Δύο φορές, στις 22 Ιανουαρίου και στις 13 Φεβρουαρίου, η χώρα μας και ιδίως η Αττική, χτυπήθηκε από καιρικά φαινόμενα τα οποία ειδικοί επιστήμονες χαρακτήρισαν «μετεωρολογικές βόμβες». Επρόκειτο στην ουσία για ψυχρές αέριες μάζες προερχόμενες από τον αρκτικό κύκλο, που με μορφή κυκλώνα και έντονη σφοδρότητα χτύπησαν την Ελλάδα. Το περίεργο με αυτά τα φαινόμενα είναι ότι είχαν διάρκεια μόνο ενός ή δύο εικοσιτετραώρων, γεγονός αρκετά ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα. Θα υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο, ότι παλαιότερες κακοκαιρίες παρόμοιου χαρακτήρα (τον Μάρτιο του 1987,τον Φεβρουάριο του 1992 και τον Ιανουάριο του 2002) είχαν μεγάλη ένταση, αλλά η διάρκειά τους ήταν φυσιολογική. Αντίθετα είναι γνωστό ότι οι ξαφνικές θυελλώδεις καταιγίδες, το καλοκαίρι του 2002 (με τις γνωστές πλημμύρες στον Κηφισό), είχαν «κυκλωνικό» χαρακτήρα. Οι παράξενες αυτές κλιματικές ανωμαλίες, θα μπορούσαν κάλλιστα να συσχετισθούν με το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», το οποίο σύμφωνα με ορισμένους μετεωρολόγους επιδρά πλέον άμεσα στο κλίμα του πλανήτη μας. Οι ίδιοι επιστήμονες, υποστηρίζουν ότι η εμφάνιση του φαινομένου συνοδεύεται από παρόμοια ακραία καιρικά φαινόμενα. Πράγματι, αυτό αποτελεί μία πιθανή επιστημονική εξήγηση. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Ας μη ξεχνάμε πως μία άλλη μερίδα επιστημόνων, πιστεύει ότι το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» δεν έχει προκαλέσει ακόμη κλιματικές «ανωμαλίες» και ο καιρός δεν έχει επηρεαστεί. Τι συμβαίνει λοιπόν; ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΘΕΩΡΗΣH Είναι γνωστό ότι το σύμπαν δομείται από ύλη και από ενέργεια, που «ρέει» σε όλα τα σημεία του χωροχρόνου. Η ενέργεια κάνει την εμφάνισή της στον κόσμο μας με ποικίλες μορφές. Πολλές από αυτές είναι γνωστές στην επιστήμη, ενώ άλλες, των οποίων η ύπαρξη επιβεβαιώνεται από ανεξάρτητους ερευνητές αμφισβητούνται από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Ένα βασικό σημείο αναφοράς, σχετικό με τη ροή ενέργειας στη φύση είναι ο «αιθέρας». Ο αιθέρας, βρίσκεται παντού και ο υλικός κόσμος αποτελείται από αυτόν. Ο Αριστοτέλης μάλιστα τον ονομάζει χαρακτηριστικά «παν γαν». Αρκετά κοντά στην έννοια του αιθέρα μπορεί να τοποθετηθεί η περίφημη «οργόνη», στην οποία αναφέρθηκε πρώτος ο Βίλχελμ Ράιχ (βλ. σχετικό άρθρο του Μ. Αντωνίου, στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τ. 58, σελ. 28-38). Η οργόνη κατά τον Ράιχ, μοιάζει αρκετά με τον αιθέρα. Πρόκειται για ένα είδος ενέργειας, θεμελιακά διαφορετικό από τις μέχρι σήμερα γνωστές στην φυσική επιστήμη, που πλημμυρίζει το σύμπαν με την μορφή ενός κοσμικού ωκεανού. Ο ωκεανός της οργόνης, όπως γίνεται κατανοητό, δημιουργεί αλληλένδετα φαινόμενα στο συμπαντικό πεδίο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ακόμη και αν δεν αποδεχθούμε τις προαναφερθείσες θεωρίες, είναι γεγονός ότι ο φυσικός κόσμος λειτουργεί βάσει ενός συνεχούς «παιχνιδιού» ύλης και ενέργειας. Φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ενεργειακές εκφάνσεις του υλικού κόσμου, είναι δυνατό να αλληλεπιδράσουν με οποιοδήποτε υλικό ή ενεργειακό πεδίο, που βρίσκεται εντός του ιδίου συστήματος. Είναι γνωστό πως η