Το περασμένο Σάββατο το βράδυ, βρέθηκα σ’ ένα τέτοιο μέρος, ύστερα από την πρόσκληση του ιδιοκτήτη, και διεξήγαγα μια πρώτη έρευνα. Μπορώ να πω πως (παρόλο που αρχικά προσπάθησα να επιβάλλω στον εαυτό μου μια ελαφρά σκεπτικιστική προδιάθεση, ώστε να πετύχω μια το δυνατόν πιο αντικειμενική παρατήρηση), τα στοιχεία που προέκυψαν απ’ αυτήν την πρώτη διερεύνηση επιβεβαιώνουν πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σημείο, ένα «σπίτι-Πύλη», για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, αντίστοιχο με εκείνο στην οδό Φλέμινγκ στην Θεσσαλονίκη, όπου κάποιος γνωστός μου έμενε λίγα χρόνια πριν... (Strange Δεκεμβρίου 2004, Μυστική Ελλάδα Απριλίου 2005) Το κτίσμα καθ’ αυτό, τουλάχιστον οπτικά, δεν σε προδιαθέτει για κάτι τέτοιο, δεν έχει καμία σχέση με τα παραδοσιακά ερειπωμένα αρχοντικά και τους μισογκρεμισμένους πύργους, είναι μια σύγχρονη κατασκευή μιας οικογενειακής τριπλοκατοικίας, στην πρόσοψη της οποίας λειτουργεί και μια καφετέρια, που ανήκει στο άτομο που ήρθε σε επαφή μαζί μου. Τόσο η καφετέρια, όσο και το υπόλοιπο κτίσμα, τελούν αναμφίβολα υπό αυτήν την «κακή» επιρροή και οι παράξενες εκδηλώσεις είναι καθημερινό φαινόμενο εδώ και τουλάχιστον επτά χρόνια, αν και τελευταία, και αυτό ήταν που έκανε τον μάρτυρα ν’ ανησυχήσει περισσότερο, φαίνεται να βρίσκονται σε έξαρση... Το σπίτι του ισογείου (ή ημι-υπογείου), που χωρίζεται με έναν τοίχο απ’ την καφετέρια θεωρείται το επίκεντρο των εκδηλώσεων, που σχεδόν αποκλειστικά μεταφράζονται σε παράξενους ήχους και αδικαιολόγητους θορύβους, δείγματα των οποίων άκουσα αρκετές φορές και ο ίδιος, κατά τη διάρκεια της ολιγόωρης παραμονής μου στο σπίτι. Φυσικά εξέτασα τις σωληνώσεις και την υδραυλική εγκατάσταση του σπιτιού, που δεν σχετίζονται με τα παραγόμενα ηχητικά φαινόμενα. Χτυπήματα στους τοίχους, βήματα στο πάτωμα της σοφίτας (ο κάθε όροφος έχει ανασκευαστεί σαν αυτόνομη μεζονέττα με εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα δωμάτια της σοφίτας), βόλοι να κυλούν πάνω στο πάτωμα, βήματα στην ξύλινη σκάλα, κλπ..., όλα δηλαδή εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν την έναρξη εκδηλώσεων ‘poltergeist’ («θορυβώδες φάντασμα»), ή ‘rapper’, όπως αποκαλούνταν στην Βρετανία, προτού υιοθετηθεί η Γερμανική λέξη. (‘Rappings’ είναι τα χαρακτηριστικά χτυπήματα). Φαινόμενα που μελετώνται τουλάχιστον εδώ και τέσσερις αιώνες - χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο «Δαίμονας (ή ‘Drummer') του Tedworth», από τις πρώτες ιστορικές καταγραφές, που διερευνήθηκε από τον Joseph Glanvill... http://dewey.library.upenn.edu/sceti/printedbooksNew/index.cfm?TextID=glanvill_1&PagePosition=3 Τα σημαντικότερα στοιχεία πάντως δεν ήταν τα ηχητικά ερεθίσματα, που ούτως ή άλλως υπόκεινται σε υποκειμενική αντίληψη, αλλά οι σαφείς ενδείξεις του EMF meter (μετρητή ηλεκτρο-μαγνητικού πεδίου) που είχα μαζί –μια απλή συσκευή (αλλά από τα πολυτιμότερα gadgets των «ερευνητών φαντασμάτων» παγκοσμίως), που αποκάλυψε την ύπαρξη αδικαιολόγητου πεδίου σε πολλά σημεία του χώρου (και ταυτόχρονα επιβεβαίωσε την άποψη περί «κομβικού σημείου», απ’ όπου διαχέεται στο γήινο πεδίο «αρνητική» ενέργεια...), έστω κι αν αυτά βρίσκονταν πολλά μέτρα μακριά από οποιαδήποτε ενεργειακή πηγή, που μάλιστα συχνά ξεπερνούσε σε ένταση τα θεωρητικά «ακίνδυνα» επίπεδα, ενώ άλλες φορές καταγράφηκαν (και μάλιστα κινηματογραφήθηκαν) ξαφνικές και απότομες διαταραχές του πεδίου –κάτι που στον χώρο των συγκεκριμένων ερευνητών, συνήθως μεταφράζεται ως αποτέλεσμα παρουσίας ενεργειακής, άυλης οντότητας....