Τον χειμώνα του 1991, στα μέσα Φεβρουαρίου ένα στρατιωτικό τζιπ εξωτερικής εφόδου διενεργεί αιφνιδιαστικές επισκέψεις ( εφόδους ) στα φυλάκια των ακτών. Η συγκεκριμένη βραδιά ήταν μια από τις πιο σκληρές χειμωνιάτικες βραδιές του χειμώνα του 1990 από άποψη ανέμων, κρύου και βροχόπτωσης. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι η ταχύτητα του ανέμου ανατολικά της Λέσβου άγγιζε τα 12 μπωφόρ. Αν και δεν βρίσκουμε την σκοπιμότητα τέτοιων ελέγχων υπό τέτοιες συνθήκες ( υποκειμενική εκτίμηση ), εν τούτοις το τζιπ διενεργώντας έλεγχο αρχικά στο φυλάκιο της Πρ (*), προχώρησε στο επόμενο, αυτό του Μαν (*). Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την διάρκεια της διαδρομής προς το φυλάκιο της Πρ (*) κοντά στην παραλία της Θερμής, το τζιπ κινδύνευσε να βγει εκτός δρόμου 3 φορές και να πέσει σε βαθιά χαντάκια που βρίσκονται στα αριστερά του δρόμου με κατεύθυνση προς τα βόρεια. Παράλληλα δεχόταν μεγάλο όγκο θαλασσινού νερού από τα δεξιά καθώς οι σφοδροί άνεμοι έφερναν τα κύματα πάνω από τον δρόμο σε ύψος αρκετών μέτρων. Μετά το φυλάκιο της Πρ (*) το στρατιωτικό όχημα, μέσα σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες έφτασε στο φυλάκιο του Μαν ( * ). Το συγκεκριμένο βρίσκεται σε μια θέση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακρωτήρι και η προσέγγιση σ’ αυτό γίνεται μέσω ενός στενόμακρου ανηφορικού χωματόδρομου. Η σφοδρότητα του ανέμου και η χαμηλή ορατότητα ήταν στιγμές που θα μπορούσαν να ρίξουν το όχημα στο γκρεμό. Κρίθηκε απαραίτητο να αναβληθεί και να μεταφερθεί για την επόμενη μέρα η επιστροφή όπως και έγινε. Το πρωί οι συνθήκες από άποψη ανέμων είχαν καλυτερεύσει, ενώ εξακολουθούσε η βροχόπτωση. Το τζιπ κινήθηκε προς την έξοδο για την επιστροφή όταν ξαφνικά σταμάτησε αφού ένας μεγάλο λευκός όγκος βρισκόταν πάνω στο δρόμο. Έκπληκτο το πλήρωμα διαπίστωσε ότι ο όγκος ήταν ένας μεγάλος λευκός μαρμάρινος σταυρός και μια μαρμάρινη τετράγωνη βάση. Την έκπληξη διαδέχτηκε ο προβληματισμός και αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι αυτά τα αντικείμενα απομακρύνθηκαν με άλλο όχημα από εκεί. Οι φήμες έλεγαν ότι προέρχονταν από το νεκροταφείο του χωριού Μανταμάδος. Είναι αδιανόητο το τι μπορεί να είχε συμβεί. Τα ερωτήματα πολλά, αλλά συγκλίνουν στο εξής ένα : ποιοι ήταν αυτοί ή τι ήταν τελικά αυτό που κατά την διάρκεια μιας βραδιάς με σφοδρή κακοκαιρία, σε συνθήκες πραγματικού κινδύνου ( ειδικά για το μέρος πού διαδραματίστηκε το συμβάν ) , να καταφέρνει να μετακινήσει σε έναν επικίνδυνο δρόμο, και μέσα από διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων ένα τόσο βαρύ αντικείμενο. Και που θα μπορούσε να απέβλεπε αυτή η ενέργεια. Σίγουρα μια τέτοια πράξη δεν μπορεί να ήταν προϊόν ορθής σκέψης, φυσιολογικού ανθρώπου ή ανθρώπων. Ίσως όμως ήταν πράξη ¨μη ανθρώπων¨..........