θεωρία του χάους υποστηρίζει ότι η μικρή πτήση μίας πεταλούδας στην Ιαπωνία, μπορεί να προκαλέσει έναν τυφώνα στην άλλη άκρη της γης. Η «θεωρία του ντόμινο» στην επιστήμη της σεισμολογίας υποστηρίζει περισσότερο συγκεκριμένα, περίπου τα ίδια. Ένας σεισμός σε οποιοδήποτε σημείο της γης διεγείρει άλλα ρήγματα, που βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο του πρώτου σεισμού. Ζούμε λοιπόν σε ένα τεράστιο «σύστημα αλληλεπιδράσεων», του οποίου οι συνέπειες είναι «οτιδήποτε» και μπορεί να προέρχονται από «οτιδήποτε». Η δική μου θεωρία, ερμηνεύει την έννοια του χωροχρόνου με την μορφή ενός «ποταμού». Το «νερό» του «ποταμού», αντιστοιχεί στην ύλη και στην ενέργεια του κόσμου μας. Το «ποτάμι», «ρέει» μόνο προς μία διεύθυνση, όπως ο χρόνος (με την επίδραση της βαρυτικής δύναμης). Ο χώρος και οι τρεις διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος), οριοθετούνται από το εύρος και τις διαστάσεις της «κοίτης». Εντός της «κοίτης», τα άτομα της ύλης και τα σωματίδια της ενέργειας, έχουν δυνατότητα κίνησης τρισδιαστατικά (πάνω-κάτω ως ύψος, αριστερά-δεξιά ως πλάτος και πίσω-μπροστά ως μήκος), στο εύρος όμως που τους επιτρέπεται από την έκταση της «κοίτης», δηλαδή τον χώρο. Συγχρόνως, άτομα και σωματίδια κινούνται, «ρέουν» δηλαδή σταθερά, με τη φορά του χρόνου. Με τον συνδυασμό της «ροής» (της κίνησης του χρόνου) και της τρισδιαστατικής-εκούσιας και ακούσιας κίνησης- ύλη και ενέργεια αλληλεπιδρούν σε ένα συνεχές «παιχνίδι μπιλιάρδου», προκαλώντας γεγονότα και φαινόμενα. Συνεπώς, οποιαδήποτε κίνηση, «αναταραχή» ή επίδραση στην ενεργειακή ισορροπία του πλανήτη ή ακόμη και του σύμπαντος, μπορεί άμεσα να δώσει ώθηση σε φαινόμενα, όπως οι «μετεωρολογικές βόμβες» που μας έπληξαν. Έτσι λοιπόν, οι ανεξερεύνητες πλευρές της φύσης , μας δίνουν τη δυνατότητα να δεχθούμε την ύπαρξη «ενεργειών», που δεν είναι γνωστές στην επιστημονική κοινότητα ή που είναι γνωστές μόνο σε κάποιους κύκλους «μυημένων», ως απόρρητες. Δια του αιθέρα, μπορούμε να επιδράσουμε στα πάντα και να τα διαμορφώσουμε αναλόγως με την θέλησής μας. Γι’ αυτό τον σκοπό μάλιστα, έχουν αναπτυχθεί ποικίλες «μηχανιστικές μέθοδοι», στις οποίες σημαντικό ρόλο παίζει και η δύναμη της σκέψης. Αντίστοιχα στον τομέα της «οργόνης», αναπτύχθηκε η «οργονομετρία», η «επιστήμη» που ασχολείται με την χρήση των δυνατοτήτων και εφαρμογών της «οργόνης». Οι «ενέργειες» αυτές, με την κατάλληλη τεχνολογία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς ή για κάθε είδους ειρηνικούς σκοπούς. Έντονες φήμες, μιλούν για ιδιαίτερους κύκλους ανθρώπων των μεγάλων χωρών, που χρησιμοποιούν τέτοιες πρωτοπόρες τεχνολογίες Μέσω του «μορφογενετικού προτύπου» του αιθέρα μπορούμε, κατά τους ερευνητές, να επιδράσουμε και στον καιρό. Αρκεί να χρησιμοποιήσουμε κάποια «μηχανιστική» μέθοδο ή μία «μηχανή», της οποίας τα υλικά να έχουν την κατάλληλη γεωμετρία και συναρμογή. Ο Ράιχ από την άλλη πλευρά, είχε πειραματιστεί με «οργονοβόλα-νεφοδιαλυτές». Με αυτά απομάκρυνε την «πεσμένη ενεργειακά» οργόνη και μετέβαλλε θετικά το κλίμα. Θεωρείται μάλιστα, ότι τα ακτινοβόλα κόκκινα σύννεφα στον Αττικό ουρανό πριν τις κακοκαιρίες (όπως αυτά που παρατηρήθηκαν πριν από έντονες χιονοπτώσεις), είναι σύννεφα «πεσμένης» ενεργειακά οργόνης. Σήμερα η Αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί το υψηλής τεχνολογίας σύστημα ΗΑΑRP, μεταξύ άλλων και για να ελέγχει τον καιρό. Το σύστημα αυτό, με την χρήση κεραιών και ισχυρής ακτινοβολίας, (βλ. περιοδικό ΝΕΧUS, τεύχος 1, σελ. 30-42 και ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ τεύχος 60, σελ.40-43 ), διεγείρει φορτισμένα σωματίδια που βρίσκονται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, ανακλά κυματική ακτινοβολία και αυξάνει την θερμοκρασία στην ιονόσφαιρα. Έτσι, μπορεί να εντοπίζει αντικείμενα από τεράστιες αποστάσεις, να ελέγχει ή να διακόπτει τις τηλεπικοινωνίες, να εξολοθρεύει ζωντανούς οργανισμούς (και στρατιωτικές μονάδες) από απόσταση, να προκαλεί σεισμικά φαινόμενα και φυσικά να επηρεάζει τον καιρό. Παρόμοιες πρωτοτυπίες δεν είναι κάτι καινούριο στα ιστορικά χρονικά. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο ερευνητής Ν. Β. Λίτσας στο βιβλίο του «Ιερή γεωγραφία της Ελλάδος» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ), χρησιμοποιούσαν επίσης ενεργειακά πεδία έπ’ ωφελεία τους, δια της Μεγάλης Πυραμίδας, που λειτουργούσε ως συσσωρευτής και μεταλλάκτης ενέργειας. Όπως πιθανολογείται, παρόμοια χρήση ενέργειας, έκαναν και οι αρχαίοι Αθηναίοι, μία από τις μεγάλες δυνάμεις της κλασσικής αρχαιότητας. Σε αυτή την «χρήση», φαίνεται ότι οφειλόταν η ανάπτυξη των Αθηναϊκού κράτους, που συνδέεται με το περίφημο ήπιο Αττικό κλίμα. Είχαν κατασκευάσει δηλαδή ένα σύστημα, ανάλογο ενός «μηχανισμού ελέγχου του αιθέρα» ή ενός «οργονοβόλου-νεφοδιαλύτη» ή πιθανότερα ενός ΗΑΑRP, που βασιζόταν σε διαφορετική τεχνολογία, με παρόμοια όμως αποτελέσματα. Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι το λεκανοπέδιο της Αττικής, αποτελεί μία νησίδα εξαιρετικού κλίματος σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Όταν χιονίζει, παρατηρούμε ότι περιοχές της χώρας μας, που βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος με την Αθήνα, πλήττονται εντονότατα. Όχι όμως και η ίδια η Αθήνα… Ακόμη και λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σε περιοχές όπως τα Μεσόγεια, ο Μαραθώνας, τα Κιούρκα ή ο Ωρωπός, τα καιρικά φαινόμενα έχουν αρκετά μεγαλύτερη ένταση. Από το «όριο» της Κηφισιάς και νοτιότερα, όλα αλλάζουν προς το ηπιότερο και θερμότερο. Πλησιάζοντας μάλιστα προς το κέντρο της πόλης, η θερμοκρασία είναι αισθητά υψηλότερη κατά αρκετούς βαθμούς Κελσίου. Θερμός είναι ο καιρός και στο Θριάσιο πεδίο, όπου το χιόνι κάνει σπανιότατα την εμφάνισή του. Είναι άξιο λόγου επίσης το γεγονός, ότι η διαφορά της θερμοκρασίας μεταξύ του κέντρου της πόλης και των ακτών του Σαρωνικού, η απόσταση των οποίων είναι περίπου ανάλογη με την απόσταση κέντρου-Κηφισιάς, είναι πολύ μικρή. Οι μετεωρολόγοι, υποστηρίζουν, ότι αυτό οφείλεται στην διάταξη των ορεινών όγκων γύρω από το λεκανοπέδιο και στην γειτνίαση της πόλης με την θάλασσα. Όμως, και άλλες περιοχές, νοτιότερες μάλιστα, περιβάλλονται από βουνά και θάλασσα. Το κλίμα τους όμως είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσμενέστερο του περίφημου Αττικού. Ακόμη και στα βουνά που περιβάλλουν την Αθήνα ο καιρός είναι ασυνήθιστα «μαλακός». Ο Υμηττός και η Πεντέλη, με ύψη 1026 και 1109 μέτρα αντίστοιχα, ελάχιστα διαφέρουν, ως προς