν σαν σκιές που ήταν ανάμνηση της προηγούμενης μορφής τους. Ο Πλάτων (Πολιτεία, Βιβλίο Ι΄, 615c – 616a και 617c-e) αναφέρει ότι αρχικά οι ψυχές μετά τον θάνατο πήγαιναν στο ``λιβάδι της κρίσης΄΄ όπου κρίνονταν από τους κριτές του ουρανού. Βάση της ετυμηγορίας των κριτών, οι ψυχές είχαν το δικαίωμα να επιλέξουν μόνες τους την τύχη που θα είχαν στην επόμενη ενσάρκωσή τους. Για αυτούς που διέπραξαν εγκλήματα στη ζωή τους το στόμιο της εισόδου των νεκρών δεν τους δεχόταν, αλλά ``μούγκριζε΄΄. Ο Πλάτων αναφέρει τον Αρδαίο που διέπραξε μεγάλα εγκλήματα στη ζωή του ως τύραννος. Οι διάβολοι (τους αναφέρει ως ``διάπυρους άνδρες΄΄ με αγριεμένη όψη, το διάπυροι σημαίνει ότι ήταν κόκκινοι και πυρακτωμένοι) τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον έριξαν στο έδαφος, τον μαστίγωσαν, τον έσυραν σε ασπαλάθους (ακανθώδεις θάμνοι) και τελικά τον πέταξαν στα ``Τάρταρα΄΄. Ο Τάρταρος ήταν ένα μέρος πιο βαθιά από τον Άδη που οδηγούνταν οι αμαρτωλοί για την αιώνια τιμωρία τους. Ήταν σαν αυτό που λέμε Κόλαση. Στην αρχαιοελληνική μυθολογία υπήρχαν τα Ηλύσια πεδία, τόπος που αντιστοιχούσε στον χριστιανικό παράδεισο και τον οποίο τοποθετούσαν στον Ατλαντικό (ίσως στην πραγματικότητα ήταν η Αμερική). Φυσικά, γίνεται αντιληπτό ότι τα παραπάνω με την Θεία κρίση, τους διαβόλους, τον Παράδεισο, την Κόλαση και γενικά την τύχη των νεκρών, έχουν αποτυπωθεί στις περισσότερες θρησκείες και ιδίως στην χριστιανική. Και όμως, οι αρχαίοι Έλληνες μίλησαν πρώτοι για αυτά. Ο Πλάτων, επηρεαζόμενος από την ορφική και τη πυθαγόρεια διδασκαλία, σχημάτισε την περίφημη θεωρία των ιδεών. Σύμφωνα με αυτήν ο κόσμος διακρίνεται στον αισθητό και στον νοητό. Ο αισθητός κόσμος είναι αυτός που αντιλαμβανόμαστε. Ο κόσμος αυτός μεταβάλλεται διαρκώς – όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος (38) – και τα πάντα βρίσκονται σε μια διαδικασία φθοράς και αναγεννήσεως. Στην πραγματικότητα τα αισθητά πράγματα δεν υπάρχουν, αλλά είναι μια απατή των αισθήσεων. Είναι είδωλα, απεικάσματα που μοιάζουν αληθινά, σαν την εικόνα που αντικατοπτρίζεται στον καθρέπτη. Για τον λόγο αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τα αισθητά πράγματα. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ο νοητός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών. Αυτός είναι ο κόσμος που περιέχει τις ιδέες και εξασφαλίζει στον άνθρωπο, όχι μόνο την αληθινή γνώση, αλλά και την ύπαρξή του. Οι ιδέες του Πλάτωνα δεν είναι νοητά κατασκευάσματα, αλλά η αρχή και η ουσία των όντων που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Οι ιδέες αυτές είναι άυλες, αμετάβλητες και αναλλοίωτες και βρίσκονται έξω από την αισθητή πραγματικότητα. Η αντίληψή τους δεν γίνεται με τις αισθήσεις, αλλά με το νου μας. Οι ιδέες αναπαριστάνονται στα αισθητά πράγματα (αυτά που με τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε) και αποκτούν μορφή. Έτσι, αν δεν υπήρχαν οι ιδέες, δεν θα υπήρχαν και τα αισθητά αντικείμενα. Ακόμα και στον λόγο μας προσδιορίζουμε τα πράγματα με τους επιμέρους όρους που αναφέρονται σε συγκεκριμένα αντικείμενα και γεγονότα, και τους γενικούς όρους. Οι γενικοί όροι εκφράζουν γενικά, ποιοτικά και καθολικά (όχι εξειδικευμένα και εξατομικευμένα) τα αντικείμενα. Για παράδειγμα γενικοί όροι είναι η λευκότητα και η ευρύτητα. Οι γενικοί όροι, για να υπάρχουν στο νου και την ομιλία μας, υφίστανται στον κόσμο των ιδεών. Η γνώση του ανθρώπου σχετίζεται με τις ιδέες, το ``όντως ον΄΄, κάτι που δεν συνειδητοποιεί ο άνθρωπος γιατί είναι εγκλωβισμένος στον απατηλό κόσμο των αισθήσεων. Η απόκτηση της γνώσης επιτυγχάνεται με τον απεγκλωβισμό του νου μας από τις εντυπώσεις των αισθήσεων και την θέαση των ιδεών. Η θέαση του Πλάτωνα σχετίζεται με τους όρους ``Θεός΄΄ και ``θέωση΄΄, όλα παράγωγα του αρχαιοελληνικού ρήματος ``θεάομαι΄΄ – ``θεώμαι΄΄ που σημαίνει παρατηρώ, εξετάζω με προσοχή. Όπως προαναφέρθηκε, τα αισθητά αντικείμενα είναι είδωλα, αντικαθρεφτίσματα των αθάνατων προτύπων, των ιδεών. Είναι γεγονός, συνεχίζει ο Πλάτωνας, ότι η γνώση της ουσίας των πραγμάτων ενυπάρχει και προϋπάρχει στον άνθρωπο και αυτό γιατί ο άνθρωπος, πέρα από το θνητό σώμα του, έχει και την ψυχή. Η ψυχή πριν δημιουργηθεί στο φυσικό σώμα ζούσε στον κόσμο τον ιδεών τις οποίες έχει την εμπειρία, τις έχει γνωρίσει. Άρα, η ψυχή έχει την δυνατότητα να οδηγήσει τον ανθρώπινο νου από την απατή των αισθήσεων στην θέαση (δεν είναι τυχαία η λέξη θέαση, όπως προαναφέρθηκε βλ. ``Θεός΄΄, ``θέωση΄΄), την εποπτεία της ουσίας, του πραγματικού. Βασικά, η γνωστική διεργασία της θέασης των ιδεών είναι μια διαδικασία ανάμνησης των ιδεών που η ψυχή έχει γνωρίσει, αλλά όταν μπαίνει στο ανθρώπινο σώμα.. Πηγή : Truth