Η πόλη των Αθηναίων, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, κτίστηκε από τον αυτόχθονα και από τη μέση και κάτω δράκοντα βασιλιά της Αττικής Κέκροπα, ο οποίος έγινε βασιλιάς το έτος 1318 πριν από το Διόγνητο (= 1582 π.Χ.), και για το όνομα της ή για το ποιος θεός θα γίνονταν πολιούχος της ο βασιλιάς Κέκροπας προσκάλεσε σε διαγωνισμό τους θεούς. Πρώτος ήρθε στην Αττική και διαγωνίστηκε ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας, ο οποίος πρότεινε στον Κέκροπα να ονομαστεί η πόλη με το όνομα του, δηλαδή να ονομαστεί «Ποσειδώνια» και ως ανταμοιβή θα τη έκανε κυρίαρχη των θαλασσών. Μάλιστα, για να αποδείξει του λόγου του το αληθές χτύπησε με την τρίαινά του τον τεράστιο βράχο που βρίσκεται εκεί (το βράχο της Ακρόπολης) και αυτός αμέσως άρχισε να τρέχει θάλασσα. Μετά ήρθε η Αθηνά, η θεά της σοφίας, η οποία πρότεινε στον Κέκρωπα να ονομαστεί η πόλη με το όνομα της, δηλαδή να ονομαστεί «Αθηνά > Αθήνα» και κείνη ως ανταμοιβή θα της πρόσφερε ευημερία. Μάλιστα για να αποδείξει του λόγου της το αληθές χτύπησε με το δόρυ της το βράχο της Ακρόπολης και εκείνος αμέσως ξεφύτρωσε μια ελιά. Ακολούθως οι 12 θεοί του Ολύμπου, ως κριτές των Αγώνων, έδωσαν τη νίκη στη θεά της σοφίας, την Αθηνά, η σοφία της οποίας δημιούργησε το περίφημο κράτος και τον ανεπανάληπτο αθηναϊκό πολιτισμό, πρβ: Σύμφωνα με την ετυμολογία, το όνομα Αθηνάα – Αθηνά (= η Θεά) έγινε με μεταφορά του τόνου Αθήνα - Αθήναι (η πόλη), κάτι ως τα θερμή Θέρμη, άγια – Παναγία .. Σύμφωνα επίσης με την ετυμολογία το όνομα «Ακτική – Αττική» σημαίνει η παράλια γη (εξ ου και στη μυθική ονομασία της Αθήνας περιπλέκεται ο Ποσειδώνας) και ως λέξη παράγεται από το ουσιαστικό η ακτή ή σωστότερα από τα: «ακίς + τίθημι» απ΄όπου και τα: άκρα (η), ακρωτήριο (το), ακτάζω, άκτιος, παράκτιος (ο,η) κ.α. Από το ακτή > Ακτική - Αττική και το: ακτή - όχθη, ακτική > Αττίκ - Ατθίς» απʼ όπου και το Αθήναι = λατινικά «Attenae - Athenae” = αγγλικά Athens. Ας μη ξεχνούμε και ότι Αττική δεν είναι μόνο η Αθήνα ή Αθήνα δεν είναι μόνο η πόλη, αλλά και τα λιμάνια της και κυρίως ο Πειραιάς και το Φάληρο. Η Αθήνα είχε παλιά και έχει και σήμερα κύρια επίνεια το Φάληρο και τον Πειραιά. Ο Πειραιάς μάλιστα είναι από πάντα το κυριότερο ελληνικό λιμάνι και τον 5ο αι. π.