το κλίμα, από το κέντρο της Αθήνας. Η δε Πάρνηθα, είναι εμφανές ότι παρά τις χιονοπτώσεις που την πλήττουν, δεν είναι δυνατό να διατηρήσει το χιόνι όσο διάστημα μπορούν άλλα βουνά, που έχουν περίπου το ίδιο ύψος. Παρόμοιο κλιματικό «μορατόριουμ» επικρατεί και στον όμορο θαλάσσιο χώρο. Ο Σαρωνικός, κατά ανεξήγητο τρόπο, είναι πιο ζεστός από άλλες νοτιότερες θάλασσες της χώρας μας. Οι θερμοκρασίες των υδάτων του, είναι συγκρίσιμες με αυτές των Δωδεκανήσων, που είναι οι θερμότερες στην Ελλάδα. Γίνονται μάλιστα υψηλότερες όσο πλησιάζουμε προς την πλευρά του Φαλήρου, του Πειραιά και της Ελευσίνας. Αυτό οφείλεται προφανώς είτε έμμεσα στις υψηλές θερμοκρασίες της περιοχής των Αθηνών, είτε άμεσα στην ίδια άγνωστη αιτία που προκαλεί τις αυξημένες αυτές θερμοκρασίες. Η «θεωρία της κλιματομηχανής» δίνει μία εναλλακτική εξήγηση σε όλα αυτά τα παράδοξα, σε όσους τουλάχιστον διαθέτουν ανοιχτό και αντισυμβατικό πνεύμα. Η «ΚΛΙΜΑΤΟΜΗΧΑΝΗ» Οι αρχαίοι Αθηναίοι λοιπόν, είχαν πιθανότατα κατασκευάσει ένα είδος «κλιματομηχανής», που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα εν μέρει να λειτουργεί. Σε αυτή οφείλεται η οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της αρχαίας πόλης. Η «μηχανή», χρησιμοποιούσε (και σε κάποιο βαθμό χρησιμοποιεί ακόμη, όπως θα δούμε) ενέργεια που ίσως σχετίζεται με τον αιθέρα ή με την οργόνη ή το πιθανότερο, με γεωμαγνητικά πεδία και την μετατρέπει σε ενέργεια «απόκρουσης» των βαρομετρικών χαμηλών και των χαμηλών θερμοκρασιών. Αυτό επιτυγχάνεται προφανώς με κάποιου είδους ιονισμό της ατμόσφαιρας πάνω από το λεκανοπέδιο, όπως περίπου λειτουργεί το σύστημα HAARP. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η αποδυνάμωση-διάλυση της κακοκαιρίας, αλλά και η πιθανή ενίσχυση της ηλιακής ακτινοβολίας. Το γεγονός ότι τα έντονα καιρικά φαινόμενα «κρύβουν» μεγάλες ποσότητες ενέργειας, που έχουν δυνατότητα να ελεγχθούν με ειδικούς μηχανισμούς, είναι κάτι που δεν αποδεικνύεται μόνο από το φαινόμενο της αστραπής. Τον Φεβρουάριο του 1992, όταν παρουσιάσθηκε η εντονότερη χιονόπτωση της δεκαετίας του ’90, βρισκόμουνα στον σταθμό του ΗΣΑΠ, στο Μαρούσι. Η νύχτα ήταν κατασκότεινη και κρύα. Περίμενα το τελευταίο τρένο για την Αθήνα. Κάποια στιγμή κοίταξα προς την Πεντέλη. Τότε πραγματικά τρόμαξα! Δεν είχα αντικρίσει ποτέ ξανά έναν τόσο ακτινοβόλο ουρανό. Ένα κόκκινο-πορφυρό χρώμα, που προερχόταν από τα σύννεφα, φώτιζε το βουνό. Δεν ξέρω αν αυτό συσχετιζόταν με την περίφημη «ενεργειακή» θέση του βουνού, με ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, οργόνη, ιονισμό της ατμόσφαιρας ή κάτι άλλο. Εκείνη την ώρα όμως, σκέφτηκα ότι μπορεί να γίνει σεισμός, αφού λίγο πριν τους σεισμούς του 1981 και 1999 τα σύννεφα είχαν παρόμοιο χρώμα. Τελικά την επόμενη ημέρα προέκυψε, αντί για σεισμός, μισό μέτρο χιόνι στο κέντρο της Αθήνας. Συνεπώς, η ενέργεια που είχε συγκεντρωθεί στα νέφη, ήταν τέτοια, που η «κλιματομηχανή» στην οποία αναφέρομαι απλά μείωσε την ένταση της κακοκαιρίας και την συγκράτησε για κάποιο διάστημα στην περιοχή της Πεντέλης (έξω από το λεκανοπέδιο το χιόνι έφτασε το ύψος των 1-2 μέτρων). ΤI EIXAN ΠETYXEI OI APXAIOI MAΣ ΠPOΓONOI; Οι Αθηναίοι που, όπως μας λέει ο Περικλής, λάτρευαν τους νεωτερισμούς, ανακάλυψαν κάποια