Αυτή τη στιγμή, ίσως κάποιος διαβάζει αυτό το βιβλίο. Είναι ένας μεγαλόσωμος άνδρας με περίεργη συμπεριφορά, με τον οποίο συναντηθήκαμε το Μάιο του 1969 στη πλατεία Συντάγματος. Αν δεν θυμάται τη περίπτωση θα του τη θυμίσω εγώ. Στο τεύχος 37 των «Επικαίρων» της 18ης Απριλίου 1969, είχε δημοσιευθεί μια παράκλησή μου προς τους αναγνώστες που είχαν δει κάποιο ΑΤΙΑ, να μου στείλουν τα στοιχεία της παρατηρήσεως. Από τυπογραφικό λάθος το όνομά μου δημοσιεύτηκε «Μποζάνος» αντί «Μπαλάνος». Χωρίς διεύθυνση και χωρίς τηλέφωνο, γιατί δεν είχα τότε. Το τηλέφωνο ήρθε λίγες μέρες μετά. Η εγκατάσταση ήταν συμπτωματική. Αν και η έγκριση είχε δοθεί, οι τεχνίτες δεν είχαν έρθει. Τυχαία ήρθαν για εγκατάσταση στο απέναντι σπίτι. Τους είδαμε και τους φωνάξαμε. «Δεν ήρθαμε για σας, αλλά, μια και υπάρχει η έγκριση θα το εγκαταστήσουμε επί τη ευκαιρία», είπε ο τεχνίτης. Σε μια – δυο μέρες τηλεφώνησε ο ανωτέρω κύριος, είπε ότι τον ενδιέφερε το θέμα των ΑΤΙΑ και κλείσαμε ένα ραντεβού στο Σύνταγμα. Δεν είπε αν είχε δει ο ίδιος ΑΤΙΑ αλλά με ρώτησε τι έρευνες έχω κάνει και τι έχω βρει. Τον ρώτησα που βρήκε τη διεύθυνσή μου (Σημ. Aragorn : Μάλλον ο Μπαλάνος ήθελε να γράψει το τηλέφωνό και όχι τη διεύθυνση).Μου απάντησε : στα «Επίκαιρα». Τον ρώτησα πάλι : Πως, αφού δεν ήταν γραμμένη; Δεν μου είπε ότι τηλεφώνησε στο περιοδικό και την έμαθε, που θα ήταν κάτι φυσιολογικό, αλλά : Από τον τηλεφωνικό κατάλογο. Επέμενα : Πως, αφού δεν υπάρχει στο κατάλογο; Η απάντησή του ήταν : Ρώτησα τις πληροφορίες. Και πάλι ρώτησα : Πως, αφού δεν ξέρατε το σωστό μου όνομα; Μου απάντησε : Κάπου το βρήκα, δε θυμάμαι. Η συζήτησή μας δεν διήρκεσε για πολύ κατόπιν. Γύρισα σπίτι και παίρνοντας τις πληροφορίες του ΟΤΕ, ζήτησα το τηλέφωνό μου με το σωστό όνομα. Η τηλεφωνήτρια απάντησε : Δεν είναι καταχωρημένο κύριε. Θα είναι καινούργιο ακόμη.