Όταν περισσότεροι από χίλιοι γλάροι βρέθηκαν νεκροί στη παραλία και στα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων στα τέλη Ιανουαρίου 1989, ενοχοποιήθηκαν τα «φυτοφάρμακα». Τα πουλιά εντοπίζονταν κατά εκατοντάδες, «ένα φαινόμενο που δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ τα τελευταία χρόνια στη λίμνη» (Τα Νέα 24/01/1989) Και μπορεί τα ζιζανιοκτόνα να αποτελούν μια πιθανή αιτία. Τις επόμενες μέρες ανακοινώθηκε πως μέλη της Ορνιθολογικής Εταιρείας κατέληγαν στην άποψη πως τα νεκρά πουλιά είχαν δηλητηριαστεί από ζιζανιοκτόνα. Αν ήταν έτσι, τότε γιατί τα άλλα πουλιά που ζουν στη λίμνη όπως κύκνοι, κορμοράνοι και αγριόπαπιες δεν εμφάνισαν συμπτώματα δηλητηρίασης; Μήπως πρόκειται για επιδημία; Μάλλον όχι, γιατί οι ίδιοι τόνισαν ότι «από τις μικροβιολογικές και παρασιτολογικές εξετάσεις δεν προέκυψε αποτέλεσμα, γεγονός που ενισχύει την άποψη για τα ζιζανιοκτόνα» (Τα Νέα 25/01/1989) Αρκετές μέρες αργότερα εκδηλώθηκε πάλι η γελοία εικόνα της νεοελληνικής πραγματικότητας με όλη τη μεγαλοπρέπειά της : το Κτηνιατρικό Ινστιτούτο εξέδωσε το πόρισμα του, σύμφωνα με το οποίο δεν έφταιγαν τα φυτοφάρμακα για τους μαζικούς θανάτους των γλάρων. Από τι πέθαναν λοιπόν τα πουλιά; «Από ασιτία», είπαν οι κτηνίατροι. Κατηγορηματικά απέρριψαν το πόρισμα τα μέλη της Ορνιθολογικής Εταιρείας και άλλες οργανώσεις, για τις οποίες ήταν «ολοφάνερο» ότι οι θάνατοι των γλάρων είχαν προέρθει από φυτοφάρμακα (Ελευθεροτυπία 11/02/1989).