στιγμή ότι ο βράχος της Ακρόπολης αποτελεί έναν σημαντικό «πόλο» γεωδυναμικών ενεργειακών ρευμάτων ή γεωακτινοβολίας. Σύμφωνα με τον ερευνητή Γ. Κυπριωτάκη, γεωακτινοβολία ορίζεται ως το σύνολο των μαγνητικών, ηλεκτρικών, βαρυτικών, υποηχητικών και άλλων κυματικών επιρροών, σε ένα συγκεκριμένο σημείο της γήινης επιφάνειας. Ο ιερός βράχος συγκεντρώνει παρόμοια χαρακτηριστικά. Αναφέρεται μάλιστα από πολλούς σύγχρονους ερευνητές, ότι το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο στον λόφο είναι ισχυρότατο και σε ορισμένα σημεία του τρελαίνει τις πυξίδες και δημιουργεί προβλήματα στη χρήση συστημάτων GPS. Η παρατήρηση από τους Αθηναίους έγινε πιθανότατα, όταν χτίσθηκε ο πρώτος ναός. Τότε ίσως αντιλήφθηκαν, ότι μετά την ανέγερσή του ο καιρός έγινε ηπιότερος στην Αττική. Αποδίδοντας λοιπόν το γεγονός αυτό, είτε σε θεϊκή παρέμβαση, είτε σε φυσικό φαινόμενο, αποφάσισαν να ανεγείρουν μεγαλύτερους ναούς στον λόφο. Ίσως επίσης διαπίστωσαν, ότι το πεντελικό μάρμαρο, έχει ιδιότητες μετασχηματιστή και πομπού ενέργειας. Είναι γνωστό, όπως μας λέει ο γνωστός ερευνητής Ν. Β. Λίτσας, ότι οι περισσότεροι αρχαίοι ναοί ήταν οικοδομημένοι, έτσι ώστε να αποτελούν γιγαντιαίους πυκνωτές ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Η δόμηση των ναών με συγκεκριμένα στοιχεία, όπως το μάρμαρο, δεσμεύει την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του υπεδάφους, αυξάνοντας την ηλεκτροστατική χωρητικότητα της κοντινής περιοχής. Ο ίδιος ερευνητής, στο βιβλίο του, αναφέρει ότι ο Παρθενώνας αποτελεί μοναδική περίπτωση αρχαίου ναού στη Ελλάδα κατασκευασμένου εξ’ ολοκλήρου από Πεντελικό μάρμαρο. Το μάρμαρο αυτό έχει ιδιαίτερες ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες στην κρυσταλλική δομή του, όπως έχει αποδείξει ο γνωστός φυσικός Π. Παππάς. Επομένως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τέτοιους σκοπούς. Κατά μία άποψη μάλιστα, στις ιδιότητες του πετρώματος αυτού, οφείλονται τα παράξενα φαινόμενα της Πεντέλης και τα ακτινοβολούντα σύννεφα, εκείνο το βράδυ του 1992. Εκείνη την κρύα νύχτα μπορεί τα μάρμαρα του βουνού να «συγκρατούσαν» την χιονοθύελλα, που ετοιμαζόταν να εισβάλλει στο λεκανοπέδιο. Θα πρέπει να επισημάνω ότι παρόμοια λάμψη νεφών, πάνω από την Πεντέλη, έχει παρατηρηθεί και άλλες φορές. Θα πρέπει επίσης περαιτέρω να αναφερθεί, ότι τα μάρμαρα με τα οποία χτίσθηκε ο Παρθενώνας, προέρχονται από την περιοχή της περίφημης σπηλιάς του Νταβέλη, στην οποία συμβαίνουν τα γνωστά παράξενα φαινόμενα. Όπως γνωρίζει πλέον ο περισσότερος κόσμος, το σχήμα του ναού της Ακροπόλεως δεν είναι παραλληλεπίπεδο. Αντίθετα, ενσωματώνει «καμπύλες» και οι κολώνες του συγκλίνουν προς το κέντρο, δημιουργώντας, μία υποθετική πυραμίδα ύψους 1852 μέτρων. Ο κ. Λίτσας υποστηρίζει ότι, λόγω του σχήματος αυτού η συσσωρευθείσα ενέργεια εκπεμπόταν (ή κατά την γνώμη μου εκπέμπεται και σήμερα) στο 1/3 του υποθετικού ύψους της πυραμίδας, δηλαδή σε ύψος 620 μέτρων από το έδαφος ( ή κατά άλλη άποψη στην υποτιθέμενη κορυφή, σε ύψος 1852 μέτρων). Ο προφανής λόγος που οι Αθηναίοι επέλεξαν η ενέργεια να εκπέμπεται σε δυσθεώρατα ύψη, είναι ξεκάθαρος: Ήθελαν να βελτιώσουν το κλίμα της πόλης-κράτους τους και τοιουτοτρόπως, δια του μεγάλου ύψους «εκπομπής», απομάκρυναν