Στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους ασκήθηκε σε όλες τις αρετές και οσιακά τελειώθηκε ο μοναχός Ιγνάτιος το 1953. Ο τότε καθηγούμενος της μονής Αρχιμ. Γαβριήλ ανακοίνωσε τα κατωτέρω τα οποία έχουν σχέση με την μεταθανάτια κατάσταση του αείμνηστου μοναχού Ιγνατίου : «Όταν προ δύο ημερών αναχώρησα από τον Μονοξυλίτη (Μετόχι της Μονής Διονυσίου εντός του Αγίου Όρους) συνάντησα στο δρόμο τον ενάρετο ασκητή Γέροντα Σεραπίωνα, ο οποίος είναι Ρώσος στην καταγωγή και ο τελευταίος που απέμεινε στη Ρωσική Σκήτη Χρωμίτσα. Στη συζήτηση που είχαμε αναφερθήκαμε και στο θάνατο του αδερφού μας Ιγνατίου οπότε ο Γέρο-Σεραπίων μου είπε τα ακόλουθα : «Εγώ, άγιε Γέροντα, στον αδερφό Ιγνάτιο που εχρημάτισε δύο φορές οικονόμος του Μετοχίου σας στον Μονοξυλίτη, είχα πολλές υποχρεώσεις, διότι με εξοικονομούσε σε όλες τις ανάγκες μου, σε είδη διατροφής, ρουχισμού και άλλων πραγμάτων. Ήταν ο μακαρίτης πολύ ελεήμων και σπλαχνικός. Όταν λοιπόν πληροφορήθηκα ότι πέθανε, από αγάπη κινούμενος και ελεημοσύνη αλλά και από υποχρέωση, προσευχόμουν με το κομποσχοίνι μου παρακαλώντας το Θεό να τον συγχωρήσει σ’ ότι σαν άνθρωπος αμάρτησε και να τον βάλει στον Παράδεισο μαζί με όλους τους σωσμένους. Αυτά λοιπόν και άλλα ικετεύοντας, κατά την 15η μέρα, ενώ προσευχόμουν, ως είπα, για τη σωτηρία του, βλέπω ξαφνικά και γίνεται μέσα στο κελί μου μια τόσο δυνατή λάμψη ώστε θαμπώθηκα και ταυτόχρονα βλέπω μέσα σ’ αυτό το φως τον αδερφό Ιγνάτιο ζωντανό και χαρούμενο. Με πλησίασε, υποκλίθηκε μπροστά μου και με πολλή αγάπη και σεβασμό μου είπε : «Σε ευχαριστώ, πάτερ Σεραπίων, σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και σε παρακαλώ, μη κοπιάζεις πλέον για μένα, διότι ο Κύριος μ’ έσωσε και είμαι πολύ καλά. Είμαι ευτυχής και μακάριος ευρισκόμενος μαζί με τους σεσωσμένους αγίους». Αυτά μου είπε και αμέσως έγινε άφαντος. Και έχω, Γέροντα, βέβαια την ελπίδα και την πεποίθηση ότι από το όραμα που είδα ότι, όχι απλώς σώθηκε αλλά και αγίασε».