Στη κοινότητα των Πραμάντων, η κεντρική βρύση του χωριού ονομάζεται «Η βρύση του Αράπη». Σύμφωνα με το θρύλο κάποια στιγμή το χωριό υπέφερε από μεγάλα δεινά. Οι φυσικές βρύσες στις γύρω περιοχές είχαν κατά περίεργο τρόπο δηλητηριαστεί και μία αδηφάγα επιδημία είχε εξαπλωθεί ρίχνοντας στο θάνατο αδιακρίτως άτομα κάθε ηλικίας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κεντρική βρύση του χωριού είχε στερέψει. Το μόνο που έτρεχε από εκεί ήταν πηχτή λάσπη. Κανείς δεν μπορούσε να βρει κάποιο λόγο για τον οποίο τα Πράμαντα χτυπήθηκαν από τέτοιο πλήγμα ώσπου ένα βράδυ κάποιος από τους κατοίκους του χωριού είδε πάνω από τη βρύση να κάθεται μία περίεργη σκοτεινή φιγούρα. Φορούσε μαύρα ρούχα, αλλά η σιλουέτα δεν ήταν ξεκάθαρη Έμοιαζε περισσότερο με καπνό παρά με υλικό ον (Σημ. Aragorn : Ον που αποτελείται από καπνό έχουμε εδώ : http://www.paranormap.net/index.php?module=vash&id=1321). Τρομοκρατημένος ο κάτοικος, ειδοποίησε τον ιερέα και τον υπεύθυνο του χωριού για το τι είχε δει. Ήταν ξεκάθαρο, είπε ο ιερέας, ότι η μορφή που στοίχειωνε τη βρύση δεν ήταν παρά ένας «Αράπης». Μια δαιμονική παρουσία επικαλούμενη από μάγισσες για να προστατεύει ή να στοιχειώνει ένα χώρο, ανάλογα με τις διαταγές που δέχονταν. Έπειτα με γρήγορες δρασκελιές έφτασε στη βρύση όπου στο όνομα του Χριστού και των Ευαγγελίων προσπάθησε να διώξει το πνεύμα. Η μάχη που ακολούθησε μεταξύ του ιερέα και του Αράπη ήταν τρομακτική, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο ιερέας ηττήθηκε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Οι κάτοικοι βρίσκονταν σε απόγνωση, μέχρι που η μικρή, κοντά 10 χρονών, κόρη του δημάρχου πλησίασε τη βρύση και μίλησε στον Αράπη. Όταν το ρώτησε γιατί το κάνει αυτό, εκείνος απάντησε ότι η αφέντρα του πέθανε και αυτός έμεινε να τυραννιέται μόνος πάνω στη Γη. Δεν ήθελε, λέει, να πράττει το κακό, αλλά δυστυχώς αυτό γινόταν και μόνο από τη παρουσία του κάπου. Το μόνο που ήθελε ήταν να τον βοηθήσει ο ιερέας να βρει την αιώνια γαλήνη. Μόλις μαθεύτηκε αυτό, ο ιερέας πήγε στη βρύση, όπου εκτέλεσε μνημόσυνο και δέηση για τον Αράπη. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα η επιδημία έληξε και το νερό της βρύσης έγινε ξανά γάργαρο.