Μια μικρή ιστορία προσωπικής εμπειρίας που θυμήθηκα ,έπειτα από ένα θέμα συζήτησης σε μια ομάδα σήμερα .

Μια φορά και έναν καιρό στο μακρινό 2000 στην Αλεξανδρούπολη  . Ετών 13 εγώ 10 η αδερφή μου . Κοιμόμασταν στο παιδικό μας δωμάτιο . Ένα κρεβάτι στην μια πλευρά ένα στην άλλη . Μας χώριζαν 2 μέτρα και ένα μεγάλο παράθυρο όπου έβλεπε σε ανοιχτό ουρανό τότε (πριν χτιστεί πολυκατοικία ) .

Κατά την διάρκεια της νύχτας ξυπνάει η αδερφή μου, έρχεται σε μένα μου μιλάει και ξυπνάω  ,λέγοντας μου να ανοίξουμε το στόρι να κοιτάξει έξω.

Της λέω γιατί; Μου απαντάει θέλω πολύ να κοιτάξω έξω.

Σηκώνομαι,  ανοίγω και στον ουρανό υπήρχε ένα μεταλλικού χρώματος και και δισκοειδούς σχήματος  ΑΤΙΑ ,με φώτα περιμετρικά σε διαφορους χρωματισμούς .

Στεκόταν σε μέτριο υψος από το έδαφος,   η κίνηση του ήταν μικρή δεξιά αριστερά με ταλάντευση ήπια χωρίς απότομες μεταβολές πορείας, κρατώντας σταθερό υψος .

Η θέαση κράτησε περίπου 3 λεπτά . Έπειτα πήρε ύψος και μετακινήθηκε αργά προς βόρεια που και το χάσαμε από τα μάτια μας λόγο παραθύρου .

Κοιταχτήκαμε και αμέσως τρέξαμε να βγουμε στο μπαλκόνι όπου και το είδαμε να απομακρύνεται ως που το χάσαμε από τα μάτια μας.

Το είπαμε στους γονείς μας την άλλη μέρα και φυσικά γελώντας δεν μας πίστεψαν .

Κάποια χρόνια αργότερα και έχοντας αρχίσει να διαβάζω βιβλία και περιοδικά με ανεξήγητα φαινόμενα ,πέφτω πάνω σε ένα άρθρο του ερευνητή  Σωκράτη Αικατερινιδη, όπου στο τέλος παρέθετε και το τηλέφωνο του για αναφορές σε θεάσεις κτλ.

Τον κάλεσα και του είπα λεπτομερώς τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ. Μου απάντησε πως αυτό ονομάζετε «Μαγνητικό κάλεσμα» .

Η ανεξήγητη ανάγκη δηλαδή που ένιωσε  η αδερφή μου να ξυπνήσει και να κοιτάξει έξω από το παράθυρο ..

Ήθελε εκείνο το αντικείμενο και ότι συνεπάγεται με αυτό , να το δει η αδερφή μου (μαζί της και εγώ )

Ο ερευνητής/UFOλόγος Σωκράτης Αικατερινίδης μας άφησε στις 24/12/2005 .