Χ. , χάρη στο Θεμιστοκλή, είχε γίνει το πρώτο Λιμάνι στον αρχαίο γνωστό κόσμο. Σήμερα, επειδή και ο Πειραιάς και το Φάληρο έχουν γίνει από τους μεγαλύτερους δήμους της Ελλάδας, πολλοί να νομίζουν ότι άλλο ο Πειραιάς ή το Φάληρο και άλλο η Αθήνα, ενώ είναι το αυτό. Πιο απλά Ακτική – Αττική είναι και η Αθήνα και ο Πειραιάς και το Φάληρο και όλη η ανατολική ακτή της Στερεάς Ελλάδας. Σύμφωνα με το Πάριο Χρονικό: Το έτος 1318 πριν από το Διόγνητο (= 1582 π.Χ.) ο Κέκροπας αντικαθιστά στη βασιλεία τον Ακταίο και μετονομάζει τη χώρα από Ακτική – Αττική, όπως λέγονταν πρώτα και προς χάρη του Ακταίου, σε Κεκροπία. Τότε κτίστηκε η Αθήνα, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο. Το 1268 πριν από το Διόγνητο = 1532 π.,Χ. ο Κραναός γίνεται βασιλιάς της Αττικής Το 1242 πριν από το Διόγνητο = 1506 π.Χ. ο Εριχθόνιος διοργανώνει τα Παναθήναια Το 1135 πριν από το Διόγνητο = 1399 π.Χ. ο Εύμολπος έρχεται με Θράκες στην Ελευσίνα και ιδρύει τα «ελευσίνια μυστήρια» Το 1031 πριν από το Διόγνητο = 1295 π.Χ. ο Μίνωας Βʼ εκστρατεύει εναντίον του Αιγέα, βασιλιά των Αθηνών, και βάζει φόρους στου Αθηναίους. Το 987 πριν από το Διόγνητο . = 1251 π.Χ. ο Θησέας ενώνει τις 12 συνοικίες της Αττικής και επιβάλει τη Δημοκρατία. Το 945 πριν από το Διόγνητο = 1209 π.Χ. γίνεται η άλωση της Τροίας Σημειώνεται ότι: 1) Σύμφωνα με το Δημοσθένη: «Ο Κέκρωπας ήταν μισός δράκοντας και μισός άνθρωπος, αναμφίβολα, η φρονιμάδα του ήταν ανθρώπινη(προσομοιάζονταν με την ανθρώπινη μορφή του) και η δύναμή του δρακόντεια (τω συνέσιν αυτού προσωμομοίουν ανθρώπω και αλκήν δε δράκοντι»)».(Δημοσθένης, Επιτάφιος 31) 2) Πριν από το Θησέα υπήρχαν, σύμφωνα με άλλους συγγραφείς, στην Αττική τα εξής ανεξάρτητα βασίλεια: η Ελευσίνα, η Κηφισιά, η Κεκροπία, η Επακρία, η Τετράπολη, ο Κύθηρος, η Δεκέλεια, η Άφιδνα, ο Θορικός και η Βραυρώνα και το λεγόμενο βασίλειο της Ακρόπολης, που βρισκόταν κοντά και έξω από την Ακρόπολη και ονομαζόταν Κυδαθήναιο. Τα εν λόγω βασίλεια συνένωσε ο Θησέας, εξ ου και ο καλούμενος «συνοικισμός του Θησέα». Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΚΤΙΚΗ - ΑΤΤΙΚΗ Ή ΚΕΚΡΩΠΙΑ Ή ΕΡΕΧΘΗΙΔΑ Ή ΑΤΘΙΔΑ Ή ΑΘΗΝΑ 1. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο και το Πάριο χρονικό, ο Κέκροψ (δημοτική Κέκροπας) μετονόμασε την χώρα του από Ακτική – Αττική, όπως λέγονταν πριν προς χάρη του Ακταίου, σε Κεκροπία. Μετά βασίλεψε ο Κραναός, που νυμφεύτηκε τη Μύνητα από τη Λακεδαιμόνα και γέννησε την Κρανάη, την Κραιναίχμη και την Ατθίδα, από την οποία ο Κραναός μετονόμασε τη χώρα σε Ατθίδα. Στη συνέχεια τον Κραναόν εξόρισε ο Αμφικτύων του Δευκαλίωνος, που κατ΄άλλους ήταν αυτόχθων και κατʼ άλλους όχι, και αυτόν ο Εριχθόνιος. Ο Εριχθόνιος ήταν γιος του Ηφαίστου και της Ατθίδας ή του Ηφαίστου και της Θεάς Αθηνάς και από αυτόν η Αττική ονομάστηκε και Ερεχθηίς. 