Ο πατέρας Παίσιος είχε και την μεταθανάτια επίσκεψη του παπα-Τύχων ακριβώς μετά 3 χρόνια από τον θάνατό του :

Τώρα πιά o Γέροντας θά μάς έπισκέπτεται έκείνος άπό τόν Οϋρανό καί θά μάς βοηθάη περισσότερο. "Αλλωστε, τό είχε υποσχεθή ο ϊδιος: «'Εγώ θά έρχωμαι κάθε χρόνο νά σέ βλέπω». Πέρασαν τρία χρόνια ολόκληρα, χωρίς νά μού παρουσιασθή, καί αύτό μέ έβαλε σέ λογισμούς: «μήπως έσφαλα σέ κάτι;» Μετά άπό τρία χρόνια μού έκανε τήν πρώτη του έπίσκεψη. 'Εάν έννοούσε δ Γέροντας ότι τό "...κάθε χρόνο" θά άρχιζε μετά άπό τά τρία χρόνια, αύτό μέ παρηγορεϊ, γιατί έτσι δέν ήμουν έγώ αίτία σ' αύτό τό θέμα. 'Η πρώτη λοιπόν φορά ήταν στ{ς 10 Σεπτεμβρίού 1971, βράδυ, μετά τό μεσονύκτιο. 'Ενώ έλεγα τήν ευχή, βλέπω ξαφνικά τόν Γέροντα νά μπαίνη στό κελλί! Πετάχχτηκα καί τού έπιασα τά πόδια καί τά φιλούσα μέ ευλάβεια.  Δέν κατάλαβα όμως πώς ξεγαντζώθηκε άπό τά χέρια, μου καί, καθώς έφευγε, τόν είδα νά μπαίνη στό Ναό, και έξαφανίστηκε. Φυσικά, τά χάνει κανείς έκείνη τήν στιγμή ίόταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Ούτε κα{ μπορεί να τα  έξηγήση αυτά μέ τήν λογική, γι' αύτό καί λέγονται θαύματα. "Αναψα άμέσως τό κερί, γιατί μόνο τό κανδήλι είχα αναμμένο, όταν συνέβη αύτό, γιά νά σημειώσω στό ημερολολόγιο τήν ήμέρα αϋτή πού μού είχε παρουσιασθή ο Γέροντας, γιά νά τό θυμάμαι. "Οταν είδα ότι ήταν ή ήμέρα που είχε κοιμηθή ο Γέροντας (10η Σεπτεμβρίου), πολύ λυπήθηκα καί έλέγχθηκα, πού μού πέρασε τελείως άπαρατηρητη έκείνη ή ήμέρα.

Γέροντος Παισίου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σελ. 37

Η δεύτερη επίσκεψη του παπα-Τύχων έγινε έξω από το κελί του Παίσιου στον πάτερ Ανδρέα

Είχε έρθει στό Κελλί μου, γιά νά τόν εξυπηρετήσω σέ κάτι πού ήθελε. Φυσικά, ούτε μέ γνώριζε ούτε καί έγώ τόν γνώριζα. Περίμενε λοιπόν έξω άπό τό Κελλί μου, κάτω άπό τήν ελιά, γιατί νόμιζε ότι άπουσιάζω. 'Εγώ ήμουν μέσα στό εργαστήρι καί δέν άκουγόμουνα, γιατί βερνίκωνα είκονάκια. "Οταν τελείωσα, έψαλα τό Αγιος ο θεός καί βγήκα έξω. Μόλις μέ είδε ο Πατήρ 'Ανδρέας, ξαφνιάστηκε καί μού διηγήθηκε μέ Θαυμασμό το έξής γεγονός: «'Ενώ περίμενα κάτω άπό τήν έλιά, είχαν κλείσει τά μάτια μου, άλλά τίς αϊσθήσεις μου τίς είχα. Βλέπω, λοιπόν, έναν Γέροντα νά βγαίνη άπό εκείνα τά δενδρολίβανα καί νά μού λέη: - Ποιόν περιμένεις; Καί έγώ τού άπήντησα: - Τόν Πατέρα Παϊσιο. 'Ο Γέροντας μού είπε: - 'Εδώ είναι, καί έδειχνε μέ τό δάκτυλο πρός το κελλί.
»'Εκείνη τήν στιγμή πού έδειχνε, άκουσα νά ψέλνης τό 'Αγιος ο θεός καί βγήκες έξω. Αυτός, Πάτερ Παϊσιε, Θά είναι κανένας "Αγιος, γιατί τούς καταλαβαίνω. "Εχω ίδεί καί άλλες φορές τέτοια!» Τότε τού διηγήθηκα μερικά γιά τόν Γέροντα καί το είπα ότι έκεί στά δενδρολίβανα είναι δ τάφος του. Είχα φυτέψει γύρω - γύρω δενδρολίβανα, τά όποία είχαν μεγαλώσει, καί δέν διακρινόταν δ τάφος, γιά νά μή πατιέται τό Λείψανό του, μιά πού μού έδωσε εντολή νά μή τού κάνω έκταφή.

Γέροντος Παισίου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σελ. 38

Βρείτε μας και εδώ : https://twitter.com/Paranormap