Στη Μυτιλήνη ταξιδεύει η εικόνα που «δακρύζει». Η μέχρι πρότινος κάτοχός της, Βίκυ Κλαδιά, αποφάσισε να δώσει την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας στη Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στο Μανταμάδο Λέσβου. Όπως η ίδια δήλωσε στην «Εspresso», ήταν μια πράξη που ήθελε να κάνει εδώ και αρκετό καιρό, καθώς πιστεύει πως η εικόνα πρέπει να φυλαχτεί σε ιερό μέρος. Η κ. Κλαδιά μάλιστα, έστειλε μαζί με την εικόνα και ένα γράμμα στον πατέρα Ευστράτιο στο οποίο αναφέρει την ιστορία της εικόνας. Η κ. Κλαδιά μας εξήγησε ότι δεν θέλησε να τη δώσει σε κάποια εκκλησία της Αττικής, γιατί δεν επιθυμούσε να γίνει αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης από τους ιερείς. «Όπως έχω ξαναπεί στην εφημερίδα σας, όταν πήγα να αφήσω την εικόνα σε μια εκκλησία εδώ στην Αθήνα, προκειμένου να πηγαίνει ο κόσμος και να προσκυνά, ο ιερέας εκεί μου είπε ότι αυτό είναι ένα μεγάλο θαύμα για εμάς, γιατί χρειαζόμαστε 50.000 ευρώ για να τελειώσουμε το υπόγειο. Αμέσως κατάλαβα πως το χρήμα έχει διαφθείρει τους ανθρώπους, ακόμη και τους ιερείς. Ήταν πάρα πολλές φορές που με προσέγγισαν παπάδες για να πάω την εικόνα στις ενορίες τους, αλλά όλοι ήθελαν να βγάλουν χρήματα». Η κ. Κλαδιά είναι χωρισμένη, μητέρα δύο παιδιών, χωρίς καμία οικονομική βοήθεια. Στο γράμμα που έστειλε στο μοναστήρι όπου θα καταλήξει η εικόνα αναφέρει πως έγινε το θαύμα. Όπως υποστηρίζει η ίδια, αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Το μαγαζί που είχε νοικιάσει δεν πήγαινε καλά και κάθε μέρα παρακαλούσε την Παναγία και την Αγία Βαρβάρα να κάνουν ένα θαύμα για να μην μείνει στο δρόμο από τα χρέη. «Στις 19 Απριλίου 2004 θα ερχόταν ένας μάστορας στο μαγαζί για να φτιάξει τον θερμοσίφωνα. Στάθηκα κάτω από τα εικονίσματα, να ανάψω το καντηλάκι και σηκώνοντας το κεφάλι μου είδα το πρόσωπο της Αγίας Βαρβάρας στην εικόνα να έχει γεμίσει νερά. Την σκούπισα με τη παλάμη μου. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι σε μια όρθια εικόνα στέκεται πάνω το υγρό χωρίς να κυλήσει, να τρέξει κάτω. Έκανα βόλτες μέσα στο μαγαζί και ο μάστορας τοποθετούσε τον θερμοσίφωνα. Δούλευε και ξαφνικά με φώναξε και μου είπε ότι η εικόνα είχε νερά. Πήρα πάλι και τη σκούπισα με τη παλάμη μου. Κατέβασα την εικόνα και την κοίταξα μπρος πίσω και ήταν στεγνή. Ο μάστορας ξαναείδε την εικόνα και φώναξε και πάλι ότι είχε νερά. Δεν ήταν όμως νερό, από το βολβό του αριστερού ματιού της έκλαιγε. Το δάκρυ σταματούσε στο σαγόνι». Η κ. Κλαδιά θεωρεί ότι με τη πράξη της αυτή διώχνει από πάνω της μια μεγάλη ευθύνη. Μάλιστα στο γράμμα της προς τον πατέρα Ευστράτιο αναφέρει. : «Πάτερ, ένιωθα ανάξια να κρατώ στο σπίτι μου μια τόσο θαυματουργή εικόνα. Θα σας παρακαλούσα να προσευχηθείτε για μένα και τα δύο μου παιδιά για να έχουμε την υγεία μας…». Ο πατέρας Ευστράτιος, μιλώντας στην «Espresso», επιβεβαίωσε ότι είχε τηλεφωνκή επικοινωνία με μια γυναίκα η οποία του είπε για την εικόνα. «Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου είπε για την εικόνα και εγώ της είπα ότι κάθε εικόνα είναι καλοδεχούμενη στο ναό μας. Δεν ξέρω αν δακρύζει ή όχι και ούτε ξέρω μέχρι στιγμής την ιστορία της. Την περιμένουμε να έρθει και θα τη βάλουμε στο ναό. Η γυναίκα μου είπε ότι διάλεξε το μοναστήρι μας για να φυλάξουμε εμείς αυτή την εικόνα και εγώ της απάντησα ότι είναι καλοδεχούμενη».