Ακόμη σπουδαιότερο επίτευγμα ήταν ασφαλώς η μεταλλουργία των λιθοξοϊκών εργαλείων. Από την ποιότητα των ιχνών των συνάγεται ότι ήταν πολύ ανώτερα από τα σύγχρονα. Φαίνεται ότι εκείνη την εποχή κάποιοι είχαν καταλήξει σε ορισμένες αξεπέραστες μεταλλουργικές συνταγές, μετά από πολύ συστηματική πειραματική έρευνα. Οι συνταγές αυτές χάθηκαν, όπως και τόσες άλλες ειδικές γνώσεις, όταν άρχισε η παρακμή του αρχαίου κόσμου. Με λιθοξοϊκά εργαλεία σαν τα τωρινά η κατασκευή του Παρθενώνα από τους ίδιους εκείνους λιθοξόους και γλύπτες θα είχε απαιτήσει τουλάχιστον διπλάσιο χρόνο και ωστόσο η ποιότητα των επιφανειών, δεν θα ήταν τόσο τέλεια. […] Υπολογίζεται, λοιπόν, ότι στη περίπτωση του Παρθενώνα η χρήση ενός παλαιάς τεχνολογίας ξύλινου γερανού, έναντι ενός σύγχρονου ηλεκτρικού, είναι από οικονομικής πλευράς ένα μειονέκτημα όχι μεγαλύτερο του 3% και η χρήση αμαξών έναντι φορτηγών αυτοκινήτων, ένα μειονέκτημα της τάξεως του 10% μέχρι 20%. Όμως η άφθαστη μεταλλουργική ποιότητα των αρχαίων εργαλείων, συνδυασμένη με την απίστευτη επιδεξιότητα των αρχαίων λιθοξόων, συνιστά, έναντι των αντίστοιχων τωρινών μέτρων, ένα πλεονέκτημα, που ως προς την ποσοτική απόδοση υπερβαίνει το 100%, ενώ ως προς την ποιοτική είναι μάλλον ανυπολόγιστο.