Ποια σχέση θα μπορούσαν να είχαν παιδιά που γεννήθηκαν με ουρές, με τα περίεργα καπάκια που υπάρχουν ακόμη και σήμερα σε διάφορους δρόμους, σε κεντρικά σημεία πόλεων; Ποια η σχέση μεταξύ των ερευνών κρατικών υπαλλήλων σε αρχεία νοσοκομείων του Πειραιά και της φωτογράφησης όλων των περίεργων ως προς τα μυστικιστικά σχέδια που φέρουν αυτά τα περίεργα καπάκια και αρχειοθέτησής τους σε ιδιαίτερα σκοτεινές υπηρεσίες του κράτους; Το m-j θα έχει μάλλον την αποκλειστικότητα των «σεναριακών συσχετισμών». Όσοι με γνωρίζουν θα κατανοήσουν τα εισαγωγικά και το λόγο ύπαρξής τους σε αυτό το κείμενο. Ως προς την επιβεβαίωση της είδησης δεν θα ασχοληθώ. Αρκετές ιστοσελίδες, μέσω των φόρουμς και ο Τύπος έχουν αναφερθεί στο θέμα και φυσικά παραθέτουν και κάποιο... φωτογραφικό υλικό. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε όλα τα καπάκια που τυχόν θα βρείτε στην αναζήτηση φωτογραφιών του Google, αλλά σε συγκεκριμένα αγνώστου χρησιμότητας και κατασκευαστή. Το μυστήριο που έχουν προκαλέσει είναι στα σχήματα που φέρουν, εγχαραγμένα ή ανάγλυφα, στο επάνω μέρος τους. Πεντάκτινοι, Εξάκτινοι, Οχτάκτινοι, κ.λ.π αστέρες (το κείμενο συντάσσεται στην Ελληνική Γλώσσα και οι Σιωνιστικές ονομασίες τους ας κρίνει ο κάθε αναγνώστης αν και κατά πόσο ταιριάζουν στην πνευματική και ηθική αγωγή του - την παιδεία του), Ημισέληνοι ή Ήλιοι, Αστερισμοί, Ορφικά, Πυθαγόρεια και Χαλδαϊκών Λόγων, γιν γιανγκ κι ένα σωρό ακόμη σύμβολα τα διακοσμούν. Τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας τα μυστηριώδη καπάκια χαρτογραφήθηκαν το 1994-ʽ95 από κλιμάκιο της υπ. πληροφοριών ή αλλιώς... Και ήταν λογικό να συμβεί μετά τις αλλεπάλληλες υποθέσεις σατανισμού που εκείνο το διάστημα είχαν έρθει στο φως της δημοσιότητας. Φανατικά ή μυαλά που φορούν παρωπίδες, πνεύματα πιο μαύρα και από τα ράσα που κουκουλώνουν το κουφάρι τους, έσπευσαν να φέρουν -ευτυχώς στα λόγια μόνο- το τέλος του κόσμου και ανέλυαν ατυχώς στοίχους της Αποκάλυψης κάποιου Ιωάννη. Η χαρτογράφηση ήταν σχετικά εύκολη, μιας και τα περισσότερα βρίσκονταν στο Μοναστηράκι και στην περιοχή της Πλάκας. Σε σημεία κομβικά, (όπως Ερμού & Αθηνάς), υπήρχαν καπάκια που από την έρευνα της αστυνομίας προέκυψε ότι καμιά δημόσια ή ιδιωτική εταιρεία (από εκείνες που κατά το παρελθόν είχαν συνεργαστεί με το «όποιο» ελληνικό δημόσιο) δεν είχε ιδέα -τουλάχιστον στα χαρτιά του πορίσματος- ότι υπήρχαν. Και μάλιστα όχι μόνο υπήρχαν, αλλά όπως όλα έδειχναν, προϋπήρχαν προπολεμικά. Ακόμη και φορείς του Δήμου και του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως της ασφαλτόστρωσης δήλωσαν μαύρα μεσάνυχτα για την ύπαρξή αυτών των καπακιών. Στο σύνολό τους, στην περιοχή του Μοναστηρακίου δεν ξεπερνούσαν τα 18. Και η δυσκολία επί χάρτου βρίσκεται ότι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος