Αισθάνομαι πολύ τυχερή, διότι έχω ένα χάρισμα, μπορώ και επικοινωνώ με πνεύματα. Αυτό το ανακάλυψα όταν ήμουν 11 χρόνων...Ήταν καλοκαίρι, και ο παππούς μου ήρθε από τη Σύρο, στην Αθήνα να με πάρει, γιατί ήμουν μικρή και δε μπορούσα να πάρω το πλοίο μόνη μου και οι γονείς μου δούλευαν. Κάποτε ο παππούς μου, μου είχε αγοράσει ένα δαχτυλίδι, το οποίο έγραφε πάνω Άγία Αικατερίνη... Μέσα στο πλοίο επειδή βαριόμουν, γιατί ο παππούς μου ήταν λιγομίλητος άνθρωπος, κοιτούσα το δαχτυλίδι και έκανα διάφορες σκέψεις... Σε κάποια στιγμή λέω από μέσα μου " Άμα πεθάνει ο παππούς να δω τι θα κάνουμε χωρίς αυτόν..." . Φτάσαμε στη Σύρο, όλα καλά, τελείωσαν οι διακοπές, ήρθαν οι γονείς μου και με πήραν. Λίγους μήνες μετά ο παππούς μου αρρώστησε και ξεψύχησε 18 Οκτωβρίου 2002. Η κηδεία έγινε στη Σύρο, μείναμε δυο μέρες και φύγαμε, η γιαγιά μου έμεινε μόνη της. Όταν φτάσαμε σπίτι πήγα κατ' ευθείαν στο δωμάτιο μου, έκλαιγα και κοιτούσα το δαχτυλίδι.. μετά από 2 ώρες, επειδή ήμουν πολύ κουρασμένη, έσβησα τα φώτα για να κοιμηθώ. Εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι κάποιον να μου χαϊδεύει τα μαλλιά! Αμέσως άνοιξα τα μάτια μου να δω ποιος ήταν, και είδα μια φιγούρα, ανάσαινε βαριά και μου είπε ψιθυριστά "Εγώ είμαι εδώ μη φοβάσαι τίποτα, είμαι πολύ καλά! Πες σε όλους πως τους αγαπώ...πρέπει να φύγω, να πάω να δω την γιαγιά, πες της να μου αφήσει το κλειδί κάτω από το χαλάκι !". Τρόμαξα πολύ και άρχισα να κλαίω. Οι γονείς μου ήρθαν στο δωμάτιο μου και προσπάθησαν να με καθησυχάσουν, έτσι και έγινε. Τους είπα τι συνέβη, και συγκινήθηκαν, αμέσως πήραν τηλέφωνο τη γιαγιά μου και της το είπαν. Έβαλε το κλειδί κάτω από το χαλάκι όπως είπε ο παππούς... Την επόμενη μέρα, το πρωί, βρήκε η γιαγιά μου ανοιχτή τη πόρτα και ένα τριαντάφυλλο στο πάτωμα. Από τότε έχουν περάσει 5 χρόνια και ακόμη έχω επικοινωνία με τον παππού μου και όχι μόνο... αλλά αυτό που με τρομάζει είναι ότι τα περισσότερα πνεύματα έχουν εγκατασταθεί στο σπίτι μου, και ανησυχώ λίγο...τα περισσότερα μου ζητούν να τα βοηθήσω αλλά δε μπορώ!