2. Σύμφωνα με τους αρχαίους Αθηναίους συγγραφείς( Ισοκράτη, Πλάτωνα, Λυσία κ.α.), οι Αθηναίοι ήσαν όχι μόνο αυτόχθονες, αλλά και οι πιο καλοί και οι πιο καθαρόαιμοι από τους άλλους Έλληνες (Σπαρτιάτες, Θηβαίους κ.α.), γιατί: α) Οι Δωριείς ή Σπαρτιάτες πήγαν και κατέλαβαν άλλους Έλληνες. Έφυγαν από τη Στερεά Ελλάδα και πήγαν και κατέλαβαν τους Αχαιούς που κατοικούσαν στις πόλεις Μεσσήνη, Σπάρτη και Άργος (Περισσότερα βλέπε «Κάθοδος των Δωριέων με τους Ηρακλείδες), β) Οι Δωριείς ή Σπαρτιάτες αναμείχθηκαν με τους Δαναούς που είχαν έρθει στην Πελοπόννησο από την Αίγυπτο και οι Βοιωτοί με τους Καδμείους ή Θηβαίους που είχαν έρθει και αυτοί από την Αίγυπτο, ήσαν όμως Φοινικικής καταγωγής, γ ) οι Καδμείοι και οι Δαναοί ήσαν βάρβαροι που, επειδή δεινοπαθούσαν στους τόπους τους, ήρθαν σε ελληνικές περιοχές και αναμείχθηκαν με τους ντόπιους (στη Βοιωτία οι πρώτοι και στην Πελοπόννησο οι δεύτεροι) προξενώντας στη συνέχεια πολλά δεινά στους Έλληνες, όπως απαγωγές γυναικών, κλοπές περιουσιών κ.α., πρβ: «Η πόλη μας ( η Αθήνα) αναγνωρίζεται ως η αρχαιότερη, η μεγαλύτερη και η πιο φημισμένη σε όλον τον κόσμο. Αφού λοιπόν η αρχή της ιστορία της είναι τόσο ένδοξη, πρέπει να τιμηθούμε ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια. Γιατί εμείς που κατοικούμε σʼ αυτήν την πόλη, δεν διώξαμε από εδώ τους κατοίκους της, ούτε τη βρήκαμε έρημο ούτε συγκεντρωθήκαμε πολλοί λαοί και ήρθαμε να την καταλάβουμε. Η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε η ίδια η γη, στην οποία γεννηθήκαμε, βρίσκεται στην κατοχή μας χωρίς καμιά διακοπή. Εμείς είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάζουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κανείς στους πλησιέστερους του συγγενείς. Εμείς απ΄ όλους τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλούμε τροφό, πατρίδα και μητέρα. Εκείνοι λοιπόν που δίκαια αισθάνονται περήφανοι να διεκδικούν την ηγεμονία και υπενθυμίζουνε συχνά τις παραδόσεις, πρέπει να αποδείξουν ότι τέτοια είναι η καταγωγή της φυλής τους ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 23 -25 ) «Γιατί είναι τόσο ευγενικό, ελεύθερο και σταθερό το φρόνημα της πόλης μας (της Αθήνας) και φυσικά εχθρική προς τους βάρβαρους, επειδή είμαστε γνήσιοι Έλληνες και ανόθευτοι από τους βάρβαρους. Άλλωστε δε συγκατοικούν με μας ούτε Πέλοπες, ούτε Κάδμοι ούτε Δαναοί, ούτε Αιγύπτιοι αλλά βάσει του νόμου