Είναι δυστυχώς αλήθεια ότι όλοι οι σημερινοί δαίμονες που βρίσκουμε στα μαγικά Grimoires των Παπών είναι όλοι τους αρχαίοι Έλληνες.
Μορφές όπως ο Όρκος , ο Επιδοτης και ο Σαψας δεν είναι καθόλου γνωστές ακόμη και στους φιλολογικούς κύκλους.
Αν ρωτήσεις ένα οποιονδήποτε αρχαιολάτρη  ή έναν άνθρωπο που ασχολείται με την αρχαία ελληνική μυθολογία ποιός ήταν ο δαίμονας Επιδότης κατά 99,9%  δεν θα ξέρει να σου απαντήσει.
Αν ρωτήσεις έστω και φιλοσοφικά να σου εξηγήσει την έννοια του κακού κατά την αρχαία ελληνική αντίληψη,  σίγουρα θα σου αρχίσει τις γνωστές μπούρδες ότι υποτίθεται δεν υπάρχει η έννοια αυτή στην Ελλάδα κατά την αρχαία εκείνη εποχή, και ότι Δαίμονας σημαίνει σοφός κλπ κλπ..
Αυτό το συγκεκριμένο παραμύθι έχει κυριολεκτικά περάσει στην συνείδηση του κόσμου από συγκεκριμένα κυκλώματα νεοσατανισμού μέσω των περιοδικών που εκδίδουν και βιβλίων που εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο τους με έδρα την Θεσσαλονίκη.
Η έννοια του " Κακού" και η έννοια της επικινδυνότητας μίας θεότητας είναι δύο εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα.
Η θεότητες Ευρυνόμη ή Έχιδνα που είναι σήμερα η γνωστή δαιμονική οντότητα Μαχαλάθ ή Μαχαλώθ μια εκ των βασιλισσών της κολάσεως είναι επικίνδυνη αλλά όχι " κακία " , το ίδιο και η Εκλεκτή Θεά ή Περσίδα κνος αποκαλούμενη ως Εκάτη.
Η Βριμώ ή Περσεφόνη το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Είναι δαιμόνια και μάλιστα ισχυρά αλλά για την χριστιανική θρησκεία χωρίς να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ήταν θεότητες και οι δημιουργοί του κόσμου μας ως Matrix.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το κακό....
Ο Δαίμονας Αλάστορ είναι μια μια αρχαία ελληνική δαιμονική μορφή ακριβώς το ίδιο πράγμα με αυτόν που ονομάζουμε σήμερα Σατανά ή Διάβολο στην χριστιανική θρησκεία.
Παρά το γεγονός ότι έδωσε το όνομα τ στον Aleister Crowley , ο οποίος έμεινε στην ιστορία εν αντιθέσει με το δαίμονα στον οποίο έβλεπε ο ίδιος αυτός το αντίστοιχο του εαυτού του , καθώς μεγάλωσε σε μια οικογένεια με έντονη παθογένεια που όπως συμβαίνει συνήθως τον οδήγησε στην ψυχασθένεια και τα ναρκωτικά .
Ο Αλαστορ εικόνα 1  (Φωτογραφία Alastor Dictionnaire Infernal).
Με το όνομα Αλάστωρ υφίστανται οι θεοί :
ΔΙΑΣ ΑΛΑΣΤΩΡ : Μορφή του Ζηνός που βοηθάει τους ανθρώπους που δοκιμάζονται σκληρά ( τούς πάσχοντας τα άλαστά.)
Παράλληλα ως Άληστος Ζέυς φέρει τιμωρίες που παραμένουν αλησμόνητες ( άληστοι) όπως στην περίπτωση του Οιδίποδα.
Η πραγματική δαιμονική μορφή που συμβολίζει ο Αλάστωρ χωρίς φυσικά να είναι ταυτόσημες μεταξύ τους είναι ο Αντέρης ( Αισχύλου Αγ. 1497 - 1518 ) και είναι ο δαίμονας που οδηγεί στην καταστροφή !
Στα μεσαιωνικά Grimoires επίσης συναντάμε τον γιό του θεού Άρη και σύνοδο του Δείμου χωρίς να υπάρχει η παρουσία του αδελφού του Φόβου, καθώς και του δαίμονα Ευρύνομου ο οποίος επίσης θεωρείται ιδιαίτερα κακόβουλη ενέργεια.
Η Μέγαιρα η αλλοτινή ιέρεια της θεάς Περσεφόνης όπως και η θεά Ενοδία, αλλά και η Κανιδια είναι μορφές της σκοτεινής πλευράς της Μαγείας όπως αυτή χρησιμοποιείται σήμερα.
Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ όλων αυτών είναι το γεγονός ότι από την μια πλευρά έχουμε τά επικίνδυνα που δεν είναι άνθρωποι και δεν υπήρξαν ποτέ ως άνθρωποι.
Ακολουθούν τα πνευματικά όντα που είναι απενσαρκωμένα πνεύματα ανθρώπων που ήταν ιερείς και ιέρειες οι οποίοι καταπάτησαν τούς όρκους τούς και έστρεψαν την δύναμη της θεότητας για ίδιον όφελος και τέλος υπάρχει το κακό.
Ο Αλάστορ είναι το πνεύμα του κακού, ένας δολοφόνος όπως ο Δείμος είναι ο ίδιος ο φόβος και τρόμος, και τέλος ο Ευρυνόμος ο οποίος τρώει την σάρκα γυμνώνοντας τα κόκκαλα θεωρείται θεός της σήψης των νεκρών...
Αυτά για να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει με την αρχαία ελληνική μυθολογία.