στα σχέδια που προκύπτουν όταν πειραματιζόμενος ενώσει τα σημεία. Τα σχέδια που προκύπτουν είναι εξίσου παράδοξα με εκείνα που εντόπισε, ανέλυσε, ερμήνευσε και μας διαφώτισε ο Θεοφάνης Μάνιας στους τόμους του «Παρθενών» και «Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων». Ωστόσο εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με σχέδια στο χαρτί, αλλά και με «αγωγούς» που διανοίχτηκαν άγνωστο πότε κι ενώνουν τα ορατά ως προς το παρατηρητή σημεία, τα καπάκια. Το καλοκαίρι δε, του 1996 αστυνομικοί και λοιποί που αποτελούσαν ένα από τα κλιμάκια ερευνών, άνοιξαν ένα καπάκι σε κεντρικό σημείο της Αθήνας και αντίκρισαν το τούνελ που υπήρχε κάτω από τα πόδια τους. Προσπάθησαν να πείσουν τον πιο μικρόσωμο από αυτούς να κατέβει, αλλά μάταια. Οι έρευνες ολοκληρώθηκαν με τη συνηθισμένη προχειρότητα. Με έναν ηλεκτρικό φακό έσκυψαν και από την επιφάνεια είδαν όσο τους επέτρεπε η γωνία θέασης την πορεία του αγωγού για μερικά μέτρα προς τις δύο κατευθύνσεις. Έκλεισαν το καπάκι κι έφυγαν. Μερικές ημέρες αργότερα, συνεργεία οδοποιίας ξήλωσαν τα περισσότερα καπάκια για την ασφάλεια του δημόσιου αισθήματος. Για τον ίδιο λόγο είχε προηγηθεί και το ξήλωμα του «αιώνιου πουλιού της νιότης» (1994) από τη συμβολή των οδών Ακαδημίας 64 & Ιπποκράτους. Και αυτό είχε θεωρηθεί «σατανιστικό». Το γεγονός ότι το ίδιο θέμα διακοσμεί μια αρχαία τεράστια μαρμάρινη πλάκα στην Ακρόπολη δεν προβλημάτισε κανέναν ανίδεο. Το τελευταίο αφορά και τα ΜΜΕ. Τα καπάκια με τα μυστικιστικά σύμβολα έγιναν πιο γνωστά στην ελλ. κοινωνία το 1993 από τις τηλεοπτικές παραγωγές των κρατικών και μη μέσων. Πρωταγωνιστής έλληνας ερευνητής, γνωστός από τη δεκαετία του ʼ80, μέσω των βιβλίων που είχε εκδόσει για την Σπηλιά του Νταβέλη, στην Πεντέλη. Βέβαια για τα καπάκια γνώριζαν κάτοικοι της περιοχής του κέντρου και καταστηματάρχες που τα έβλεπαν έξω από την πόρτα τους. Κανείς ωστόσο δεν βρίσκεται σε θέση να γνωρίζει ποιος τα τοποθέτησε και ποιο είναι το δίκτυο που εξυπηρετούν, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ. Όλες οι υπηρεσίες εξακολουθούν να δηλώνουν την πλήρη άγνοια. Έχει αναφερθεί και είναι σημαντικής σημασίας ότι τα εν λόγω καπάκια σπανίζουν σε μεγάλες λεωφόρους και δεν υπάρχουν σε νέους αυτοκινητόδρομους. Αντιθέτως σε σοκάκια και παλαιά στενά όπως εκείνα των συνοικιών της Πλάκας και της Κυψέλης μπορεί να τα εντοπίσει κανείς πολύ εύκολα. Ιδιαίτερη αναφορά από τις κρατικές υπηρεσίες έγινε στα κυκλικά καπάκια. Με διάμετρο ικανή να περάσει ένα λεπτό ανθρώπινο σώμα και με αγωγό που φέρει διαστάσεις ικανές να κινηθεί κανείς μπουσουλώντας. Η εικόνα των σχεδίων που μπορεί να χαράξει κανείς πάνω στον χάρτη είναι τόσο εντυπωσιακές όσο και του Θεοφ. Μανιά. Κι επαναλαμβάνομαι καθώς κάποιοι κατάφεραν να στήσουν κάτω από τη μύτη της