Θα σας πω μία ιστορία για ένα θρύλο του κάστρου που έχω ακούσει, αλλά και που έτυχε να ζήσω προσωπικά. Από το 1989 πάω κάθε χρόνο λίγες μέρες διακοπές σε κάποιο από τα κάμπινγκ που είναι στη παραλία κάτω από το κάστρο. Πριν από οκτώ χρόνια περίπου, ένα ζεστό αυγουστιάτικο βράδυ με αρκετό φεγγάρι είχα πάει με μερικούς φίλους βόλτα στο χωριό. Κατά τις 3 το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε μία βόλτα έξω από τι κάστρο και να κάτσουμε εκεί για λίγο, πριν γυρίσουμε στο κάμπινγκ, και να θαυμάσουμε τη θέα μέχρι και τη Ζάκυνθο, το λουσμένο στο πορτοκαλί φως κάστρο και τον έναστρο ουρανό. Περπατήσαμε στη περίμετρο του κάστρου παίζοντας με τις σκιές στους τοίχους. Μετά καθίσαμε σε κάτι πέτρες κάτω από ένα δέντρο λίγο πιο κάτω από την είσοδο του κάστρου. Σε λίγο αρχίσαμε να ακούμε ποδοβολητά από άλογο, χλιμιντρίσματα, φωνές και κατά μικρά διαστήματα διάφορους ήχους από μάχη. Παραξενευτήκαμε μην καταλαβαίνοντας αρχικά τι ήταν και από πού προέρχονταν. Ο ήχος είχε ξεκινήσει από το πίσω μέρος του κάστρου και ερχόταν ολοένα και πιο γρήγορα και δυνατά προς το μέρος μας από την αριστερή πλευρά του κάστρου όπου το μονοπάτι είναι πλατύ και έχει και μερικά δέντρα. Το χωριό κάτω ήταν ήσυχο. Όταν πλέον είχε φτάσει σχεδόν στα 10 μέτρα, σηκωθήκαμε ψιλοσαστισμένοι να δούμε τι γίνεται και τότε ο ήχος διακόπηκε απότομα. Καθώς στεκόμασταν και προσπαθούσαμε να αφουγκραστούμε καλύτερα, ο ήχος άρχισε ξανά δίπλα από το εκδοτήριο των εισιτηρίων και κατευθύνθηκε δεξιά και πίσω από το κάστρο μέχρι που έσβησε. Τότε το κάστρο είχε λίγα φώτα κυρίως στην είσοδο και μερικά στις γωνίες. Ο θρύλος λέει ότι πολλά βράδια όλο το χρόνο ακούγονται αυτοί οι ήχοι και ότι είναι κάποιος ιππότης που έλειπε μακριά και έμαθε για κάποια πολιορκία του κάστρου και έτρεξε να σώσει τη μνηστή του, αλλά ή αυτή είχε διαφύγει ή είχε αυτοκτονήσει από την απελπισία της. Κάποιοι λένε ότι έχουν δεν έναν ακέφαλο καβαλάρη. Οι ήχοι ακούγονται κυρίως κοντά στα δέντρα, λες και το φάντασμα προσπαθεί να μπει μέσα. Πάντως δεν έχω ακούσει κάποιος να έχει πάθει κάτι και συνήθως το φαινόμενο εξαφανίζεται με την ανθρώπινη παρουσία. Τα τελευταία χρόνια που το κάστρο απέκτησε περισσότερα φώτα και γίνεται και το φεστιβάλ οι εμφανίσεις του φαινομένου είναι σπάνιες.