Η ολοκληρωμένη αναφορα του περιστατικού με το ρομπότ : Η επόμενη περίπτωση έγινε στο χωριό Ανθήλη της Λαμίας και αφορά τη συνάντηση ενός αγρότη του κ. Κακαρούχα μʼ ένα εξωγήινο ρομπότ, το καλοκαίρι του 1990 τη βραδιά που έπαιζε το Καμερούν με την Αγγλία στο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Στη σχετική επίσκεψη στον κ. Κακαρούχα με τη βοήθεια του ερευνητή κ. Σταύρου Μίχα μας απεκάλυψε ότι : Αυτή η ιστορία τον είχε κουράσει, διότι την είχε περιγράψει πολλές φορές , αλλά ήταν πρόθυμος να συζητήσει μαζί μας, πιστεύοντας ότι έπρεπε να μαθευτεί ευρύτερα το περιστατικό και ταυτόχρονα να βοηθήσει στο μέτρο του δυνατού στην έρευνα γενικά των παράδοξων γεγονότων και μας τόνισε ότι δεν πιστεύει στα «παραμύθια» για ΑΤΙΑ και εξωγήινους. Σχετικά με τη νυχτερινή εμπειρία του μας είπε τα εξής : «Κατά τις 1.10 περίπου τη νύχτα έφυγα από το σπίτι μου για να πάω στο χωράφι να παρακολουθήσω το αρδευτικό συγκρότημα που χρησιμοποιώ για να ποτίζω το βαμβάκι. Έφτασα εκεί σύντομα, διότι απέχει 3,5 χιλιόμετρα από το σπίτι μου, κοίταξα πως είναι το μηχάνημα και αν υπάρχει το απαιτούμενο νερό για να μπορέσω να καλύψω την υπόλοιπη νύχτα. Επειδή δεν είχε νερό για όλη τη νύχτα έσβησα το μηχάνημα και μετά παρέμεινα εκεί περίπου 10 λεπτά για να κρυώσει και μπήκα στο αυτοκίνητο για να επιστρέψω στο χωριό. Καθʼ οδόν όμως σκέφτηκα ότι έπρεπε να επιστρέψω για να ελέγξω και το άλλο μηχάνημα που έχει σχέση με τον αέρα. Επέστρεψα πάλι πίσω και όταν έφτασα σε αυτό το μηχάνημα αντίκρισα κάτι το οποίο όπως παρατήρησα είχε περίγραμμα ανθρώπινο με χέρια και πόδια και αυθόρμητα είπα : «Παναγιά μου, τι είναι αυτό;» αλλά πρέπει να ήταν πολύ ψηλό. Αυτό το συμπεραίνω διότι έσκυψα χαμηλά το κεφάλι μου στο παρμπρίζ για να δω το κεφάλι του. Το χρώμα του ήταν καφετί, φυσικά δεν ξέρω από τι υλικό ήταν φτιαγμένο, αλλά επειδή δεν γυάλιζε, νομίζω ότι δεν ήταν από μέταλλο. Πιστεύω ότι ήταν ρομπότ, διότι οι κινήσεις του ήταν μηχανικές, μονοκόμματες, αργές και έδινε την εντύπωση ότι ήταν μηχάνημα. Το χέρι του απείχε περίπου ένα μέτρο από το έδαφος και ήταν τεντωμένο. Φαίνεται ότι με αντιλήφτηκε όταν καθώς δρασκέλιζε το δρόμο που είχα σταματήσει, τον έλουσαν οι προβολείς του αυτοκινήτου μου και τότε με μία κίνηση καθαρά μηχανική έστρεψε το κορμί του από τη μέση και πάνω και μου έριξε δύο ακτίνες στο πρόσωπο. Μετά επανέφερε το κορμί του στην αρχική του θέση, έκανε μια δρασκελιά και το έχασα. Ένιωσα τα μάτια μου να με τσούζουν και τα έκλεισα περίπου ένα λεπτό. Όταν τα άνοιξα παρατήρησα ένα αντικείμενο σε σχήμα και μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου να απομακρύνεται από το σημείο που είχε χαθεί το ρομπότ, αρχικά