Έλληνες και χωρίς βαρβαρικές προσμείξεις, γεγονός από το οποίο δημιουργήθηκε στην πόλη μας το μίσος για τις ξένες φυλές…». (Πλάτων, Μενέξενος, 245c-d) «Εξαιτίας αυτών (της εκστρατείας των Ελλήνων στην Τροία) επήλθε τόσο μεγάλη μεταβολή, ώστε ενώ προηγουμένως οι βάρβαροι, που ζούσαν δυστυχισμένοι στους τόπους τους, και ο Δαναός, αφού έφυγε από την Αίγυπτο, κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος ο Σιδώνιος έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες αποίκησαν τα νησιά και ο Πέλοπας κυρίευσε την Πελοπόννησο οι μετά από αυτού του πολέμου, το γένος μας γνώρισε τόση ακμή ώστε κατάφερε να αφαιρέσει από τους βάρβαρους μεγάλες πόλεις και τεράστιες εδαφικές εκτάσεις» (Ισοκράτης Ελένης εγκώμιο 68 – 69) «Άλλωστε και η αρχή του βίου των Αθηναίων ήταν δίκαιος, γιατί δεν συγκεντρώθηκαν και έδιωξαν άλλους κατοικώντας σε ξένη χώρα, όπως οι πολλοί, αλλά όντας αυτόχθονες είχαν την ίδια μητέρα και πατρίδα. ….» (Λυσίας, «Επιτάφιος τοις Κορινθίοις βοηθοίς», 17-21) «Η εκστρατεία στην Τροία από τον Αγαμέμνονα ήταν πράξη ωφελιμότατη για τους Έλληνες, για να μην υποστεί η Ελλάδα από τους βάρβαρους δεινά παρόμοια με κείνα που υπέστη παλαιότερα κατά την κατάληψη όλης της Πελοποννήσου από τον Πέλοπα, του Άργους από το Δαναό και της Θήβας από τον Κάδμο (Ισοκράτους Παναθηναϊκός 79-80), (Περισσότερα βλέπε στο βιβλίο: «ΤΟ ΟΝΟΜΑ, Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Α. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ) Ο Όμηρος αναφέρει από τη μια ότι οι Αθηναίοι κατοικούσαν σε μια γη που ήταν καρποφόρα και γεμάτους από λόγους, στη χώρα του Ερεχθέα, τον οποίο γέννησε η γη και ανέθρεψε η θεά Αθηνά και από την άλλη ότι συμμετείχαν στο πόλεμο της Τροίας, όπου μαζί με τους άλλους εκστρατεύσανε ονομάζονταν με το όνομα Αχαιοί ή Δαναοί ή Αργείοι ή Πανέλληνες. Άνδρες η Αθήνα (αι Αθήναι), καλοκτισμένη πόλις, έστειλε. Κι ήταν η χώρα του υψηλού στο φρόνημα Ερεχθέα. Που τον γέννησαν η καρποφόρα Γη και του Διός η κόρη, η Αθηνά τον έθρεψε, και στο λαμπρό ναό της τον έθεσε, και με κριούς και ταύρους κάθε χρόνο τʼ αγόρια των Αθηνών ευφραίνουν τη ψυχή του. Ο Μενεσθεύς του Πετεού τους διοικούσε, ο μόνος ίππους να τάξει σε πόλεμο και ασπιδοφόρους άνδρες, και σʼ όλους μέσα τους θνητούς αντίπαλο δεν είχε άλλον παρά το Νέστορα, τον γεροντότερό του. Και αυτόν πενήντα ολόμαυρα καράβια ακολουθούσαν(Ιλιάδα Β 546) «Και τη Φαίδρα είδα και την Πρόκρη και την ωραία Αριάδνη, τη Κόρη του φοβερού Μίνωα, την οποία κάποτε ο Θησέας οδηγούσε στους γεμάτους λόφους έδαφος των Αθηνών» (Οδύσσεια λ 320- 325) Ο Ηρόδοτος αναφέρει από τη μια ότι όλοι οι Έλληνες αρχικά ήσαν και αυτοί βάρβαροι, ανήκαν στο βάρβαρο φύλο των αυτοχθόνων Πελασγών, και κάποια στιγμή οι Σπαρτιάτες ή Λακεδαιμόνιοι και οι Ίωνες ή Αθηναίοι κ.