Οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές είχαν καλύτερη φυσική κατάσταση από τους σημερινούς αθλητές. Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας που έγινε από το πανεπιστήμιο του Leeds και από τον φυσιολόγο Dr Harry Rossiter. Ο Dr Rossiter μέτρησε τους μεταβολικούς ρυθμούς των σύγχρονων αθλητών δημιουργώντας ένα αντίγραφο αθηναϊκής τριήρης, μήκους 37 μέτρων η οποία κινιόταν από 170 κωπηλάτες καθισμένοι σε τρεις σειρές. Χρησιμοποιώντας φορητούς αναλυτές μεταβολισμού μέτρησε την παραγωγή ενέργειας ενός δείγματος από τους αθλητές οι οποίοι κωπηλατούσαν το σκάφος κάτω από μία σειρά διαφόρων ταχυτήτων, για να εκτιμήσει τη δυνατότητα της ανθρώπινης μηχανής ενός πολεμικού πλοίου. Συγκρίνοντας τα ευρήματά του με αρχαία κλασσικά κείμενα στα οποία είναι καταγεγραμμένες λεπτομέρειες των κωπηλατικών δυνατοτήτων των τότε κωπηλατών ανακάλυψε ότι οι αρχαίοι Αθηναίοι κωπηλάτες – γύρω στο 500 π.Χ. – πρέπει να ήταν ιδιαίτερα καλοί αθλητές ακόμα και με τα σύγχρονα δεδομένα. «Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν πάνω από 200 τριήρεις κάποια στιγμή, και με 170 κωπηλάτες σε κάθε μία είναι φανερό πως οι κωπηλάτες δεν πρέπει να ήταν μία μικρή ελίτ», λέει ο Dr Rossiter. «Επίσης αυτό το μεγάλο γκρουπ μοιάζει να έχει τις ίδιες καλές επιδόσεις με τους καλύτερους από τους σημερινούς αθλητές. Πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως είτε οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν ένα πιο λειτουργικό τρόπο κωπηλασίας είτε πως είχαν μια εξαιρετικά φορμαρισμένη ομάδα. Τα στοιχεία μας, δείχνουν την ενδιαφέρουσα άποψη πως εκείνοι οι αρχαίοι αθλητές ήταν γενετικά καλύτερα προσαρμοσμένοι στη διαρκή άσκηση απʼ ότι οι σημερινοί.» Ο Dr Rossiter δούλεψε μαζί με τον καθηγητή Boris Rankov, του , Professor of Classics at Royal Holloway, University of London για να αναλύσει τις λεπτομέρειες της αντοχής των αρχαίων κωπηλατών μέσα από τα κλασσικά κείμενα. Πολλά από αυτά τα κείμενα αρχικά συγκεντρώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για να εκτιμήσουν την δυνατότητα ταχύτητας των αρχαίων Αθηναϊκών τριηρών. Για παράδειγμα, ένα περιστατικό μας αναφέρει για την καταστολή από τους Αθηναίους μιας επανάστασης στη Μυτιλήνη στο Ανατολικό Αιγαίο. Οι Αθηναίοι αποφάσισαν να θανατώσουν όλους τους Μυτιληναίους άνδρες και έτσι έστειλαν μια τριήρη για να μεταφέρει την εντολή. Την επόμενη μέρα η εντολή ανακλήθηκε και έστειλαν μια δεύτερη τριήρη να σταματήσει τη σφαγή. Σύμφωνα με τα αρχεία του Θουκυδίδη, αυτή η δεύτερη τριήρη θα έπρεπε να κάνει αυτό το ταξίδι σε 24 περίπου ώρες κωπηλατώντας με βάρδιες και τρώγοντας ενώ κωπηλατούσαν, έτσι ώστε το πλοίο να ταξιδεύει χωρίς στάσεις. «Από αυτές τις λεπτομέρειες μπορούμε να εκτιμήσουμε την μέση δυνατή ταχύτητα του πλοίου», εξηγεί ο Dr Rossiter. Έτσι χρησιμοποιώντας το αντίγραφο της τριήρης μετρήσαμε το μεταβολισμό που χρειάζεται για να επιτευχθούν τέτοιες ταχύτητες. Αν οι ιστορικοί είναι σωστοί, τότε πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να βρούμε μερικούς ανθρώπους σε τέτοιο σημείο σωματικής κατάστασης για να κινήσει τέτοια πλοία με τέτοιες ταχύτητες.» Οι τριήρεις ήταν ένα τεράστιο τεχνολογικό επίτευγμα που επέτρεψε στους Αθηναίους να κυριαρχήσουν στις θάλασσες. Είχαν δυνατή καρίνα, η οποία είχε μπροστά μία τεράστια αιχμηρή ράβδο καλυμμένη από μπρούντζινες πλάκες η οποία μπορούσε να τρυπήσει τα εχθρικά σκάφη, μία καινούργια τεχνική ναυτικού πολέμου. Για να εξασφαλιστεί το χτύπημα που θα προκαλούσε ζημιά στον εχθρό, οι τριήρεις έπρεπε να φτάσουν σε μεγάλη ταχύτητα, έτσι λοιπόν ήταν σχεδιασμένες να έχουν τρεις φορές περισσότερους κωπηλάτες από τα προηγούμενα πολεμικά πλοία. Με την τοποθέτηση τριών σειρών κωπηλατών το πλοίο παρέμενε ευέλικτο αλλά και βαρύ. Η τριήρης που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα του Dr Rossiter ήταν η «Ολυμπιάς», η οποία κατασκευάστηκε το 1980 και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει την ολυμπιακή φλόγα στο Πειραιά, στην έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων. Τώρα βρίσκεται στο μουσείο του Πειραιά Η έρευνα εκδόθηκε στο περιοδικό New Scientist