Αθηναϊκής κοινωνίας ολόκληρο γεωμετρικό σύμπλεγμα. Τα παλαιότερα καπάκια χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920 και φτάνουν σε διαφορετικά σχήματα μέχρι το 1980. Ορισμένα δε, έχουν κλαπεί είτε από πολίτες, είτε από εργολάβους που τα βρήκαν εκτεθειμένα σε χωματερές και προαύλια υπηρεσιών του δήμου. Σε πολλές περιπτώσεις έχουν εντοπιστεί ακόμη και μέσα σε σπίτια αφού χρησιμοποιήθηκαν σε αποχετευτικά φρεάτια, μακριά και χωρίς να έχουν την παραμικρή σχέση με την αρχική τους σημασία και τοποθέτηση. Ή μήπως εξακολουθούν να έχουν; Πρόκειται για καπάκια που κατά καιρούς ξηλώθηκαν από εργάτες δημόσιων υπηρεσιών και αφέθηκαν σε μια άκρη με προορισμό να καταλήξουν κάποτε σε χυτήριο. Στα σενάρια διαφόρων ερευνητών εμπλέκονται και Μυστικά Τάγματα ή αιρέσεις για την ελλ. Ορθόδοξη Εκκλησία. Και τα σενάρια αυτά δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Πολλές από τις αποκαλούμενες «στοές» φύτρωσαν σαν μανιτάρια στη χώρα μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Τα πρώτα «σημάδια», μάλιστα, άρχισαν να αχνοφαίνονται στις κοινωνίες των Επτάνησων από το 1880. Σε πολλές περιπτώσεις η εξέλιξη που είχαν ήταν μικρή. Υπήρχαν όμως και τάγματα που από το 1903 μεταφέρθηκαν στην Αθήνα. Στη νεότερη πόλη της Θεσσαλονίκης εμφανίστηκαν μεταπολεμικά. Στην Κέρκυρα και στην Ζάκυνθο υπήρχε μυστικιστικό τάγμα που χρησιμοποιούσε ως σύμβολο άνθρωπο με ουρά. Στο εσωτερικό μέρος καπακιών που περισυλλέχτηκαν από τα κλιμάκια βρέθηκε το ίδιο σύμβολο. Πως φτάσαμε να μιλούμε για σύμβολα και μυστικά τάγματα στα Επτάνησα; Απλό: πολλά από τα σύμβολα επαναλαμβάνονται σε κτίρια των νησιών του Ιονίου και ορισμένα από αυτά υπάρχουν σκαλισμένα σε εκκλησίες (π.χ: "Η Κυρία των Αγγέλων", που γιορτάζει των Ταξιαρχών, στη Ζάκυνθο). Σχεδόν όλα τα ανεγέρθησαν ή ανοικοδομήθηκαν την εποχή που τα Επτάνησα ήταν υπό την κατοχή των Ενετών που κατόπιν ονομάστηκαν Βενετσιάνοι. Οι έρευνες των αρχών προσανατολίστηκαν στον αποσυμβολισμό όλων των σχεδίων των καπακιών που είχαν καταγραφεί και σύντομα οδηγήθηκαν σε συμπεράσματα. Τα καπάκια αποτελούσαν όντως έναν χάρτη για όποιον γνώριζε τον αποσυμβολισμό τους. Τα σημεία που είχαν τοποθετηθεί δεν ήταν τυχαία. Αποκάλυπταν βαθμίδες της ιεραρχίας γνωστού τεκτονικού τάγματος (σε όσους ασχολούνται) και έχουν χρησιμοποιηθεί όποτε το υποβάλλουν οι "ανάγκες της στοάς" σε τελετουργίες. Κάθε καπάκι ανήκει σε εκείνον που φέρει τον αντίστοιχο βαθμό. Σε κάθε καπάκι θα στεκόταν ο κάθε "ιδιοκτήτης" του, καθορισμένη ημέρα και ώρα. Το σύνολο των σημείων καθορίζουν ένα συμπαντικά ενεργειακό κέντρο. Οι αγωγοί δε, που ενώνουν υπογείως τα σημεία αποτελούν τους ενεργειακούς διαύλους των τεκτόνων. Ο υψηλά ιστάμενος -ο "Πρίγκηψ" ή αλλιώς "Ιππότης"- στέκεται στο σημείο όπου αναγράφεται το γράμμα "Κ". Ο πνευματικός αρχηγός -ο "Μέγας" ή "Μάγιστρος"- στο σημείο όπου αναγράφεται το "Ο-Σ-Μ-Α-Ν" κλπ. Τα δύο μεγάλα ερωτήματα ήταν: πότε συνεστίαζαν κατά αυτό τον τρόπο; Και για ποιόν λόγο; Η απάντηση μετά από μήνες ερευνών απέφερε καρπούς. Οι τελετουργίες γίνονται κάθε φορά που αναμένεται η γέννηση ενός ιδιαίτερα προικισμένου (για το τάγμα) παιδιού. Ποιών παιδιών; Εκείνων που απεικονίζονταν στο εσωτερικό κάποιων καπακιών: των παιδιών που έφεραν ουρά. Η ουρά δεν αποτελεί για το συγκεκριμένο τάγμα κάποια γενετική ανωμαλία, αλλά κάτι το ξεχωριστό, κάτι το μοναδικό. Η κάθε τελετουργία αφορούσε την Κοσμική ένταξή του στο τάγμα και η προϋπάντησή του στην κοινωνία των Ανθρώπων. Πρόκειται για το παιδί που θα ανελιχθεί στον ανώτατο πνευματικό βαθμό του τάγματος. Θα είναι ο νέος ηγέτης. Το επόμενο στάδιο των ερευνών ήταν να εντοπιστούν πόσα παιδιά έχουν γεννηθεί με ουρά, που ήλθαν εν ζωή και ποια ήταν αυτά. Που έζησαν ή ακόμη ζουν. Το κλειδί στη μυστηριώδη υπόθεση ήταν το μαιευτήριο, στα αρχεία του οποίου ίσως βρίσκονταν πληροφορίες, κατόπιν οι ληξιαρχικές πράξεις και τέλος οι επεμβάσεις αφαίρεσης της ουράς. Οι έρευνες στα μαιευτήρια δεν απέδωσαν σημαντικές πληροφορίες. Στα αρχεία μητρώων υπήρχε φοβερή αναρχία, ιδιαίτερα όσο η έρευνα απομακρυνόταν χρονολογικά. Το πέπλο του μυστηρίου, ωστόσο, ανασήκωσε η αποκάλυψη του νοσοκομείου όπου κατά περίεργο τρόπο είχαν επιλέξει ( όλοι; ) οι γονείς των παιδιών για την αφαίρεση της ουράς. Υπήρχε ένα μεγάλο αρχείο με ιατρικές γνωματεύσεις κι επεμβάσεις, με ημερομηνίες που έφταναν στο 1967. Εντύπωση προκάλεσε, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το γεγονός ότι στις λίστες με τα ονόματα των γονέων υπήρξαν κι εκείνα δύο γνωστών, στο Πανελλήνιο, ανδρών του κοινοβουλίου. Περιέργως τα αρχεία δεν κατασχέθηκαν. Ίσως διότι η έρευνα έπρεπε να κρατηθεί μυστική, ενώ με τη δέσμευση θα ερχόταν στη δημοσιότητα. Ο αριθμός των νεογνών που υποβλήθηκαν σε αφαίρεση φέρονται στις οχτώ, ενώ ο συνολικός αριθμός της έρευνας υποτίθεται ότι ανέρχονταν στις 14. Μερικά χρόνια αργότερα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι συγκεκριμένα αρχεία καταστράφηκαν: http://www.fireservice.gr/pyr/site/home/LC...vrkLOlQzNp65In0 Πίσω στο 1996 και στο «αίνιγμα» των καπακιών τώρα, ορισμένα από τα κομμάτια του παζλ συμπληρώθηκαν, όταν κάποιο από τα κλιμάκια αφαίρεσε κατόπιν εντολών ένα από τα καπάκια σε σοκάκι της περιοχής του Μοναστηρακίου. Μόλις τέσσερις μέρες αργότερα ένα νέο καπάκι είχε τοποθετηθεί από αγνώστους. Το καπάκι αν και δεν έφερε τα ίδια σχέδια, ο αποσυμβολισμός του είχε το ίδιο ακριβώς νόημα. Για παράδειγμα: το ένα έφερε ένα πεντάκτινο αστέρι ( http://www.mjourney.com/magic/discuss/inde...?showtopic=2346 ) με την τριανδρία στο κέντρο του. Το άλλο: έναν «ινδουστικό» τροχό με πέντε ακτίνες και μια τρίαινα στο