σύννεφα και κακοκαιρίες! Η κατασκευή του «κλιματικού πομπού» στον ιερό βράχο, είναι πιθανώς και η αιτία που η Ακρόπολη, θεωρείται «άορνος πέτρα». Η ενέργεια που εκπέμπεται, μπερδεύει και απομακρύνει τα αποδημητικά πουλιά (που ως γνωστόν, καθορίζουν την πορεία τους βάσει του μαγνητικού πεδίου της γης). Φυσικά, η ενέργεια αυτή, δεν μπερδεύει τα περιστέρια, που πετάνε χωρίς εξάρτηση από το μαγνητικό πεδίο. Γι’ αυτό εξ’ άλλου και βρίσκονται σε αφθονία πάνω στον βράχο. Η ίδια εκπομπή ενέργειας, είναι και ένας από τους λόγους που ο παρατηρητής αντιλαμβάνεται το φαινόμενο μέγεθος του Παρθενώνα, πολύ μεγαλύτερο από το πραγματικό. ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΟΙ «ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΤΕΣ» Για να ολοκληρώσουν το «δίκτυο» της «κλιματομηχανής», οι Αθηναίοι κατασκεύασαν «αναμεταδότες», στις κορυφές των γύρω βουνών, ώστε να μεταφέρεται η… «κλιματική άμυνα» στις παρυφές του λεκανοπεδίου. Η συγκεκριμένη… «δικτύωση», είναι ανάλογη με το γνωστό δίκτυο που σχηματίζουν οι θέσεις των άλλων αρχαίων ναών, με επίκεντρο τον Παρθενώνα, το οποίο έχει χαρτογραφηθεί από πολλούς ερευνητές. Η διαφορά είναι ότι το συγκεκριμένο «υποδίκτυο», είχε στόχο το κλίμα. Το βουνό της Πεντέλης είναι από μόνο του ένας τεράστιος φυσικός «αναμεταδότης», διότι λόγω των μαρμάρων δέχεται και ανακλά αυτόματα, τις «εκπομπές» της Ακρόπολης. Τα φαινόμενα που συμβαίνουν στην σπηλιά του Νταβέλη και στον «αμφισβητούμενο» αντιβαρυτικό δρόμο, συνδέονται με τις δυνάμεις του μαρμάρου. Στο γνωστό σπήλαιο, γίνανε πριν μερικά χρόνια- στην δεκαετία του 1970 και στα τέλη της δεκαετίας του 1980-τα μυστηριώδη έργα που σχετίζονται άμεσα με το θέμα. Η περιοχή επιλέχθηκε επίσης από τους Αμερικανούς για την κατασκευή της γνωστής βάσης της Νέας Μάκρης. Η βάση αυτή λέγεται ότι χρησιμοποιούσε συστηματικά το γεωμαγνητικό πεδίο της περιοχής, για άγνωστους στρατιωτικούς σκοπούς. Μία εμφανής «μικροεφαρμογή» των ανακαλύψεων των Αμερικανών, που αξίζει να αναφερθεί ήταν η καταστροφή τριών σοβιετικών κατασκοπευτικών αυτοκινήτων που οδηγήθηκαν πιθανώς «μαγνητικά» σε ελεγχόμενες συγκρούσεις, κοντά στη βάση, το Φθινόπωρο του 1984 την ίδια ημέρα και με μικρή διαφορά χρόνου το ένα από το άλλο. Το περιστατικό δημοσιεύθηκε σε μεγάλη ελληνική εφημερίδα εκείνη την εποχή. Σήμερα που η βάση έκλεισε, λέγεται ότι τα μηχανήματά της έχουν εγκατασταθεί στον βυθό του νότιου Ευβοϊκού και εξακολουθούν να λειτουργούν. Αξιοπερίεργο είναι ότι το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών), έχει εγκαταστήσει στην ίδια περιοχή-στις πλαγιές του βουνού-τον «γεωμαγνητικό σταθμό Πεντέλης». Το συμπαθές βουνό, είναι επίσης, σύμφωνα με τον Ν. Β. Λίτσα μία γεωπυραμίδα, της οποίας οι ιδιότητες βοηθάνε και ενισχύουν τις προαναφερθείσες λειτουργίες. Αυτό το σχήμα υποδηλώνει και μία πιθανή ηφαιστειακή δραστηριότητα στο παρελθόν, γεγονός που ενισχύει την ύπαρξη γεωδυναμικών ενεργειακών πεδίων. Έτσι, οι Αθηναίοι δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την περιοχή αυτή. Εκεί η φύση, όπως φαίνεται λειτουργεί «αυτόματα». Στην Πάρνηθα και τον Υμηττό όμως, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Όπως αναφέρει ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Νέζης