Ήταν 26 Νοεμβρίου του 1992. Ήταν βράδυ και είμαστε στο σπίτι ενός φίλου μας στην Κυψέλη ο οποίος έμενε κοντά στην λεωφόρο Κυψέλης. Κατά τις 23.20΄ κοιτάμε το ρολόι και συνειδητοποιούμε πώς πρέπει να φύγουμε γρήγορα ώστε να προλάβουμε το τελευταίο τρόλεϊ για την Καισαριανή, ξέροντας πως το τελευταίο δρομολόγιο φεύγει από το τέρμα γύρω στις 23.45.... Πράγματι μέσα σε πέντε λεπτά είμαστε στο δρόμο και κατευθυνόμαστε προς την Λ. Κυψέλης που απείχε περίπου 100 μέτρα. Λίγο πριν βγούμε στην λεωφόρο από τον κάθετο σε αυτήν δρόμο, βλέπουμε τα φανάρια να είναι κόκκινα και ένα τρόλεϊ σταματημένο εκεί. Τρέχουμε και βλέπουμε ότι είναι το ʽ4ʼ και προχωρώντας κι άλλο, είδαμε πως πίσω από αυτό είναι 2-3 αυτοκίνητα και μετά το τρόλεϊ ʼ2ʼ το οποίο και θέλαμε να πάρουμε. Καθώς η στάση βρισκόταν 30 με 50 μέτρα πιο κάτω, στα δεξιά μας, αρχίσαμε να τρέχουμε μήπως και δεν το προλάβουμε. Μάλιστα μπροστά από τα φανάρια, στην άλλη γωνία του δρόμου, ήταν σταματημένο ένα ταξί που κάποιους άφηνε και έτσι σκέφθηκα πως και αν άναβαν πράσινο τα φανάρια αμέσως, θα καθυστερούσαν τα τρόλεϊ να φθάσουν στη στάση ένεκα του εμποδίου αυτού. Ασθμαίνοντας λοιπόν φθάσαμε στη στάση και πολύ ηρεμήσαμε όταν είδαμε να περνάει το πρώτο τρόλεϊ το ʽ4ʼ αφού είχαμε προλάβει να είμαστε έγκαιρα εκεί και αφού πέρασαν και 2-3 αυτοκίνητα μετά από αυτό, περιμένουμε το δικό μας το τρόλεϊ το ʽ2ʼ χαρούμενοι πού καταφέραμε να το προλάβουμε, και με τεράστια έκπληξη και απορία μείναμε να το περιμένουμε, αφού αυτό δεν πέρασε ποτέ! Θυμάμαι ότι νοιώσαμε τόσο αιφνιδιασμένοι από την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη, πού κοίταζε ο ένας τον άλλο με μεγάλη αμηχανία, μη μπορώντας να δώσουμε κάποια εξήγηση για το τι έγινε. Φυσικά, το τρόλεϊ ʽ2ʼ δεν είχε περάσει νωρίτερα από το ʽ4ʼ γιατί θα το είχαμε δει, δεν πήγε κάπου αλλού αφού τα σύρματα μόνο από εκεί περνάνε, όπως επίσης δεν έκανε όπισθεν για να πάει στο τέρμα γιατί η στάση αυτή είναι η τρίτη από εκεί. Ένας φίλος ψυχολόγος, έδωσε μία ψυχολογική εξήγηση « Η επιθυμία σας να έλθει το τρόλεϊ σας έκανε να το φαντασθείτε», και όταν του είπα, «μα το είδαμε και οι δύο», είπε ασυνειδήτως «επηρέασε ο ένας τον άλλον.» Πάντως, χρόνια τώρα, άπειρες φορές, έχουμε κοινές επιθυμίες για μεταφορικά μέσα αλλά δεν ξαναέτυχε να δούμε κάποιο και μετά να εξαφανισθεί μυστηριωδώς