α. αποκόπηκαν και δημιούργησαν ξέχωρο έθνος, το ελληνικό και σʼ αυτό μετά προσχώρησαν όλοι οι Πελασγοί, καθώς και μερικοί άλλοι βάρβαροι, πρβ: «Ύστερα έβαλε μπρος (ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδίων) να εξετάσει ποιοι ανάμεσα στους Έλληνες ήσαν οι δυνατότεροι, που θα μπορούσε να κάνει φίλους. Και ψάχνοντας βρήκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες. Γιατί τα έθνη αυτά ήσαν τα πιο γνωστά, όντας τα παλιά χρόνια το τελευταίο Πελασγικό, το πρώτο Ελληνικό. Οι Αθηναίοι ποτέ ως τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήταν πολυπλάνητοι. ….. Το ελληνικό έθνος αφότου φάνηκε, την ίδια πάντα γλώσσα μιλά - αυτό είναι η πεποίθησή μου, αφότου όμως ξέκοψε από το Πελασγικό, αδύνατο τότε και στην αρχή και μικρό, αυξήθηκε ύστερα και πλήθαινε σε έθνη, καθώς προσχώρησαν σʼ αυτό κυρίως οι Πελασγοί, αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα. Τέλος είμαι της γνώμης ότι το Πελασγικό έθνος πρωτύτερα και εφόσον ήταν βαρβαρικό ποτέ δε γνώρισε μεγάλη δύναμη» (Ηρόδοτος Α, 57- 5) Ο Ηρόδοτος λέει επίσης ότι: «Οι δε Αθηναίοι, όταν οι Πελασγοί κατείχαν τη σήμερον καλούμενη Ελλάδα, ήσαν Πελασγοί και λέγονταν Κραναοί, επί δε της εποχής του βασιλέως Κέκροπα μετονομάστηκαν Κεκροπίδες, όταν δε παρέλαβε την αρχή ο Ερεχθέας μετονομάστηκαν Αθηναίοι και όταν ο Ίωνας, ο γιος του Ξούθου, έγινε στρατάρχης των Αθηναίων μετονομάσθηκαν Ίωνες από αυτόν» (Ηρόδοτος Η 44). Σημειώνεται ότι: 1) Ο Διόδωρος Σικελιώτης (βίβλος 1, 1-6 και 28-29 κ.α.) αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι υποστηρίζουν ότι: Α) κατά τη γένεση του παντός, οι πρώτοι άνθρωποι δημιουργήθηκαν στην Αίγυπτο και από εκεί διασκορπίστηκαν στα διάφορα μέρη της γης και αυτό επειδή το κλίμα της Αιγύπτου είναι εύκρατο και εξ αιτίας της φύσης (γονιμότητας) του Νείλου, Β) Ακόμη και οι Αθηναίοι κατάγονται από την Αίγυπτο, πρβ: «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και των Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί…… Ακόμη και οι Αθηναίοι, λένε, είναι άποικοι των Σαιτών από την Αίγυπτο και προσπαθούν να φέρουν αποδείξεις γι αυτό τη συγγένεια, ότι είναι οι μόνοι από τους Έλληνες που αποκαλούν την πόλη «άστυ», ονομασία που