Ένα καλοκαίρι είχε κάψα πολλή και ένας κυνηγός (Ρόζη τον έλεγαν) πολύ όμορφο παλικάρι ζεστάθηκε και πήγε και έκατσε από κάτω από ένα μεγάλο δέντρο στο Κακόρεμα. Εκεί άκουγε από μακριά να παίζουν διάφορα όργανα, σαν βιολιά, σαν λαούτα. Σηκώθηκε να πάει να δει που παίζουν τα όργανα και ξαφνικά είδε εκεί έναν ανεμοστρόβιλο που τον άρπαξε και άρχισε να χορεύει χωρίς να το θέλει. Συγχρόνως άκουγε τα όργανα να παίζουνε και άκουγε και κάτι ομιλίες σιγανές χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα. Εκεί που τον γύριζαν γύρω-γύρω βρέθηκε πάνω σε ένα μεγάλο δέντρο και καθώς ήταν πάνω στο δέντρο τον έριξαν σε ένα ολόχρυσο στρώμα, που ήταν πάνω στο δέντρο και τον κρατήσανε εκεί οκτώ μερόνυχτα, σαν να ήταν δεμένος και δεν μπορούσε να φύγει. Την άλλη μέρα ξαφνικά βρέθηκε ελεύθερος και ήρθε στην Αθήνα μα έκανε σαν σαστισμένος. Ύστερα από κάμποσες μέρες αφού τον διαβάσανε και στην εκκλησία ήρθε στα συγκαλά του και τους τα είπε όλα. Από τότε δεν ξαναπήγε στο κυνήγι.