Όταν ήμουν στην ηλικία των δώδεκα ετών ξαφνικά εμφάνισα στα χέρια μου μυρμηγκιές. Νομίζω ότι οι περισσότεροι ξέρετε τι είναι. Για όσους δεν ξέρουν να πληροφορήσω ότι οι μυρμηγκιές είναι ένα δερματικό νόσημα κατά την εμφάνιση του οποίου στο δέρμα του προσβαλλόμενου παρουσιάζονται κάτι πράγματα σαν μικρές ή μεγάλες ελιές ανάλογα με το είδος τους. Οι μυρμηγκιές χωρίζονται σε αρσενικές και θηλυκές. Αν βγάλεις αρσενική μυρμηγκιά μπορεί να εμφανιστεί μια και μεγάλη και η ιστορία σταματά εκεί. Αν βγάλεις θηλυκιά τότε συνήθως είναι μικρές και αρχίζουν και εξαπλώνονται σιγά-σιγά σε όλο το σώμα. Στην αρσενική μυρμηγκιά συνήθως με κάποιες εναποθέσεις του φαρμάκου Verruka Hermal, η μυρμηγκιά καίγεται και σιγά σιγά χάνεται. Στις θηλυκιές όμως επειδή αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο δυστυχώς το φάρμακο αυτό δεν βοηθά καθόλου. Άλλωστε είναι πολύ ψιλές και επειδή το φάρμακο πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη προσοχή και να μην έρχεται σε επαφή με υγιή περιοχή του δέρματος, η χρήση του είναι απαγορευτική. Για να επανέλθω λοιπόν στην ιστορία, ξαφνικά ένα πρωί στα δώδεκά μου χρόνια σηκώθηκα και παρατήρησα στο αριστερό μου χέρι να έχω βγάλει μυρμηγκιές. Το έδειξα στην μητέρα μου η οποία κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο και αφού με παρακολούθησε για μια εβδομάδα περίπου και είδε ότι αυτές εξαπλώνονταν άρχισε να με κάνει βόλτα στους δερματολόγους. Πρέπει να γυρίσαμε όλους τους δερματολόγους του ΙΚΑ και αρκετούς σε ιδιωτικά ιατρεία. Κανένας δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Κάποια στιγμή καταλήξαμε να πάμε στο νοσοκομείο Συγγρού το οποίο είναι το πιο γνωστό γύρω από παθήσεις του δέρματος. Πρέπει να σας πω ότι στο μεταξύ διάστημα οι μυρμηγκιές είχαν αρχίσει να απλώνονται σε όλο το μήκος του αριστερού χεριού μέχρι που άρχισαν να εμφανίζονται και στο πρόσωπο. Καταλαβαίνετε και την στενοχώρια την δικιά μου αλλά και των γονιών μου που έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε. Όταν καταλήξαμε στο νοσοκομείο Συγγρού άρχισαν να με πασαλείβουν με ένα καυστικό υγρό το οποίο είχε την ιδιότητα να καίει το δέρμα μέχρι του σημείου να δημιουργεί "κάπαλο" όπως όταν επουλώνεται μια πληγή μας μετά από ένα χτύπημα. Σας πληροφορώ ότι ήταν μια πολύ επώδυνη διαδικασία και τελικά παρ' όλη την ταλαιπωρία μου με το που έπεφτε αυτό το πράγμα και ξαναεμφανιζόταν το δέρμα οι μυρμηγκιές εξακολουθούσαν να είναι ακόμα εκεί. Είχαμε απελπιστεί και οι γονείς μου κι εγώ. Τότε για καλή μας τύχη ήρθε επίσκεψη στο σπίτι της νονάς μου ένας ξάδελφός της από την Τρίπολη και με είδε που ήμουν έτσι. Κατάλαβε ότι ήταν μυρμηγκιές, του είπε η μητέρα μου όλο το ιστορικό και της είπε. "Μην στενοχωριέσαι κουμπάρα αυτά εμείς στην Τρίπολη τα γητεύουμε και φεύγουν". Η μητέρα μου μπροστά στην απελπισία της ρώτησε τι πρέπει να κάνει. Τότε της είπε ότι μόλις γυρίσει στην πατρίδα του θα μας στείλει ένα βότανο (να σκεφτείτε ότι κομμάτια αυτού του βοτάνου έχω ακόμα στο σπίτι από τότε!!!) και το οποίο θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω ως εξής. θα έπρεπε για όσο διάστημα χρειαστεί κάθε Πέμπτη πριν το νέο Φεγγάρι να φτιάχνω ρόφημα από το βότανο να ανεβαίνω στην ταράτσα του σπιτιού μου και κοιτώντας στο σημείο που ανατέλλει συνήθως η Σελήνη να απαγγέλλω την γητειά που μου είπε (την οποία θυμάμαι ακόμα αλλά μην περιμένετε βέβαια να την γράψω εδώ) και αφού αλειφτώ στα σημεία που είχα τις μυρμηγκιές με το βότανο, το υπόλοιπο να το πίνω σε τρεις γουλιές. Επίσης αφού έκανα όλη αυτήν την διαδικασία έπρεπε να κατέβω στο σπίτι και να μην ξαναβγώ για κανένα λόγο έξω μέχρι να ανατείλει ο ήλιος. Για να πω την αλήθεια εγώ επειδή ήμουν και παιδάκι δεν είχα και καμιά ιδιαίτερη προσδοκία. Απλά ότι μου έλεγε η μητέρα μου το έκανα. Κι εκείνη μπροστά στην απελπισία της δεν δίσταζε να ακολουθήσει την συμβουλή του γνωστού μας. Πράγματι λοιπόν όταν έφυγε ο ξάδελφος της νονάς μου μετά από μερικές μέρες μας έστειλε ένα πακετάκι με το βότανο. Το εκπληκτικό ήταν ότι το άνθος του βοτάνου είχε το ίδιο ακριβώς σχήμα με την μυρμηγκιά!!! Ακολουθήσαμε την διαδικασία το κάναμε την πρώτη φορά, την δεύτερη και δεν είχε γίνει τίποτα. Η μητέρα μου άρχισε να απελπίζεται αλλά θυμήθηκε που της είχε πει ότι να το κάνει όσο και αν χρειαστεί. Όταν λοιπόν το κάναμε την τρίτη φορά εγώ με το που ξύπνησα το πρωί είχα την συνήθεια να πηγαίνω αμέσως στον καθρέφτη να κοιταχτώ αν είχε γίνει κάτι. Τότε λοιπόν με έκπληξη είδα κατ' αρχήν το χέρι μου ότι δεν είχε ούτε μια μυρμηγκιά και μετά στον καθρέφτη παρατήρησα το πρόσωπό μου που και αυτό είχε καθαρίσει μέσα σε κείνο το βράδυ. Φώναξα γεμάτος χαρά την μητέρα μου και είδε αυτό που συνέβαινε.