κ. Νικόλαος Δ. Κυπριώτης Βουλιαγμένης και Λακωνίας 2 Αθήναι, στάσις Καραμαλεγκου, μας γράφει: <<Ευρισκόμουν εις την Σωτηρίαν με διάρριξιν του πνεύμονος από την 25ην Ιανουαρίου 1964 μέχρι την 20ην Ιουνίου 1964 εις το Αμπέτειον με Δ/ντην τον κ. Παναγιώτην Χόρτην όστις απεφάνθη ότι ολίγων ημερών ζωήν έχω. Δια να μη με μεταφέρουν δε εις τον Νεκροθαλάμον, η γυναίκα μου Αργυρώ, εκάθητο δίπλα μου δίδοντας μου μόνον πορτοκαλάδα. Ήμουν 62 κιλά και έμεινα 32 (σήμερον είμαι 73). Από λεπτό σε λεπτό περίμενα τον θάνατο, το είχα πλέον χωνέψει. Κατά θείαν όμως οικονομίαν επέρασεν ένας Χριστιανός και εμοίραζεν το φύλλον της <<Άγιας Μάρνης>> που μέσα σʼ αυτό είδαμε για πρώτη φορά περί του Αγίου Νεκταρίου και των θαυμάτων του και αμέσως παρακάλεσα την κόρη μου Άννα, να μεταβεί εις Αίγιναν και να διαβάσει ένα σημείωμα μου στον τάφο Του, που έλεγε τα εξής: <<Άγιε μου Νεκτάριε, παρακάλεσε σε παρακαλώ τον Θεόν να μου συγχωρέσει τις αμαρτίες μου, και δώσε μου την υγεία μου>>. Πράγματι επήγε και μου έφερε και λαδάκι από τον Άγιο. Αμέσως δε σταμάτησε ο κατήφορος και επήρα αντιστρόφως τον ανήφορον. Σε λίγες ημέρες στάθηκα όρθιος έπειτα από πολύμηνων κατάκλισιν. Σήμερον έχουν περάσει 49 μήνες που έφυγα από το κρεβάτι του θανάτου. Προς τιμήν του Άγιου στην πρασιά του σπιτιού μου έκαμα Εικονοστάσι, και Θεού θέλοντας θα φτιάξω και ένα στο χωριό που γεννήθηκα, Χιονάτα _ Κεφαλληνίας.