Το 1980 νοίκιασα ένα υπόγειο στην Αθήνα στην περιοχή Λυκαβηττού – Κολωνάκι. Μια μέρα καθώς καθάριζα ανακάλυψα ένα πλαισιωμένο καμβά ο οποίος κάλυπτε μία μεταλλική πόρτα σε ένα από τους τοίχους, Έμοιαζε με πόρτα υποβρυχίου με αερόκλειθρο. Φώναξα κάποιος φίλους για να με βοηθήσουν να την ανοίξω. Έπρεπε να μετακινήσουμε διάφορες σανίδες. Οι τοίχοι του καταφυγίου ήταν αρκετά πόδια χοντροί. Όταν ανοίξαμε τη πόρτα βρήκαμε αποδείξεις πως ήταν αίθουσα βασανιστηρίων των Ναζί. Την αίθουσα την φωτογράφησα αμέσως. Μία καρέκλα με μία τρύπα πάνω της βρέθηκε κοντά σε ένα ματωμένο στρώμα σε μια γωνία του καταφυγίου μαζί με ένα σωρό από καμένα φύλλα εφημερίδων που χρονολογούνταν από τις αρχές της δεκαετίας του 40 τα οποία είχαν άρθρα σχετικά με τους Ναζί. Μια μικρή μπάλα πηλού ή χώματος πιεσμένη γύρω από το πόδι της καρέκλας μας παραξένεψε. Αργότερα καταλάβαμε πως «το πήλινο πόδι» χρησιμοποιούταν σαν ψυχολογικό βασανιστήριο στον αιχμάλωτο που ήταν δεμένος πάνω στη καρέκλα ο οποίος προφανώς διαταζότανε να μην κουνηθεί αλλά να μένει τελείως ακίνητος για πολλή ώρα. Οποιαδήποτε κίνηση της καρέκλας θα προκαλούσε το σπάσιμο του πηλού σε μικρότερα κομμάτια. Οι φύλακες με αυτόν τον τρόπο θα αντιλαμβάνονταν και τη παραμικρότερη κίνηση που θα είχε γίνει κατά τη διάρκεια της απουσίας τους και θα τιμωρούσαν τον κρατούμενο. Η τρύπα στη μέση της καρέκλας ίσως να είχε σχέση με εξαιρετικά βίαια βασανιστήρια η πειράματα. Έστειλα τις φωτογραφίες στο τοπικό αστυνομικό τμήμα αλλά η αστυνομία έφτασε πολύ αργά. Όταν οι αρχές έφτασαν τελικά ένα μήνα αργότερα εγώ είχα φύγει με έξωση από το υπόγειο και οι αποδείξεις είχαν εξαφανιστεί. Αλλά τα άτομα που νοίκιασαν το υπόγειο διαμέρισμα μετά από μένα ήταν ηγετικά μέλη της Ελληνικής Τηλεόρασης τα οποία ήταν σε επικοινωνία με τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Έτσι δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα το καταφύγιο να εξετάστηκε από ειδικούς μυστικών υπηρεσιών πριν το τοπικό αστυνομικό τμήμα καταφτάσει. Τι απέγιναν η καρέκλα και το στρώμα; Τα πήγαν σε κάποια «ιδιαίτερη» περιοχή ή τα πέταξαν στα σκουπίδια; Πολλοί από τους αυτόπτες μάρτυρες του καταφυγίου έβγαλαν παράξενα εξογκώματα και όγκους στα σώματά τους. Ένας πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο. Λίγο καιρό αργότερα οι εφημερίδες έγραψαν για μια εξαιρετικά ραδιενεργή ουσία η οποία μυστηριωδώς είχε βρεθεί σε μία αλάνα παλιοσιδερικών. Μετά από μερικούς μήνες ένας Ελληνότουρκος φίλος μου με σύστησε στον ιδιοκτήτη μιας μεγάλης εφημερίδας των Αθηνών η οποία είχε πολύ μεγάλη επιρροή στον πολιτικό κόσμο. Αλλά οι φωτογραφίες μου δεν δημοσιεύτηκαν επειδή θα δημιουργούσαν πολλές ερωτήσεις. Δεν είχα την ιστορία. Το όλο θέμα με βασάνιζε αρκετό καιρό. Ποιος ήταν ο κρατούμενος του Λυκαβηττού; Επισκέφτηκα βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία ψάχνοντας για πολεμικές φωτογραφίες που να θυμίζουν το καταφύγιο του Κολωνακίου. Τελικά το 1997 βρήκα κάποιες επίσημες φωτογραφίες οι οποίες ταίριαζαν απόλυτα. Οι πιθανότητες να μοιάζουν όλα τόσο πολύ, το στρώμα, οι κηλίδες αίματος και τα σημάδια στο πάτωμα και όλα αυτά να είναι σύμπτωση είναι ελάχιστες. Με άλλα λόγια είναι πιο πιθανόν ένας κομήτης να πέσει πάνω στο φλιτζάνι με το τσάι που πίνεις παρά τα παραπάνω. Παρακαλώ σημειώστε πως δεν θέλω να «αποδείξω» τίποτα με όλα αυτά που έγραψα παραπάνω. Απλά θέλω να γράψω μια αναφορά με αυτά που βρέθηκαν στο καταφύγιο του Λυκαβηττού έτσι ώστε νόμιμοι ερευνητές να δουν τι είχε συμβεί εκεί. Το μόνο πρόβλημα είναι το εξής : Το νεκρό άτομο στην επίσημη φωτογραφία φέρεται να είναι ο σωσίας του Αδόλφου Χίτλερ. Το υποτιθέμενο πτώμα του Φύρερ που ανακαλύφτηκε στον κήπο της Κανγκελαρίας του Βερολίνου είχε μόνο έναν όρχη σύμφωνα με την Ρωσική αναφορά της αυτοψίας. Το πρόβλημα : Σημαντικές λεπτομέρειες στις φωτογραφίες ταιριάζουν αλλά ειλικρινά δεν θα έπρεπε επειδή η τοποθεσία του καταφυγίου είναι σχεδόν 2000 χιλιόμετρα μακριά. Τι έκανε ένας «κρατούμενος φάντασμα» στο καταφύγιο στο Κολωνάκι; Ήταν μια υπόθεση κλοπής ταυτότητας ή εξωπραγματικής απόδοσης; Για πόσο καιρό το θύμα κρατήθηκε σαν αιχμάλωτος; Για πόσο καιρό οι Ναζί χρησιμοποίησαν την περιοχή του Κολωνακίου – Λυκαβηττού κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο; Ένα έγκλημα πολέμου φαίνεται να έγινε στο καταφύγιο του Λυκαβηττού. Αλλά γιατί οι αρχές σήμερα δεν θέλουν να αποκαλύψουν ποιος ήταν το θύμα; (Σημ. Aragorn : Για να δείτε τις περίφημες φωτογραφίες πηγαίνετε στη Πηγή)