Ο Ανδρέας Ευαγγελίδης, από την Αραδίππου της Κύπρου, σε επιστολή του προς την Μονή Βατοπαιδίου αναφέρει: "Έγινε θαύμα στο πόδι μου στις 22 Ιουνίου το 1992. Σας γράφω σχετικά με αυτό. Το πόδι μου με πονούσε πολύ στο γόνατο και δεν μπορούσα να κατέβω σκαλιά ή να ανέβω. Γι αυτό πήγα στον γιατρό, ο οποίος και μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εγχείρηση, διαφορετικά θα κουτσαίνω. Ήταν 15 Ιουνίου το 1992. Εγώ του είπα ότι δεν μπορώ τώρα, γιατί φεύγω για το Άγιον Όρος. Αυτός επέμενε και μου είπε ότι αν πας με αυτό το πόδι στο Άγιον Όρος, στο τέλος θα σε φέρουν με το φορείο. Εγώ του είπα ότι θα πάω και δεν με νοιάζει. Έτσι και έγινε. Ήρθα στο Αγιον Όρος μαζί με άλλους φίλους... Όταν ήρθαμε στο Βατοπαίδι στην Εκκλησία εγώ προσευχόμουν στην Παναγία και σε όλη την διάρκεια της θείας Λειτουργίας έλεγα "Παναγία μου, θεράπευσέ με". Στις 6 περίπου η ώρα, το πρωί, μου φάνηκε στο εικόνισμα της Παναγίας ότι ξεχώρισε η Παναγία και ένοιωσα μεγάλη χαρά, αγαλλίαση και δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Όταν τελείωσε η θεια Λειτουργία και βγήκαμε έξω, ο πάτερ Εφραίμ ήταν στο πάνω εκκλησάκι της Παναγίας της Παραμυθίας και δεν είχε τελειώσει ακόμα. Είπα στην παρέα μου να ανέβουμε πάνω μέχρι να τελειώσει και μετά να πάμε στην Τράπεζα. Συμφώνησαν και αυτοί και ήρθε ο ξάδελφός μου για να με βοηθήσει να ανέβω την σκάλα προς το εκκλησάκι της Παραμυθίας. Στο πρώτο σκαλί δεν ένοιωσα πόνο στο πόδι μου. Τότε δοκίμασα το δεύτερο, τίποτα. Στο τρίτο σκαλί το πίεσα για να δω, και πάλι δεν ένοιωσα πόνο, οπότε έσπρωξα τον ξάδελφό μου και άρχισα να τρέχω πάνω προς το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας και κλαίγοντας φώναζα ότι έγινε θαύμα. Όταν φύγαμε και φτάσαμε στην Κύπρο πήγα στον γιατρό μου και του είπα να με εξετάσει. Όταν με εξέτασε μου είπε ότι το πόδι μου είναι καλύτερο από το άλλο. Τότε εγώ τον ρώτησα αν πιστεύει στα θαύματα και μου είπε: "ναι, πιστεύω". Εγώ του είπα το περιστατικό και μου είπε: "Δοξάζω το όνομά Της. Ανδρέα μου είσαι μια χαρά". Και μέχρι σήμερα είμαι πολύ καλά..."