Ο Πνευματισμός και η νεκρομαντεία υπόσχονται στους ζωντανούς την επικοινωνία με τους νεκρούς. Πολλοί άνθρωποι πληγωμένοι από το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων, καταφεύγουν εκεί, με την ελπίδα να «δουν», να «ακούσουν» και να μάθουν πως περνούν. Πέφτουν όμως έτσι σε δαιμονική παγίδα, γιατί στην πραγματικότητα δεν επικοινωνούν με τα πνεύματα των νεκρών τους αλλά με πονηρά πνεύματα που παίρνουν τη μορφή των νεκρών. Κάποιος ιεροκήρυκας πήγε σε μία πνευματιστική συνεδρίαση στην Αθήνα για να αποδείξει σʼ όσους έπαιρναν μέρος σʼ αυτή ότι δεν εμφανίζονται οι νεκροί μας αλλά πονηρά πνεύματα. Ζήτησε λοιπόν από τους πνευματιστές να καλέσουν τον γνωστό αρχιμανδρίτη Διονύσιο Φαραζουλή (1882-1920), άνθρωπο ενάρετο και μειλίχιο, που είχε πρόσφατα πεθάνει. Πραγματικά σε λίγο παρουσιάστηκε ένα πνεύμα. -Αδελφέ, του λέει, είμαι ο Διονύσιος -Είσαι ο σατανάς του απαντάει ο ιεροκήρυκας -Μα δεν με γνωρίζεις; Με ξέχασες; -Είσαι ο σατανάς, δεν είσαι ο Διονύσιος -Για θυμήσου, εμείς είχαμε ζήσει μαζί, επέμενε το πνεύμα. -Είσαι ο σατανάς, δεν είσαι ο Φαραζούλης επέμενε ο ιερέας. Τότε το πνεύμα θύμωσε, ξέσπασε σε άγριες κραυγές και ʽτα κανε άνω κάτω όλα μέσα στην αίθουσα. Οι άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν . Όταν συνήλθαν, ο ιερέας τους είπε : -Βλέπετε λοιπόν πως ήταν σατανικό πνεύμα; Γιατί όλοι γνωρίζουν πως ο Διονύσιος Φαραζούλης ήταν πραότατος άνθρωπος και ποτέ του δεν θύμωνε.