κέντρο του. Το συγκεκριμένο καπάκι αντικαταστήθηκε και πάλι από τις αρχές με ένα κοινό και το σημείο παρακολουθήθηκε «διακριτικά» για αρκετό διάστημα. Αποτέλεσμα; Έως και σήμερα που πλέον έχει σκεπαστεί από άσφαλτο δεν έχει αλλαχθεί. Συμπεράσματα: α. Τα συγκεκριμένα στρογγυλά καπάκια έχουν ιδιοκτήτη ~ες. β. Εποπτεύονται ως προς την αρτιότητητά τους και δη, χρησιμοποιούνται. γ. Οι κινήσεις των αρχών ήταν γνωστές στους ιδιοκτήτες τους. Τα λατινικά γράμματα που υπάρχουν σε ορισμένα καπάκια αξιολογήθηκαν με ηλεκτρονικά προγράμματα σε εργαστήρια και μάλλον «φωτογράφισαν» την ταυτότητα του τάγματος. Το όνομα του αποκαλύπτεται για πρώτη φορά από τον ίδιο τον Δάντη, στο κείμενο της περιβόητης ως «Κόλαση του Δάντη». Μεταξύ άλλων αποκαλυπτικών αναφορών, ο συγγραφέας ομιλεί και για το «Temple» δίνοντας παράλληλα τα αρχικά της ονομασίας. Για να μην μακρηγορώ οι πηγές υποστηρίζουν ότι τα τρομερά αρχικά (και συνάμα αινιγματικά σε όσους τυχόν επίδοξους «αρουραίους», λάτρεις παλαιών κειμένων έχουν την εντρύφηση του θέματος των «σκοτεινών» εν δυνάμει ταγμάτων) ήταν τα «T.H.A.7.U.». Δεν θα τα αναλύσω. Και μόνο που τα αναφέρω με κατακλύζουν με φόβο! Κι επειδή «μας διαβάζουν άνθρωποι» και... «άνθρωποι» ολόκληρο το θέμα βασίζεται σε πληροφορίες που ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και εμπεριέχει πολλά στοιχεία για να ερευνήσει περισσότερο από μόνος του. Ακόμη και ο Δάντης δεν χρησιμοποιεί περισσότερα λόγια και χωρίς καμιά άλλη αναφορά μέσα στα κείμενα συνεχίζει το έργο του. Ερευνητικά κλιμάκια, που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τον τρόπο, ενέπλεξαν τα αρχικά του τάγματος με εκείνα που βρέθηκαν να αναγράφονται σε καπάκι ως «Ο-Σ-Μ-Α-Ν» (Σημ. Aragorn : Αναγραμματισμός της λέξης MASON στα Αγγλικά;). Σε αυτό το σημείο υπάρχουν «διαρροές» που μας πληροφορούν ως προς το τυπικό τελετουργίας προϋπάντησης νέου ηγέτη. Αρκούν 60ʼʼ στάσης του «ιδιοκτήτη» κάθε καπακιού επάνω σε αυτό, όπως προανέφερα συγκεκριμένη ώρα. Ποιά ώρα; Φυσικά, εκείνη της έλευσης του βρέφους. Η ακρίβεια της ενέργειας πρωταγωνιστεί. Κατόπιν της γέννησης, οι γονείς του βρέφους αναλαμβάνουν την αφαίρεση του επίμηκους κι ευκίνητου άκρου του κορμού. Η επέμβαση γίνεται πάντα σε συνεργασία με το τάγμα και το άκρο που κόπτεται λειτουργεί στη συνέχεια ως φυλακτό του ανθρώπου που ανήκε. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η αφαίρεση έχει και αποκρυφιστικό χαρακτήρα που ομοιάζει με το οδυνηρό έθιμο της περιτομής των Εβραίων που όπως ισχυρίζονται επιδίδονταν από τον 4ο αιώνα προ της χριστιανικής θρησκείας. «Η περιτομή στην ιουδαϊκή θρησκεία γινόταν στο πλαίσιο συμβολαίου με το θεό και δημιουργίας φυλετικού γνωρίσματος. Την επέμβαση εκτελούσαν ιερείς, οι “Μοέλ”, και γινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία με αργυρά