στο βιβλίο του «Τα βουνά της Αττικής», στην Πάρνηθα, βόρεια δηλαδή, οι Αθηναίοι ανέγειραν βωμό του «όμβριου» ή «απήμιου» Δία. «Απήμιος», ονομάσθηκε γιατί απομάκρυνε τα κακά. «Όμβριος» όμως, γιατί απομάκρυνε τις βροχές. Ο βωμός αυτός πιστεύεται ότι ανακαλύφθηκε την δεκαετία του ’60, στην κορυφή του βουνού, που σήμερα ονομάζεται Καραμπόλα. Στην Πάρνηθα υπήρχαν επίσης χάλκινο άγαλμα του Παρνήθιου Δία και βωμός του «σημαλέου» Δία στην κορυφή Άρμα. Όπως μας παραδίδει και ο αρχαίος περιηγητής Στράβων, επειδή η συγκεκριμένη κορυφή είναι ορατή από την Ακρόπολη, οι ειδικοί ερμηνευτές των θελήσεων του Δία, οι «Πυθαιστές», παρατηρούσαν επί τρεις ημέρες και τρεις νύχτες κάθε μήνα, επί τρίμηνο, το Άρμα, για να διακρίνουν καιρικό σημάδι και να αρχίσουν το ξεκίνημα της «Πυθαιδος», της ιερής πομπής προς τους Δελφούς. Τα σχετικά ερωτήματα τίθενται νομίζω, αυτόματα: Μήπως όλα αυτά είχαν στενή σχέση με την «κλιματομηχανή» της Ακρόπολης; Είχαν οι «Πυθαιστές», κάποιο ρόλο σχετικό με την λειτουργία της; Την καταφατική απάντηση στα ερωτήματα αυτά, ενισχύει η ύπαρξη ενός παρόμοιου βωμού και στον Υμηττό. Ο Παυσανίας συγκεκριμένα αναφέρει, ότι και σ’ αυτό το βουνό υπήρχε βωμός του «όμβριου» Δία, ο οποίος «ρύθμιζε» τις βροχές και πιθανότατα, αποτελούσε την ανατολική επέκταση του δικτύου της «κλιματομηχανής. Τέλος, δυτικά, εκτός από τον ναό του Απόλλωνα (θεού του φωτός και του ήλιου), που βρισκόταν κοντά στη μονή Δαφνίου και ίσως έπαιζε κάποιο σχετικό ρόλο, υπήρχαν και τα ιερά της Ελευσίνας που αναμετέδιδαν έντονα τις «εκπομπές» και διατηρούν ήπιο το κλίμα στην περιοχή μέχρι σήμερα. Είναι πραγματικά εκπληκτική η πιθανότητα οι Αθηναίοι να είχαν γνώση μίας μοναδικής ιδιότητας του βράχου της Ακρόπολης και των μαρμάρων και να την χρησιμοποίησαν δεόντως για την βελτίωση του καιρού, την «διαμόρφωση» ήπιου κλίματος στο κράτος τους και κατά συνέπεια ιδανικών συνθηκών για την ευμάρεια των πολιτών, την οικονομική, πολιτιστική και στρατιωτική ανάπτυξη τους. Η « ΚΛΙΜΑΤΟΜΗΧΑΝΗ ΣΗΜΕΡΑ» Ας ξαναέρθουμε όμως στις μέρες μας. Αν η θεωρία περί «κλιματομηχανής» ευσταθεί, τότε εξηγούνται εύκολα οι καιρικές «βόμβες» που μας έπληξαν. Το σύστημα ρύθμισης του καιρού υπέστη σοβαρές ζημιές, κατά την διάρκεια των χιλιάδων χρόνων που πέρασαν από την κατασκευή του. Κατ’ αρχήν οι «βωμοί-αναμεταδότες» στις κορυφές των γειτονικών βουνών καταστράφηκαν, πιθανότατα κατά τους βυζαντινούς χρόνους, ενώ τα ιερά της Ελευσίνας κατά τους πρώτους χριστιανικούς. Αργότερα, ο Παρθενώνας τραυματίσθηκε καίρια από τον Μοροζίνι και συλήθηκε από τον λόρδο Έλγιν. Ο τελευταίος μάλιστα, υπάρχουν ενδείξεις ότι ήταν αρκετά υποψιασμένος σχετικά με τα συγκεκριμένα μάρμαρα, που μπορεί να είχαν υποστεί και κάποια μορφή «επεξεργασίας-ενίσχυσης» των ιδιοτήτων τους, από τους αρχαίους μας πρόγονους . Πραγματικά, με την απομάκρυνση τους από τον ναό, η αποδυνάμωση του «μετασχηματιστή-ναού», ήταν μεγάλη. Παρά ταύτα όμως, όπως φαίνεται, με την αρωγή του Πεντελικού όρους, εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια, η προσπάθεια αναστύλωσης του Παρθενώνα και η αντικατάσταση μαρμάρινων τμημάτων του με τσιμεντένια, μεταλλικά ή τιτανίου, οδήγησε το σύστημα σε περαιτέρω αποδυνάμωση. Σύμφωνα μάλιστα με σχετικό άρθρο του ερευνητή