Από τις υπνώσεις που υποβλήθηκε ο Γεράσιμος (σημ. Aragorn : Το όνομα είναι τυχαίο), προέκυψε ότι το μοιραίο εκείνο βράδυ τον Σεπτέμβριο του 1981, ο Γεράσιμος βρισκόταν στο κρεβάτι του διαβάζοντας ένα περιοδικό. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και η γυναίκα του δίπλα κοιμόταν ήδη βαθιά. Σε μια στιγμή νιώθει μια αλλόκοτη ζαλάδα – όχι νύστα – και ξαφνικά βλέπει να εμφανίζονται από το πουθενά δύο πανύψηλοι άνδρες μέσα στο δωμάτιό του. Φοράνε καφέ φόρμα στην οποία, στο αριστερό μέρος της καρδιάς υπάρχει ένα κυκλικό σήμα και στον ώμο κάτι διακριτικά που είναι κίτρινα και ένας από τους δύο κρατάει στα χέρια του κάτι σαν καλώδια. Οι δύο άντρες λένε τηλεπαθητικά στον κατατρομαγμένο Γεράσιμο να σηκωθεί και να τους ακολουθήσει, αλλά εκείνος αρνείται παραμένοντας στη θέση του πετρωμένος. Τότε ο ένας από τους δύο μυστηριώδεις επισκέπτες πλησιάζει, τον ακουμπά στο δεξί του ώμο, τον σηκώνει «σαν πούπουλο» και κατευθύνονται μαζί προς τη μπαλκονόπορτα της κρεβατοκάμαρας. Από εκεί, χωρίς να μπορεί ο Γεράσιμος να εξηγήσει με ποιο τρόπο, που ίσως να έγινε με τηλεμεταφορά, βρίσκονται σε ένα νοσοκομείο, όπως τουλάχιστον θεωρεί ο Γεράσιμος ο οποίος είναι γυμνός και ξαπλωμένος πάνω σ’ ένα κρεβάτι χειρουργείου και από πάνω του υπάρχει ένα έντονο γαλάζιο φως. Ξαφνικά το χέρι του τον πονάει τόσο δυνατά που ουρλιάζει και όπως ισχυρίζεται, ο πόνος προκλήθηκε από ένα φως που τοποθέτησε ο «κακομούτσουνος» (που ο Γεράσιμος δεν συμπαθεί καθόλου) στο χέρι του. Αλλά τηλεπαθητικά του λένε να μην φοβάται γιατί οι προθέσεις τους είναι φιλικές. Μετά από αυτό το σημείο, παρά τις επόμενες υπνωτικές συνεδρίες που ακολούθησαν, ο Γεράσιμος, το μόνο που αποκάλυψε ήταν ότι το ένα από τα όντα αυτά του είχε πει ότι δεν πρέπει να μαθευτούν τα όσα συνέβησαν. «Δεν ήρθε η ώρα ακόμα. Εγώ διατάζω», ήταν τα λόγια του ξένου. Ακόμα αποκάλυψε ότι όπως του εκμυστηρεύτηκαν, προέρχονταν από τον αστερισμό του Ωρίωνα. Όμως, όταν τον επέστρεψαν στο σπίτι του και ξύπνησε το πρωί, αισθανόταν έντονους πόνους στο δεξί του ώμο, ενώ στο αριστερό του μπράτσο είδε με έκπληξη ένα σημάδι που έμοιαζε κάπως με «πεσμένο έψιλον κεφαλαίο». Ο πόνος τον συντρόφευε για αρκετές ημέρες και το ανεξήγητο σημάδι για 10 περίπου μήνες! Ο Γεράσιμος όμως δεν είχε ακούσει ποτέ του για παραφυσικές εμπειρίες, για UFO και εξωγήινους, για οντότητες και δυνάμεις, και έτσι – μαζί με την όλη του αμφιβολία για το αν πράγματι συνέβησαν αυτά που νόμιζε ότι συνέβησαν – η ιστορία έμενε σαν μια μεγάλη απορία που σιγά-σιγά μάλιστα άρχισε να ξεθωριάζει. Εκείνο όμως που του συμβαίνει πια, είναι η πρωτόγνωρη στροφή σε μεταφυσικούς προβληματισμούς. Αισθάνεται σαν ένας άλλος άνθρωπος και νιώθει ιδιαίτερη συγκίνηση με το διάβασμα της Βίβλου, καθώς επίσης και βιβλίων που έχουν σχέση με την αναζήτηση απαντήσεων στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης ψυχής. Λίγες εβδομάδες μετά το περιστατικό, ο Γεράσιμος συναντήθηκε με ένα φίλο του αντισμήναρχο, ο οποίος χωρίς να ξέρει την αλλόκοτη εμπειρία του, του είπε κάτι που τον άφησε κατάπληκτο. Κάποιος σμηνίτης της μονάδος, του εξομολογήθηκε ότι ενώ έτρωγε με την οικογένειά του, ένιωσε – όπως και οι άλλοι – μια περίεργη ζαλάδα και ξαφνικά είδαν όλοι τους «από το πουθενά» να υλοποιούνται μέσα στη τραπεζαρία δύο άγνωστοι άντρες. Από το σημείο αυτό και μετά δεν τίποτα απολύτως! Σύμπτωση; Ίσως η λέξη αυτή να μην έχει καμία θέση στο λεξιλόγιο του ερευνητή του Παραφυσικού.