και χρυσά εργαλεία. Γινόταν παραδοσιακά μεταξύ 6ης και 7ης ημέρας από τη γέννηση του παιδιού. Ωστόσο, αναφέρεται ότι ο Αβραάμ έκανε περιτομή σε ηλικία 99 ετών! Στη χριστιανική εικονογραφία υπάρχουν διάφορες παραστάσεις με θέμα τη θρησκευτική τελετή της περιτομής του Ιησού. Γιορτάζεται από την ελληνορθόδοξη εκκλησία στις 2 Φεβρουαρίου». (Βέβαια και οι μωαμεθανοί κόβουν το δέρμα της πόσθης, όπως επιβάλλει το Κοράνι, αλλά κυρίως για λόγους υγιεινής). Κανένα από τα... τότε παιδιά, (σήμερα σε ηλικά 37+), καταλήγουν οι πληροφορίες, δεν βρίσκονται στη χώρα. Όλα κατά το παρελθόν είχαν φοιτήσει σε μεγάλα γνωστά κολέγια του εξωτερικού και μέχρι των ερευνών κατείχαν ανώτερες και ανώτατες δ/ντικές θέσεις είτε σε πολυεθνικές εταιρείες, είτε σε ιδρύματα. Ορισμένα δε από τα ιδρύματα έχουν γίνει παγκοσμίως γνωστά για τις φιλανθρωπίες τους και τις κοινωνικές τους προσφορές. Από τις ημερομηνίες των λιστών επεμβάσεων φέρεται ότι οι τελευταίες είχαν γίνει στις 6 Ιαν. και την 1η Μαΐου του 1970. Θεωρείτο πως τότε ήταν και η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκαν οι δίαυλοι και τα μυστηριώδη καπάκια στη χώρα. Καπάκια, όμως, δεν έχουν αφαιρεθεί μόνο από κρατικά όργανα. Διάφοροι που ασχολήθηκαν με το θέμα απέσπασαν καπάκια, τα περισσότερα των οποίων αντικαταστάθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα από άλλα παρόμοια. Μία πρόσφατη αναφορά (2001) έχω από συγκεκριμένη περιοχή της Θεσσαλονίκης που άφησα για το τέλος. Εκεί, όπως και στην Αθήνα, πολλά έχουν πλέον σκεπαστεί από άσφαλτο. Και αυτό συνέβει καθώς τα συνεργεία οδοποιίας έπρεπε να ισοσταθμίσουν την επιφάνεια του δρόμου για να μην δημιουργηθεί λακκούβα. Όταν λοιπόν κανένας δημόσιος οργανισμός δεν ενδιαφέρεται για το φρεάτιο που υπάρχει κάτω από το καπάκι, οι εργάτες θα ακολουθήσουν τις... γνωστές οδηγίες του κάθε εργολάβου. «Φτιάχτο όπως - όπως». Το καπάκι για το οποίο γίνεται λόγος, υπήρξε στον αυλόγυρο εκκλησίας. Και το καπάκι αυτό υπήρξε εις αγνοία των ιερέων και των λοιπών παρατρεχάμενων του ναού. Βέβαια ουδείς λόγος για τα «παγανιστικά» σύμβολα που έφερε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προϋπήρχε της εκκλησίας. Το καπάκι δεν αντικαταστάθηκε ποτέ! Εκείνοι που το "αφαίρεσαν" υποστηρίζουν ότι είχαν στήσει καρτέρι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και δεν είναι το μόνο που υπήρχε έξω από ναό. Έχουν καταγραφεί κατά καιρούς αρκετά... πάνω από 15! Όλα σε παλαιούς ναούς. Άραγε γιατί; Για να κλείσω το θέμα και καθώς ορισμένα θέματα ειπώθηκαν στα πρώτα σχόλια και κατά το μάλλον ή ήττον θα ειπωθούν και στη συνέχεια, θα αναφέρω ότι το 1996-ʽ97 τα καπάκια που «σεναριολογούνται» ( υπάρχει τέτοια λέξη; ) πως καταγράφηκαν από την κρατική υπηρεσία αφαιρέθηκαν. Όλα! Δεκαέξι στον αριθμό και μεταφέρθηκαν στα υπόγεια υπουργείου.