Γ. Κασιμάτη, τα μνημεία της Ακροπόλεως οδηγούνται σε ενεργειακή νέκρωση και ίσως σε περαιτέρω υλική φθορά. Έτσι, με έκδηλη απορία παρακολουθούμε ιδιόμορφα καιρικά φαινόμενα να πλήττουν την Ελλάδα και την Αθήνα, με μεγάλη ένταση και συνήθως αναζητάμε τις αιτίες μόνο στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Η «ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ» ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ Ίσως η θεωρία της «κλιματομηχανής»,να φαίνεται σε ορισμένους «ορθολογιστές», αρκετά «εξωτική». Καλό όμως είναι, προτού την απορρίψουν, να συνειδητοποιήσουν πως ζούμε σε έναν κόσμο με άπειρα μυστήρια και πολλά ανεξήγητα φαινόμενα, για τον οποίο μας μιλάει συχνά η κβαντική φυσική. Ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο οι ιδιότητες ανθρώπων και πραγμάτων, πρέπει να ερευνώνται χωρίς προκαταλήψεις. Ο καιρός «λειτουργεί», σύμφωνα με την θεωρία του χάους. Γι’ αυτό είναι απρόβλεπτος. Συντίθεται από δυνάμεις που εν’ πολλοίς είναι αδάμαστες. Αρκετοί θα ήθελαν να τον ελέγξουν, για πολλούς λόγους. Σήμερα κάποιοι πιθανότατα χρησιμοποιούν συστήματα τύπου HAARP, «νεφοσποράς» ή ακόμη και οργόνης. Το ίδιο το συλλογικό ασυνείδητο ή και το συνειδητό μπορεί να επηρεάσει, σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες τον καιρό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε περιόδους που επικρατεί μαζική κατήφεια στην κοινωνία μας, λόγω άσχημων γεγονότων που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, ο καιρός είναι εξίσου μελαγχολικός. Επίσης, όταν αγανακτούμε με τις παρατεταμένες περιόδους καύσωνα ή κρύου, γρήγορα παρατηρούμε κλιματολογικές αλλαγές προς το αντίθετο. Μπορεί λοιπόν και η ίδια η κοινωνία μας να αποτελεί μία «κλιματομηχανή». Σε κάθε περίπτωση πάντως, η «κλιματομηχανή» των αρχαίων Αθηναίων, είναι εκπρόσωπος μίας διαφορετικής τεχνολογίας και αν πράγματι λειτουργεί, πρέπει να καταρτισθούν άμεσα σχέδια για να διασωθεί. Ακόμη όμως και αν τα παραπάνω αποδειχθούν απλές θεωρίες, ας αποτελέσουν τουλάχιστον ένα ερέθισμα για την προστασία των αρχαίων μας μνημείων από κάθε είδους λανθασμένες ή βάναυσες παρεμβάσεις. Στόχος μας πρέπει ούτως ή άλλως να είναι η ενεργοποίηση και μίας άλλης «μηχανής», της ξεχασμένης «ατμομηχανής» του πολιτισμού μας! ΠHΓEΣ 1. Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, «Αττικά» Εκδοτική Αθηνών. 2. Ν.Β. Λίτσα «Η ιερή γεωγραφία της Ελλάδος», Εκδόσεις Έσοπτρον. 3. Ι. Π. Φουράκη «Τα (προ) μηνύματα των Δελφών», Εκδόσεις ΤΑΛΩΣ 4. Γ. Μπαλάνου «Το αίνιγμα της Πεντέλης» Εκδόσεις ΣΕΛΕΦΑΙΣ 5. Ν. Νέζη «Τα βουνά της Αττικής» Εκδόσεις Ανάβαση 6. Β. Ράιχ «Ο συσσωρευτής οργάνης» Εκδόσεις ΠΑΛΜΟΡΓΟΝ 7. Τζ. Ντεμέο «Εγχειρίδιο συσσωρευτή οργόνης» Εκδόσεις Κοροντζή 8. Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ. 40 σελ. 26-38 (άρθρο του Γ. Κυπριωτάκη). 9. Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ. 58 σελ. 28-38 (άρθρο του Μ. Αντωνίου) 10. Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ.60 σελ. 40-43 (άρθρο των Χ. Ρίζου και Γ. Στάμκου) 11. Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ.90 σελ. 34-45 (άρθρο του Γ. Κασιμάτη). 12. Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τ. 92 σελ. 36-49 (άρθρο του Ν.Β. Λίτσα). 13. www.ethericrainenineering.info