με μικρή ταχύτητα και μετέπειτα ανέπτυξε μεγαλύτερη ταχύτητα και χάθηκε στον ουρανό. Επέστρεψα στο σπίτι χλωμός και ταραγμένος από την απρόσμενη συνάντηση που είχα. Το επόμενο πρωινό ήρθε ένας ξάδερφος μου να πάρει το μηχάνημα, με είδε που ήμουν ταραγμένος και του διηγήθηκα τη νυχτερινή μου εμπειρία. Τότε μου είπε ότι νωρίτερα το ίδιο βράδυ είχε παρατηρήσει ένα φως να πέφτει από τον ουρανό περίπου στο χωράφι μου αλλά εγώ δεν έδωσα καμία σημασία σε αυτό το γεγονός». Το πιο σημαντικό όμως σημείο σε αυτό το περιστατικό ήταν ένα χρονικό κενό 43 λεπτών. Όπως υπολόγισε ο μάρτυρας για να μεταβεί στο χωράφι χρειάστηκε 10 λεπτά, στη μηχανή παρέμεινε 10 λεπτά, 5 λεπτά περίπου η διάρκεια του συμβάντος και 10 λεπτά η επιστροφή. Φυσιολογικά έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του στις δύο παρά τέταρτο ή έστω στις δύο. Αλλά όπως απεκάλυψε ο ίδιος και επιβεβαίωσε και η γυναίκα του στο σπίτι επέστρεψε περίπου στις 2.45, χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει το χαμένο χρόνο. Παρά την επιμονή του μάρτυρα ότι έκλεισε τα μάτια του περίπου ένα λεπτό, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ουσιαστικά ίσως να ήταν 45 λεπτά και να δικαιολογηθεί ο χαμένος χρόνος. Δεν μπορούμε βέβαια να γνωρίζουμε τι συνέβη σε αυτό το χρονικό διάστημα. Το πιο πιθανόν είναι ότι ο μάρτυρας δεν έπρεπε να δει τι έκανε το ρομπότ σε αυτή τη περιοχή, στην οποία ασφαλώς δεν βρέθηκε τυχαία και προφανώς είχε κάποια «αποστολή» να εκτελέσει. Συνοπτικά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το «φως» που είδε ο ξάδερφος του ήταν ένα ΑΤΙΑ το οποίο αποβίβασε στη περιοχή που είναι το χωράφι του μάρτυρα το ρομπότ, το οποίο όταν αντιλήφθηκε τη παρουσία του μάρτυρα, τον «κοίμισε» περίπου 45 λεπτά και αφού τελείωσε την αποστολή του μπήκε στο ΑΤΙΑ και αναχώρησε. Λίγο πριν σουρουπώσει επισκεφθήκαμε τη τοποθεσία του συμβάντος, όπου «σκηνοθετήσαμε» αναλυτικά το περιστατικό, και ερευνήσαμε τη περιοχή, χωρίς να ανακαλύψουμε ίχνη του ρομπότ ή κάτι άλλο, που θα διαφώτιζε περισσότερο το περιστατικό. Η μόνη θετική ένδειξη για τη γνησιότητα της θέασης του ρομπότ και του ΑΤΙΑ εκτός από την αξιοπιστία του μάρτυρα προήλθε από τη Δέσποινα Μιχαηλίδου η οποία είναι ευαίσθητη σε ενεργειακά πεδία και έχει έντονα ανεπτυγμένες διάφορες παραψυχολογικές ικανότητες, που ένιωσε έντονα πονοκέφαλο ο οποίος δεν ήταν τυχαίος, και διήρκεσε αρκετή ώρα. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο μάρτυρας παρόλο που είχε αυτή την εμπειρία εξακολουθεί να μην πιστεύει στα «παραμύθια» για εξωγήινους και ΑΤΙΑ. Πηγή : Σωκράτης Αικατερινίδης. Εξωγήινα Όντα στην Ελλάδα (Τόμος 2ος), εκδόσεις Αργοναύτες, σελ. 107-109