Μία γυναίκα διηγείται... Μετά την κοίμηση του Γέροντα ένα καλοκαίρι, πού ήμουν εδώ στο χωριό, για πολλές μέρες σε κάθε δρόμο και γειτονιά που περνούσα, ένιωθα μία ευωδία από θυμίαμα πολύ έντονη, παντού γύρω μου. Ήταν αδύνατον φυσικά νά θύμιαζε κανείς όλο το χωριό για τόσες μέρες Αυτή η ευωδία γέμιζε την ψυχή μου με μία χαρά και μία ειρήνη θεϊκή. Αισθανόμουν πώς ήταν η παρουσία και η ευλογία του Γέροντα στο χωριό μας, που έζησε και το αγάπησε και το βοήθησε με όλη του την καρδιά.