Μια ιστορία ειπώθηκε στον Sir Paul Ricaut, Βρετανό Πρεσβευτή στη Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια του τελευταίου μισού του 17ου αιώνα από ένα μοναχό που τον έλεγαν Σοφρώνιο ο οποίος είχε γίνει αυτόπτης μάρτυρας στη Μήλο της δύναμης της εκκλησίας όπως έλεγε. Οι κάτοικοι του νησιού για πολύ καιρό είχαν ενοχλήσεις από ένα νυχτερινό φάντασμα, το οποίο όπως έλεγαν έβγαινε από το τάφο ενός ανθρώπου που είχε πεθάνει αφορισμένος. Ο τάφος ανοίχτηκε και το σώμα βρέθηκε άλιωτο ενώ οι φλέβες ήταν γεμάτες με αίμα. Οι μοναχοί του νησιού συσκέφτηκαν και αποφάσισαν να ότι η σωστή πορεία δράσης ήταν να κόψουν το σώμα και να το βράσουν σε κρασί. Οι συγγενείς του ανθρώπου όμως αντέδρασαν και πέτυχαν να έχουν μια καθυστέρηση της όλης διαδικασίας και πήγαν στη Κωνσταντινούπολη να θερμοπαρακαλέσουν τον Πατριάρχη να άρει τον αφορισμό. Στο μεταξύ το σώμα είχε τοποθετηθεί στην εκκλησία και προσευχές προσφέρονταν για την ανάπαυση της ψυχής του. Μια μέρα ο ίδιος ο Σοφρώνιος διεύθυνε τις τελετές όταν ένας ξαφνικός ήχος ακούστηκε μέσα από το φέρετρο. Το άνοιξαν και είδαν ότι το σώμα είχε λιώσει. Η ώρα του συμβάντος καταγράφηκε και όταν η αντιπροσωπεία των συγγενών γύρισε από τη Κωνσταντινούπολη ανακαλύφθηκε ότι το συμβάν είχε συμβεί την ίδια ώρα που ο Πατριάρχης είχε άρει τον αφορισμό.