Ἕνας κύριος ἀπό τήν Καβάλα ἀναφέρει πώς, ὅταν οἱ γονεῖς του δέν εἶχαν παιδιά, ἐλυποῦντο καί πῆγαν στόν ὅσιο Γέροντα νά συζητήσουν τό πρόβλημά τους. Ὁ ὅσιος τούς εἶπε νά μή στενοχωροῦνται καί σύντομα θ' ἀποκτήσουν ἕνα ἀγόρι κι ἕνα κορίτσι. Πράγματι ἀπέκτησαν αὐτόν καί τήν ἀδελφή του. Ἔδωσε ἕνα σταυρό μέ τίμιο ξύλο στούς γονεῖς καί τούς εἶπε νά τόν δώσουν στόν υἱό τους, ὅταν θά πάει στρατιώτης. Ὁ σταυρός αὐτός εὐωδίαζε καί δέν τόν ἀποχωρίσθηκε σέ ὅλη τή ζωή του. Αἰσθανόταν πάντοτε τήν προστασία καί τήν εὐλογία του. Ἡ ἥσυχη στρατιωτική του θητεία καί ἡ μετέπειτα ἐπιτυχής ἐπαγγελματική του ἐξέλιξη ἀποδίδεται ἀπό τόν ἴδιο στήν εὐλογία τοῦ ὁσίου καί στόν σταυρό πού τοῦ δώρισε .