φέρανε από το Άστυ της Αιγύπτου. Επιπλέον μερικοί από τους Αθηναίους ήταν λένε, Αιγύπτιοι, όπως για παράδειγμα ο Πέτης, ο πατέρας του Μενεσθέα, που πήγε στην Τροία και ο οποίος είχε διττή φύση και οι Αθηναίοι δεν μπορούσαν από την πλευρά τους να δώσουνε εξήγηση τις διπλής φύσης, ενώ είναι φανερό σε όλους ότι είχε διπλή πολιτική υπόσταση, την ελληνική και τη βαρβαρική, γι αυτό τον Θεώρησαν διφυή, μισό θηρίο μισό άνθρωπο….» (Διόδωρος Σικελιώτης βίβλος 1, 28-29) Ωστόσο σʼ αυτό οι Αιγύπτιοι δεν έχουν δίκιο, γιατί: Α) Ο Απολλόδωρος και ο Ηρόδοτος, όπως είδαμε πιο πριν, λένε αφενός ότι οι Αθηναίοι ήσαν φύλο των αυτοχθόνων Πελασγών και ο Κέκρωπας φέρεται αυτόχθων ή άλλως οι Αθηναίοι ήσαν Αχαιοί ή Δαναοί ή Αργείοι ή Πανέλληνες, καθώς λέει ο Όμηρος. Β) Με διτή φύση δεν ήταν ο Πέτης (= ο Πετεός , ο πατέρας του Μενεσθέα = αρχηγός των Αθηναίων στην Τροία, σύμφωνα με τον Όμηρο), αλλά ο Κέκρωπας, που ήταν και πιο παλιός και αυτόχθων βασιλιάς των Αθηναίων. Ο Κέκροπας παριστάνεται από τη μέση και κάτω φίδι, ως ένδειξη ότι ήταν αυτόχθων, γηγενής Γ) Δεν διασταυρώνεται από άλλη πηγή. Οι Αθηναίοι δεν ήσαν ούτε Αιγυπτιακής καταγωγής ούτε και είχαν φυλετική σχέση με τους Δαναούς, τους Καδμείους ή Θηβαίους και τους Εβραίους. Απλώς οι Καμδείοι και οι Δαναοί μετά εξελληνίστηκαν. 2) Ο Απολλόδωρος (βλέπε βίβλος 10, 27, αποσπάσματα) αναφέρει επίσης ότι το βασίλειο της Μηδίας ήταν Αθηναϊκό δημιούργημα, πρβ: «Ο Δάτις, στρατηγός των Περσών και Μήδος την καταγωγή, έχοντας την παράδοση από τους προγόνους του ότι οι Αθηναίοι ήταν απόγονοι του Μήδου, που είχε συστήσει το βασίλειο της Μηδίας, έστειλε μήνυμα στους Αθηναίους, όπου έλεγε ότι ερχόταν με δύναμη στρατού να απαιτήσει την πατρογονική εξουσία, γιατί ο Μήδος, που ήταν πρόγονός του, επειδή του αφαίρεσαν τη βασιλική εξουσία οι Αθηναίοι, πήγε στην Ασία και ίδρυσε τη Μηδία. Κατά συνέπεια, συνέχιζε, αν του παρέδιδαν την εξουσία, θα τους συγχωρούσε το πρώτο τους λάθος, αλλά και την εκστρατεία που είχαν αναλάβει εναντίον των Σάρδεων, αν όμως εναντιώνονταν, θα πάθαιναν πολύ χειρότερα απ΄ότι έπαθαν οι κάτοικοι της Ερέτριας (πριν από τη Μάχη του Μαραθώνα). Ο Μιλτιάδης, εκφράζοντας τη σύμφωνη γνώμη των δέκα στρατηγών, απάντησε ότι σύμφωνα με τα λόγια των πρεσβευτών έπρεπε μάλλον να αναλάβουν την εξουσία των Μήδων οι Αθηναίοι παρά ο Δάτις της Αθήνας, διότι το βασίλειο των Μήδων το συνέστησε Αθηναίος, ενώ ποτέ δεν ανέλαβε την εξουσία στην Αθήνα άνδρας Μήδος στην καταγωγή. http://www.krassanakis.gr/Athens.htm